کمبود فضاهای آموزشی یکی از معضلات تئاتر شهرستانهاست
عمدهترین مشکل تئاتر شهرستان، بودجه اندک و نبود امکانات آموزشی مناسب است. هادی نامور، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر استان گلستان با اعلام این مطلب در گفتوگو با سایت ایران تئاتر گفت:«بودجهای که برای تئاتر شهرستان در نظر گرفته میشود، بسیار اندک است که همین بزرگترین مشکل تئاتر شهرستان است. باید در مورد این موضوع تجدید نظر کرد؛ چرا که برای یک اثر نمایشی بودجه ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومانی چندان مناسب نیست.» وی با اشاره به این که وقتی بودجه اندکی برای یک اثر نمایشی در نظر گرفته شود، نمیتوان امیدوار بود که اثری بی نقص ارائه شود، خاطر نشان کرد:«تئاتر شهرستانها به لحاظ اقتصادی چندان درآمدزا نیست که در پایان اجرا بتواند پاسخگوی نیازهای اقتصادی یک گروه نمایشی باشد.»
عمدهترین مشکل تئاتر شهرستان، بودجه اندک و نبود امکانات آموزشی مناسب است.
هادی نامور، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر استان گلستان با اعلام این مطلب در گفتوگو با سایت ایران تئاتر گفت:«بودجهای که برای تئاتر شهرستان در نظر گرفته میشود، بسیار اندک است که همین بزرگترین مشکل تئاتر شهرستان است. باید در مورد این موضوع تجدید نظر کرد؛ چرا که برای یک اثر نمایشی بودجه 200 تا 300 هزار تومانی چندان مناسب نیست.»
وی با اشاره به این که وقتی بودجه اندکی برای یک اثر نمایشی در نظر گرفته شود، نمیتوان امیدوار بود که اثری بی نقص ارائه شود، خاطر نشان کرد:«تئاتر شهرستانها به لحاظ اقتصادی چندان درآمدزا نیست که در پایان اجرا بتواند پاسخگوی نیازهای اقتصادی یک گروه نمایشی باشد.»
نامور با اشاره به کمبود فضای آموزشی برای گروههای نمایشی شهرستانی اظهار کرد:«کمبود فضاهای آموزشی برای تئاتر شهرستان یکی دیگر از معضلات تئاتر شهرستان است؛ چرا که هیچ گونه روزنه آموزشی برای گروههای نمایشی وجود ندارد. از سوی دیگر نمیتوان برای پر کردن خلاء کمبود آموزش، صرفاً به مطالعه اکتفا کرد، بنابراین باید به مباحث آموزشی بسیار جدی نگاه کرد.»
این نمایشنامهنویس و کارگردان گرگان در خصوص تئاتر شهرستان گفت:«تئاتر شهرستان به دو طیف تقسیم میشود، اول طیفی که فکر میکنند به سادگی میتوان به تئاتر دست یافت و در کمترین مدت به نتیجه رسید، اما طیف دیگر هنرمندانی هستند که همه چیز را با برنامهریزی، مطالعه و براساس ارزشهایی که در تئاتر حاکم است، میسنجند و به آن عمل میکنند، زمانی جشنواره تئاتر استانی همین مسیر را طی میکرد و تمایل داشت که نمایشهای کم هزینه پیگیری و حمایت شوند. همین امر نیز موجب شد گروههای نمایشی خلق شوند که از این ویژگی برخوردار باشند. به تبع آن سالنهای تئاتر که همیشه پر بود میزبان تعداد کمی تماشاگر شد، اما اکنون به نظر میرسد که نوعی بازنگری در مورد این طیف صورت گرفته، هر چند قدم کوچی است، اما امیدوارم که به قدمهای بزرگتری ختم شود.»
وی در پایان گفت:«به اعتقاد من باید گروههای نمایشی حرفهای و غیر حرفهای شهرستانی مورد حمایت قرار گیرند تا شاهد آینده مطلوبی برای تئاتر شهرستانها باشیم.»