یادداشت حسین پاکدل به مناسبت تعمیر و تجهیز مجموعه تئاترشهر
اینک مرکز هنرهای نمایشی با عزمی راسخ، تصمیم به بازسازی و نوسازی آن گرفته و جناب بهروز غریب‌پور را به عنوان مسؤول پروژه بازسازی این مجموعه به کار گرفته است و به جرأت میتوان گفت تنها کسی که از پس این مهم بر میآید، هم ایشان است؛ چون تجربه چندین کار بزرگ و ملی که توسط ایشان به سرانجام رسیده، این را به اثبات رسانده است و با فرهیختگی و دلسوزی دل در گرو تئاتر دارد.
در پی تصمیم مرکز هنرهای نمایشی مبنی بر نوسازی و بازسازی مجموعه تئاتر شهر حسین پاکدل نویسنده ، کارگردان و مدیر سابق تئاتر شهر یادداشتی پیرامون این موضوع در اختیار واحد اطلاع رسانی مجموعه تئاتر شهر قرار دا‌د.
مسئله بسیار ساده است. برای ارتقا و توسعه در همه ابعاد به تئاتر نیاز داریم؛ زیرا تئاتر در دنیای امروز ملاک سنجش توسعه یافتگی هر کشور است و این طبیعی است که تئاتر همپای نیازهای نرم افزاری و فکری، ابزار، لوازم، امکانات، نیروی انسانی کار آمد و اعتبارات ویژه خود را طلب میکند، نمیشود دم از تئاتر زد و به لوازمش بی اعتنا بود.
یکی از واجب‌ترین ارکان و اساسی‌ترین نیازهای هنر تئاتر، مکان در خور هنر فاخر نمایش است. به هر دلیل بسیاری از فضاهای مناسب با تغییر کاربری پیدا کردهاند یا در اختیار مدیریت تئاتر نیستند. بسیاری هم طی سال‌ها آمدند و رفتند و قول توسعه فضاهای مناسب اجرای نمایش و ساخت مجموعههای شماره 2 و 3 تئاتر شهر را دادهاند، ولی هنور اتفاقی نیفتاده است. قرار است همین روزها انشاءالله کلنگ احداث تئاتر شهر 2 به همت شهرداری زده شود. اگر هم چنین شود باز تا این مکان تازه به بهره‌برداری برسد، چند سالی طول میکشد.
اکنون چه بخواهیم و چه نخواهیم، تنها مرکز معتبر تئاتر ایران و تهران، ساختمان زیبا، شکیل و استوانهای تئاتر شهر است. این ساختمان عمری چهل ساله دارد. طی این سال‌ها مدام و بی وقفه مورد بهره‌برداری قرار گرفته و هرگز فرصت تنفس، استراحت و بازسازی نداشته است. این عمارت سال‌هاست از بنیان تا سقف بیمار است، ناامن است. اشکالات عدیده و اساسی دارد. اجرا و تماشای نمایشی در آن همراه با رنج و عذاب و نگرانی است و بسیاری از ترس اتفاقات ناگوار، فقر امکانات بهداشتی، نبود تهویه مناسب، نغص امکانات فنی در همه ابعاد، عدم ایمنی در مقابل حریق و.. به آن نزدیک نمی‌شوند. این ساختمان برای تئاتر کشور حکم یک موجود زنده را دارد که اکنون لاجرم بیمار و رو به موت است. اگر بخواهیم در خصوص نواقص و عیوب این مرکز مهم و معتبر، مسائلی را مطرح کنیم مثنوی"هفتاد مَن" کاغذ خواهد شد.
سال‌ها پیش وقتی مسؤولیت آن جا را گرفتم، طی گزارشی مفصل درخواست تأمین اعتبار کرده و خواستم اجازه دهند شش ماه تعطیل شود تا به امر بازسازی آن اقدام کنیم. آن موقع به هزار و یک دلیل نشد. نه امکانش بود، نه اعتبارش. ولی در حد توان سعی شد در حین بهره‌برداری، قدری بازسازی شود، آن هم به شکل اولیه و ناقص.
اینک مرکز هنرهای نمایشی با عزمی راسخ، تصمیم به بازسازی و نوسازی آن گرفته و جناب بهروز غریب‌پور را به عنوان مسؤول پروژه بازسازی این مجموعه به کار گرفته است و به جرأت میتوان گفت تنها کسی که از پس این مهم بر میآید، هم ایشان است؛ چون تجربه چندین کار بزرگ و ملی که توسط ایشان به سرانجام رسیده، این را به اثبات رسانده است و با فرهیختگی و دلسوزی دل در گرو تئاتر دارد. در این راستا تا حدود زیادی شرایط هم مساعد است و اراده مدیران فرهنگی کشور، بر این قرار است که عمارت تئاترشهر در شأن و منزلت تئاتر و شهروندان تهرانی، نوسازی شود. پس لازم است از جانب هنرمندان، ارباب جراید و دوستان مرتبط با هنر نمایش، حمایت لازم و کافی صورت گیرد و با سعه صدر از این اقدام پشتیبانی شود تا در آیندهای نزدیک این مجموعه از فلاکت و نابودی نجات یافته و ما شاهد افتتاح دوباره مرکزِ آبرومند، مجهز، امن و تمیزی برای نمایش باشیم.
اما لازم است ضمن بازسازی، با به کار‌‌گیری و آموزش نیروی انسانی مورد نیاز، فرهنگ استفاده از فضای بازسازی شده نیز تقویت شود. این مجموعه جزء سرمایه‌های ملی کشور است. همگان در هر رده وظیفه داریم در حفظ و حراست و بهره‌برداری درست از آن بکوشیم.