جشن تئاتر ـ جشن نقد

هر سال متولد می‌شویم در روزی که آئین‌اش را ـ جشن تئاتر گذاشته‌ایم.
برمی‌گردیم به یک سالی که گذشت و در گیرودار، کارهای‌مان، فرصت بازبینی نداشتیم ـ نقدی بر سالی که گذشت من به عنوان عضوی کوچک از جامعه تئاتری، پیشنهاد می‌کنم ـ دست‌اندرکاران هر سال را نامی بگذارند در خور جشن تئاتر. امسال را جشن نقد کارهای سال 85 بگذاریم. نهراسیم از نقد ـ بی‌تردید آن چه قابل اعتناست، قابلیت نقد دارد ـ تئاتر هنر نجیب و شریفی است ـ تئاترهای‌مان را در جشن نقد کنیم ـ اگر قبول داشته باشیم ـ نقد ـ خون تازه ـ بی‌هیچ آلودگی ـ در رگ تئاتر است
فرقی ندارد ـ هنرمند تئاتر را نقد می‌کنیم یا مسئولان تئاتری را. نقد می‌شویم تا در سال آینده ـ نو و تازه تعهدمان را در گستره تئاتر ـ ادا کنیم. نهراسیم از نقد ـ بترسیم از این که نقد نشده‌ایم. نقد تاریخ را از آسیب مصون نگه می‌دارد و معنای چراغ آینده است را باورپذیرتر می‌کند. اهل خانه باید منصفانه نقد از خود را ـ جشن بگیرد. گلایه را به بهار ـ به جشن تئاتر ببخشیم و عدالت را در نقد هدیه دهیم. مسئول مرکز هنرهای نمایشی خود اهل تئاتر است و به قول خودشان ـ مهمان نیست اهل خانه است و از نقد معقول، هراسی ندارد ـ دل به میز نداده است و دلش برای کار تئاتر ـ بی‌قراری می‌کند ـ اهل تئاتر هم که از نقد استقبال می‌کنند ـ در جشن تئاتر باید خانه تکانی کرد. پسرفت‌هامان را باز گوییم و پیشرفت‌هامان را بشناسیم ـ برنامه بدهیم و امید داشته باشیم. معتقدم اهل هنر ـ نومید نیست ـ چون ساکن و ساکت نیست... پویاست در حرکت است ـ اگرچه. یک شب واجب الحج است. شبی واجب الذکات... اما همه وقت در رجاء ـ قدقامت عشق را، تکبیر می‌گوید. سقف می‌شکافد و گل می‌افشاند تا طرحی نو دراندازد.
عزت‌الله مهرآوران
(نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر)