نظرات محمود استادمحمد، کوروش نریمانی و حمیدرضا آذرنگ بازخوانان جشنواره تئاتر بانوان
محمود استادمحمد: موجی از جریان نمایشنامه‌نویسی وجود دارد که در تمامی جشنواره‌های تئاتری دیده می‌شود. این موج نمایشنامه‌نویسی را هنری ارزان و دم دستی معرفی می‌کنند. به گونه‌ای که هر شخصی بدون داشتن سواد تئاتری و ادبی به خود اجازه می‌دهد نمایشنامه بنویسد و به این جشنواره‌ها ارسال کند.
محمود استادمحمد: کشف استعدادهای خوب در درام‌نویسی
در جشنواره تئاتر بانوان استعدادهای بسیار خوبی در نمایشنامه‌نویسی کشف شد که با حمایت از این استعدادها باید زمینه رشد و حضور آنان را در عرصه درام‌نویسی فراهم کرد.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، محمود استادمحمد در گفت‌وگو با ستاد خبری ششمین جشنواره تئاتر بانوان با اعلام این مطلب گفت:«موجی از جریان نمایشنامه‌نویسی وجود دارد که در تمامی جشنواره‌های تئاتری دیده می‌شود. این موج نمایشنامه‌نویسی را هنری ارزان و دم دستی معرفی می‌کنند. به گونه‌ای که هر شخصی بدون داشتن سواد تئاتری و ادبی به خود اجازه می‌دهد نمایشنامه بنویسد و به این جشنواره‌ها ارسال کند. این نویسندگان می‌نویسند تا در نمایشنامه‌های خود بازی کنند. دغدغه آنان نوشتن نیست، بلکه بازی کردن و"بازیگر شدن" هدف آن‌هاست. متأسفانه این شکل نه تنها در جشنواره تئاتر بانوان، بلکه در کل تئاتر وجود دارد.»
وی افزود:«در بازخوانی این جشنواره سعی شد با توجه به اولویت‌ها، تنها متونی را که از تکنیک بالایی برخوردار بودند برای حضور در مرحله بازبینی انتخاب کنیم.»
استادمحمد با اشاره به استعدادهای درخشانی که با متون خود در جشنواره تئاتر بانوان شرکت کردند، گفت:«در این جشنواره اتفاقی خجسته رخ داد، به استعدادهای بسیار درخشان نمایشنامه‌نویسی در طول بازخوانی متون برخوردیم که تاکنون نام آنان را در هیچ جا نشنیده بودیم و به عنوان نمایشنامه‌نویس شناخته نشده بودند. این استعدادها هیأت بازخوان را حیرت زده کرد و جای شگفتی داشت که بیشتر این نمایشنامه‌نویسان را بانوان جوان تشکیل می‌دادند که اثری قابل تقدیر ارائه کرده بودند.»
استادمحمد با ابراز امیدواری گفت:«باید به این جوان‌ها اهمیت داد تا آنان نیز همانند بسیاری از استعدادهای دیگر محو نشوند. اگر با نگاه حمایتی به آن‌ها توجه شود و آثار این هنرمندان با مشاوره‌ای در خور توجه به اجرا درآید؛ در حقیقت برای این استعدادها اهمیت قائل شده و آنان را سرخورده نکرده‌ایم.»
وی خاطر نشان کرد:«می‌توان از این استعدادهای جوان بدون نگاه مسابقه‌ای در اختتامیه تقدیر کرد، همچنین در جهت پرورش آن‌ها برای حضور در دوره‌های بعدی جشنواره دعوت کرد تا به این صورت آینده نمایشنامه‌نویسی کشور را تضمین کنند.»
این پیشکسوت نمایشنامه‌نویسی ایران گفت:«خوشبختانه توجه دبیر جشنواره تئاتر بانوان به این استعدادها و تصمیم در جهت حمایت آنان برای حضور در دوره‌های بعدی جشنواره، دورنمای روشنی برای نمایشنامه‌نویسی بانوان ترسیم می‌کند. برای جریان بخشیدن به روند رو به رشد این استعدادهای جوان، جشنواره تئاتر بانوان می‌تواند همزمان با آماده شدن گروه‌های اجرایی برای بازبینی، هیأتی متشکل از کارگردانان حرفه‌ای تئاتر را به عنوان مشاور گروه‌های حاضر در این مرحله معرفی کرد تا این مشاوران کمک کنند، گروه‌ها در حدود توانایی‌های خود نمایش‌ها را به مرحله بازبینی برسانند.»
استادمحمد در پایان گفت:«اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این استعدادها را جذب کند و برای پرورش آنان برنامه‌ریزی کند دغدغه‌ای برای آینده نمایشنامه‌نویسی در حوزه بانوان وجود نخواهد داشت.»
کورش نریمانی: نمایشنامه‌نویسی نیازمند فضاسازی
وظیفه نمایشنامه‌نویس تنها ارائه یک داستان نیست؛ بلکه باید به پرداخت نمایشنامه و فضاسازی برای اجرای متن توجه داشته باشد.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، کوروش نریمانی بازخوان ششمین جشنواره تئاتر بانوان در گفت‌وگو با ستاد خبری این جشنواره گفت:«رجوع نمایشنامه‌نویسان جوان به فضاهای امروزی اتفاق مثبتی بود که در میان متون رسیده به جشنواره تئاتر بانوان دیده شد، اما نقطه ضعف این آثار با وجود دیالوگ‌نویسی و محتوای قوی، توجه نداشتن به ویژگی‌های اجرا بود.»
وی افزود:«نویسندگان این متون فراموش کرده بودند که نمایشنامه‌ای برای اجرای صحنه‌ای می‌نویسند. هر نمایشنامه کامل، علاوه بر شخصیت‌پردازی قوی و دیالوگ‌های روان، نیازمند فضاسازی و پیشنهاد‌های تصویری برای اجرای نمایش است. این ضعف تنها در آثار رسیده به جشنواره تئاتر بانوان وجود ندارد بلکه مشکلی است که کل نمایشنامه‌نویسی ایران دچار آن است. این مشکل تا زمانی که نمایشنامه‌نویسان در تنهایی بنویسند پا برجا خواهد ماند.»
نریمانی در ادامه اظهار داشت:«نمایشنامه‌نویس باید بداند برای چه گروه نمایشی و چه سالن اجرایی متن می‌نویسد تا بتواند فضاهای فیزیکی مناسبی در نمایشنامه خود معرفی کند و هماهنگی خوبی میان صحنه‌ها برقرار کند.»
نریمانی با اشاره به این که کارگاه‌های مستمر و طولانی مدت با حضور کارگردانان با صلاحیت می‌توانند مثمرثمر واقع شود، اظهار کرد:«با توجه به محدودیت‌های زمانی که در جشنواره تئاتر بانوان وجود دارد، این جشنواره می‌تواند با برگزاری کارگاه‌ها در مدت زمان برپایی جشنواره گامی رو به جلو بردارد.»
نریمانی درباره بانوان نمایشنامه‌نویسی که به جشنواره بانوان متن ارائه کرده بودند، گفت:«متن‌هایی که نویسندگان آن زن بودند با فضای جشنواره و موضوعات و اتفاقات مربوط به زنان، همخوانی بیشتری داشت و شخصیت‌پردازی‌های مربوط به زنان در این نمایشنامه‌ها پخته‌تر بود.»
حمید آذرنگ: حضور پررنگ نمایشنامه‌نویسان زن
حضور نمایشنامه‌نویسان زن با آثار قوی در این جشنواره بسیار پررنگ بود.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، حمیدرضا آذرنگ بازخوان ششمین جشنواره تئاتر بانوان با اعلام این مطلب به ستاد خبری این جشنواره گفت:«بانوان نویسنده، آثار قوی به این جشنواره ارسال کرده‌اند که این حضور بسیار چشمگیر است.»
وی در ادامه افزود:«بیش از 70 درصد آثار رسیده به دبیرخانه این جشنواره نمایشنامه‌های اورژینال بود و تعداد کمی از آثار دریافتی پیش از این روی صحنه رفته بودند.»
حمید آذرنگ با اشاره به این نکته که بعضی از آثار رسیده کپی از نمایشنامه‌های دیگران بود، گفت:«در یک کلام می‌توان این عمل را غیر حرفه‌ای و شرم‌آور خواند.»
آذرنگ خاطر نشان کرد:«در متون نمایشی بازخوانی شده که چشم‌انداز روشنی را برای نمایشنامه‌نویسی ایران ترسیم می‌کند. هنرمندان جوان بدون هیچ ادعا آثارشان را عرضه کردند و به خوبی دیالوگ را در هدف نمایش به کار گرفتند.»
وی لازمه این روند را برگزاری کلاس‌های آموزشی و کارگاهی عنوان کرد و سرمایه‌گذاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری را در این زمینه سودمند دانست و خاطر نشان کرد:«در سال‌های اخیر سازمان فرهنگی هنری شهرداری در اشاعه هنر تئاتر نقش شایانی داشته است. اگر سازمان به تئاتر بانوان می‌اندیشد، باید قدمی اساسی در مورد تئاتر بردارد؛ زیرا این هنر رو به اضمحلال است.»