مهلت ارسال اثر به جشنواره تئاتر خیابانی «روبان قرمز» تمدید شد

به گزارش ایران تئاتر در فراخوان جدیدی که دبیرخانه دومین جشنواره سراسر تئاتر خیابانی «روبان قرمز» منتشر کرد مهلت ارسال آثار و تاریخ برگزاری جشنوارهه تغییر کرد. این جشنواره در مردادماه 1396 در شهرستان‌های استان کرمان برگزار می‌شود.
در توضیح این جشنواره آمده است: با تکیه‌بر تجربیات ارزنده گذشته و تلاش برای ارتقاء سطح کیفی و جایگاه هنری و اجتماعی این رویداد ارزشمند و به‌منظور ارتباط اثرگذار این هنر مردمی و گسترش دایره مخاطبان در پیشگیری و مبارزه با بیماری ایدز باهدف ایجاد زمینه مناسب برای اطلاع‌رسانی، آموزش و فرهنگ‌سازی پیشگیری از بیماری ایدز و افزایش آگاهی مردم از رفتارهای مخاطره‌آمیز و با شعار «ستاره‌های تئاتر ایران درکوی کویری کریمان کرمان هم‌پیمان در برابر گسترش بیماری ایدز» دومین جشنواره سراسر تئاتر خیابانی «روبان قرمز» را در مردادماه 1396 در شهرستان‌های استان کرمان برگزار می‌نماید.
بر اساس این گزارش اداره کنترل ایدز مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی استان کرمان، مؤسسه پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی نبض هلیل و موسسه فرهنگی و هنری گِدروزیای بدون مرز با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان و کرمان جنوب و دفتر تئاتر خیابانی انجمن هنرهای نمایشی شعبه استان کرمان و کرمان جنوب این رویداد فرهنگی را برگزار خواهند کرد.
این جشنواره به‌صورت رقابتی برگزار می‌شود و سقف پذیرش آثار در آن 20 نمایش است.

در فراخوان جشنواره تئاتر خیابانی «روبان قرمز» آمده است:
آثار این بخش از میان نمایش های متقاضی با گونه های متفاوت نمایش های فضای باز با اولویت محورها وموضوعات مورد تأکید جشنواره و بر گرفته از متن کلیات بیماری ایدز به قلم دکتر وحید جهانگیری که به پیوست فراخوان میباشد انتخاب می گردد.
به آثار راه یافته به جشنواره حداقل ۰۰۰/۰۰۰/٢٥ ریال و حداکثر ۰۰۰/۰۰۰/40 ریال (بر اساس ضوابط موجود) کمک هزینه شرکت در جشنواره پرداخت خواهد شد .
باهدف ترویج و تشویق اجرای عمومی نمایش‌های خیابانی موضوعی و استفاده بهینه عموم مردم، تنها آثاری می‌توانند در این بخش شرکت کنند که تا پیش از مهلت ارسال آثار حداقل ۵ اجرای عمومی (به تایید معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی یا مرکز بهداشت شهرستان محل سکونت گروه) داشته باشند.

 

موضوعات جشنواره:
آموزش و اطلاع‌رسانی در زمینه بیماری ایدز
فرهنگسازی درباره اصول پیشگیری از گسترش بیماری ایدز
رفع انگ و تبعیض نسبت به مبتلایان به اچ آی وی/ ایدز
ایجاد امید در کسانی که با ویروس اچ آی وی زندگی می کنند

گاه شمار جشنواره:
انتخاب آثار متقاضی حضور در جشنواره از طریق دیدن فیلم اجرا انجام خواهد شد.
آخرین مهلت دریافت لوح فشرده تئاتر خیابانی: 15 اردیبهشت ماه 1396
  اعلام فهرست آثار پذیرفته شده: پنجم خرداد ماه 1396

 

مدارک عمومی مورد نیاز:
فرم تکمیل شده تقاضای حضور در جشنواره
یک قطعه عکس پرسنلی با کیفیت از کارگردان
خلاصه سوابق هنری کارگردان

حداکثر پذیرش تعداد نفرات هر گروه 6 نفر خواهد بود.
تذکر: به مدارک ارسالی ناقص یا مدارکی که پس از موعد مقرر به دبیرخانه جشنواره ارسال گردد ترتیب اثر داده نخواهد شد.
جـوایز برترینها: (جایزه نقدی – لوح افتخار – تندیس جشنواره)
به سه نفر برتر بخش کارگردانی  هر نفر 25.000.000 ریال    
 به سه نفر برتر بخش طرح و ایده هر نفر 20.000.000 ریال    
 به سه نفر برتر بخش بازیگری زن هر نفر 20.000.000 ریال    
به سه نفر برتر بخش بازیگری مرد هر نفر 20.000.000 ریال    
به دو نمایش برتر هر نمایش 20.000.000 ریال    
 به طراح لباس برتر 10.000.000 ریال
به طراح پوستر و بروشور برتر 10.000.000 ریال
به موسیقی و افکت برتر 10.000.000 ریال

تقدیریها: (لوح تقدیر – جایزه نقدی)
 از دو نفر در هر یک از بخشهای کارگردانی، طرح و ایده، بازیگری زن و مرد با اهداء لوح تقدیر و جایزه نقدی به هر یک به مبلغ 000/000/10 ریال و از یک نفر در هر یک از بخش های موسیقی و افکت، طراح پوستر و بروشور، طراح لباس با اهدا لوح تقدیر و جایزه نقدی به مبلغ 000/000/5 ریال تقدیر بعمل می آید

نشانی دبیرخانه دائمی جشنواره سراسر تئاتر خیابانی روبان قرمز:
کرمان: خیابان شریعتی، روبروی سه راه عباس صباحی، ساختمان سایه روشن، طبقه دوم، موسسه فرهنگی و هنری گدروزیای بدون مرز، دبیرخانه دائمی جشنواره سراسر تئاتر خیابانی روبان قرمز کد پستی: 7613858875
تلفن تماس دبیر اجرایی جشنواره:
09138632668-09375225339 نشانی الکترونیکیrobaneghermez.festival@gmail.com:
آدرس سایت مورد تایید وزارت بهداشت در زمینه بیماری ایدز: www.hiv-sti.ir

 

فـرم تقاضای حضور در دومین جشنواره سراسر تئاتر خیابانی«روبان قرمز»
نام نمایش: ............................................... نویسنده: .......................................... کارگردان: .............................................. سن: ....................
میزان تحصیلات (با ذکر رشته و گرایش): .............................................................................. نام گروه: ............................................
تعداد عوامل: ............................ تلفن همراه: .............................................. تلفن ثابت: .....................................................
نشانی دقیق پستی: ...................................................................................................................................................................................................
مختصری درباره سوابق کارگردان و گروه اجرایی: ...........................................................................................................................................
........................................................................................................................................................................................................................................
این‌جانب ................................................................ بااطلاع از مفاد فراخوان دومین جشنواره سراسر تئاتر خیابانی"روبان قرمز" مدارک درخواستی خود را ارائه می‌نمایم.
 تاریخ و امضاء

 

 

مروری کوتاه بر کلیات ایدز
ویژه مطالعه متقاضیان شرکت در جشنواره تئاتر خیابانی روبان قرمز
نویسنده: دکتر وحید جهانگیری نژاد، مشاور فرهنگی هنری اداره ایدز وزارت بهداشت

 هیچ‌کس به‌درستی نفهمید از کجا آمد! اما آمد. بی‌سروصدا و پنهان. و تا بشر چشمان خود را گشود، تبدیل به یک همه‌گیری بزرگ‌شده بود.
 در مورد منشا آن نظریات مختلفی مطرح شد . عده‌ای می‌پنداشتند منشا اصلی اچ آی وی، ویروس‌هایی هستند که برای تولید واکسن، ضعیف شده‌اند و تحت تأثیر جهش‌های ناخواسته ژنتیکی به این ویروس تبدیل‌شده‌اند. گروهی دیگر نیز جهش ژنتیکی ویروسی به نام SIV را که در برخی شامپانزه‌ها سبب نقص ایمنی می‌شود، عامل پیدایش ویروس HIV می¬دانستند. تئوری‌های دیگری نیز مطرح شد که هیچ‌یک نتوانست به‌یقین منشاء این ویروس مرموز را مشخص نماید. اما هر چه بود و از هر کجا که آمد، به سرعت، گوی سبقت را از دیگر بیماری‌های عفونی ربود و شروع به مهاجرت به این سو و آن سوی زمین ما کرد. برخلاف تصور اولیه دانشمندان، ویروس مهارناشدنی و مقابله با آن بسیار پیچیده بود. دلیل اصلی این پیچیدگی را هم باید در ماهیت آن دانست.
 برای مقابله با هر عامل بیماریزایی، سیستم ایمنی بدن که در راس آن گلبول های سفید قرار دارند، وارد مبارزه می¬شود. حال این ویروس، خودِ این سیستم دفاعی را هدف قرار می داد. مثل دشمنی که بجای آن که شروع به تصرف خاک کشوری از مرزها کند، سیستم اطلاعاتی و امنیتی آن کشور را با استفاده از جاسوسانی به شدت تضعیف کند و پس از چند سال با خیال راحت از در و دیوار وارد شود!
 در ابتدا و طی سالهای 1981 تا 1984 میلادی، این ویروس نام واحدی نداشت و در آمریکا و فرانسه به نامهایی مختلف خوانده می شد. اما به زودی کاشف به عمل آمد که این موجود ذره بینی که در جهان چنان گَرد و خاکی بر پا کرده بود، ویروسی است واحد، با قابلیت تغییر شکل فراوان که پس از نفوذ به گلبولهای سفید، هر گلبول را تبدیل به یک کارخانه تولید ویروس می کند و به سرعت تکثیر می یابد و دستگاه ایمنی را به تدریج تخریب می کند، پس ویروس نقص ایمنی انسانی (Human Immunodeficiency Virus) خوانده شد.
 در نهایت تقریبا تمام مبتلایان با از دست دادن قدرت دفاعی دچار "سندرم نقص ایمنی اکتسابی" یا ایدز (Acquired Immunodeficiency Syndrome) می شدند. حالا دیگر شناسنامه را گرفته و اسم و رسمی به هم زده بود و پی شهرت جهانی می گشت. و الحق که جوینده بود و یابنده. چنان کرد که متوسط سن یا همان امید به زندگی در برخی از کشورهای آفریقایی، در طی کمتر از یک دهه از حدود شصت به نزدیک سی سال پایین آید!
 از آنجا که در سالهای ابتدایی، بسیاری از مبتلایان اچ آی وی / ایدز، از گروه همجنس گرایان یا معتادان تزریقی بودند، از ابتدا نامش با انگ و بدنامی گره خورد. مردم کاری نداشتند که حتا مشاهیری چون آیزاک آسیموف، نویسنده معروف علمی تخیلی، یا آرتور اَش، قهرمان افسانه ای تنیس ویمبلدون، با دریافت خون آلوده، به اچ آی وی/ ایدز مبتلا شده و مانند هر بیماری مزمن دیگری باید با آن دست و پنجه نرم کنند؛ تنها چیزی که با شنیدن نام ایدز، به یاد آنها می افتاد، ترس و انگ و بدنامی بود و قضاوت درباره شخص مبتلا و انحرافات احتمالی اخلاقی او!
 کم کم این قضاوت ها و نگرش های منفی به رفتارهای زشت و تبعیض آمیز انجامید و بحران را لحظه به لحظه پیچیده تر کرد. ترس و انگ و تبعیض و انکار دست به دست هم دادند تا در برخی از کشورها این مهمان ناخوانده بتازد و بتازد و میلیونها نفر را درگیر خود کند. اما برخلاف رفتارهای تبعیض آمیز مردم، اچ آی وی تبعیضی قایل نمی¬شد و همه را از سیاه و سپید و زن و مرد، و حتا نوزادان بی دفاع را از وجود خود بی¬بهره نمی گذاشت. ولی طبیعتاً بیشترین سهم به جوانان می رسید که رفتارهای پرخطر بیشتری را تجربه می کردند. حالا دیگر اچ آی وی / ایدز تنها یک بیماری نبود، بلکه تبدیل شده بود به معضلی فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی، سیاسی، اقتصادی و ...!
 اتفاق دیگری که در این میانه افتاد بازگشت سل بود. بیماری سل که تا مرز ریشه کنی پیش رفته بود، شاد و سرخوش از یافتن بدن هایی رنجور و بی دفاع، دوباره محفلی برای تاخت و تاز یافت و روی شانه های ایدز، تا توانست قربانی گرفت. و اینگونه شد که به سبب مرگ میلیونها معلم در آفریقا سطح سواد افت قابل توجهی کرد. به دلیل مرگ میلیونها کاگر و کشاورز، صنایع بزرگ و کوچک و بخش کشاورزی، آسیب فراوان دید. یتیم های ایدز سرگردان و حیران بودند و از دیگر سو بسیاری از کودکان بی دفاع نیز با بیماری دست و پنجه نرم می کردند که اینها را مرحوم عباس کیارستمی در کنار تلاشهای انسان¬دوستانه برای غلبه بر بحران، در فیلمی با عنوان “ABC, AFRICA”، به خوبی به تصویر کشید.
روند همه‌گیری به جایی رسید که از هر چهار فرد بالغ در آفریقای جنوبی، یکی مبتلا به اچ آی وی / ایدز بود! در دیگر کشورها هم وضع خوبی حاکم نبود. آسیای شرقی و مرکزی، اروپای شرقی، آمریکا و ... هر یک به نوعی درگیر بودند و برای مقابله با فاجعه انسانی دست و پا می زدند. اینجا بود که بعضی کشورها با تلاش مضاعف و جدی گرفتن بیماری، اقدامات موثری در زمینه پیشگیری، کاهش انگ و تبعیض و درمان بیماری انجام دادند و برخی دیگر با اهمال و انکار، ناخواسته به روند رو به رشد بیماری دامن زدند.
 چیزی نگذشت که تعداد مبتلایان به هفتاد میلیون نفر نزدیک شد که از این میان بیش از سی میلیون جان خود را از دست داده بودند.
 و ایدز، بزرگترین فاجعه بشری بعد از جنگ جهانی دوم نام گرفت!
 کشورهایی مثل تایلند، با آموزش همگانی و برنامه های جامع پیشگیری از ایدز، به شکل ناباورانه ای بر اپیدمی پیروز شدند ولی کشورهایی مثل کشورهای زیر صحرای آفریقا و حتا برخی کشورهای اروپای شرقی مثل اوکراین وارد مرحله اپیدمی عمومی شدند.

آخرین وضعیت ایدز در جهان
 بر اساس آمار تا سال 2015، قریب سی و شش میلیون و هفتصد هزار نفر در دنیا با اچ آی وی / ایدز زندگی می کنند که یک میلیون و هشتصد هزار نفر از آنان کودک هستند. البته در جهان، حدود چهل درصد از مبتلایان از بیماری خود ناآگاهند!
 تخمین زده می‌شود که از ابتدای همه‌گیری ایدز تا کنون 78 میلیون نفر به این بیماری مبتلا شده‌اند.
تنها در سال 2015، حدود دو میلیون و صد هزار نفر به بیماری مبتلا شده، یک میلیون و صد هزار نفر نیز در اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند.
تخمین زده می‌شود که تنها در ناحیه آفریقای زیر صحرا، 25.5 میلیون نفر با اچ آی وی / ایدز زندگی می کنند.

اصول پیشگیری
بر خلاف تصور، پیشگیری از ایدز بسیار راحت تر از بسیاری دیگر از بیماری های عفونی است؛ چرا که راه های انتقال آن کاملا شناخته شده و محدودند. ویروس نقص ایمنی انسانی نیز علیرغم فاجعه ای که در جهان به وجود آورده، ویروسی است بسیار ضعیف و حساس. در مقابل گرما، ضد عفونی کننده ها و در مجاورت هوای آزاد و خارج از خون زنده انسان به سرعت از بین می رود.
 نگاهی کوتاه به راههای انتقال این ویروس می تواند به سادگی اصول پیشگیری را بر ما عیان سازد.
 تنها ترشحاتی که به دلیل داشتن میزان زیاد ویروس قابلیت انتقال آن را دارند، به ترتیب اولویت عبارتند از:
 - خون
- ترشحات جنسی مرد
- ترشحات جنسی زن
- مایع آمنیوتیک (مایع اطراف جنین)
- شیر مادر
 به این ترتیب، راههای انتقال بیماری شامل این موارد خواهد بود:
-    انتقال خون یا فرآورده های خونی آلوده
-    استفاده مشترک از سرنگ یا هر وسیله تیز و برنده ای که خون را بین فرد مبتلا و دیگران رد و بدل کند
-    تماس جنسی محافظت نشده دخولی (به ترتیب خطر، تماس جنسی مقعدی، واژینال و دهانی)
-    مادر به جنین (در حین بارداری، زایمان و شیردهی)

 نکته در اینجاست که راه دیگری جز اینها برای انتقال اچ آی وی وجود ندارد و اطلاع‌رسانی شفاف به همگان در مورد راههای انتقال و عدم انتقال سبب آن خواهد شد که ترس¬های بیهوده و طرد مبتلایان جای خود را به آگاهی های موثر دهد.

 راههایی که بر خلاف تصور عمومی، نمی توانند سبب انتقال HIV شوند:
-    دست دادن و در آغوش گرفتن
-    بوسیدن معمولی
-    عطسه و سرفه و یا استنشاق هوای تنفسی بیماران
-    استفاده مشترک از لیوان آب، ظرف غدا و ...
-    استفاده مشترک از حمام، دستشویی، استخر و ...
-    نیش حشرات (بر خلاف بعضی بیماری ها مثل مالاریا و سالک که می توانند بر اثر نیش حشرات منتقل شوند، اچ آی وی به هیچ عنوان از این راه انتقال نمی یابد.)

 با این تفاسیر، واضح است که زندگی روزمره با کسانی که دارای ویروس نقص ایمنی انسانی هستند، هیچ خطری نداشته و تنها همان راههای محدودی که گفته شد می توانند سبب ابتلای دیگران شود.

 

با دانستن این نکات، اصول پیشگیری از اچ آی وی بدین شرح خواهد بود:
الف- پیشگیری از انتقال توسط خون و فرآورده های خونی
 در مورد خون و فراورده های خونی، بر خلاف آنچه در سالهای ابتدایی اپیدمی رخ داد، اکنون سالهاست که با سوالاتی که از داوطلبین اهداء خون پرسیده می‌شود، خطر ابتلا ارزیابی می‌شود و از همگان خون دریافت نمی‌شود و از دیگر سو با وسواس فراوان، تمامی خون های اهدایی مورد آزمایش قرار می گیرند و به این ترتیب خطر انتقال از این راه به کمترین میزان رسیده است. در کشور ما نیز از سال 1376 تا کنون، هیچ گزارشی مبنی بر انتقال HIV از این راه دریافت نشده است.

ب- پیشگیری از انتقال از طریق سرنگ و وسایل تیز و برنده
1-    پرهیز از استفاده مشترک از هر وسیله ای که می تواند به نوعی خون فردی را به دیگری منتقل کند. این وسایل شامل تیغ، مسواک، سرنگ، برخی ابزارآلات پزشکی و دندان پزشکی و ... است.
2-     در مورد مصرف تزریقی مواد، کافی است از استفاده مشترک از سرنگ و وسایل تزریق پرهیز شود. در این راستا، بهترین روشی که در سراسر جهان امتحان خود را پس داده این است که با تاسیس مراکز گذری کاهش آسیب (DIC)، و ارایه سرنگ و امکانات بهداشتی به معتادین، خطر انتقال HIV و سایر بیماری های عفونی را در آنها به کمترین میزان برسانیم.
پ- پیشگیری از انتقال جنسی HIV
 اصول پیشگیری از انتقال جنسی ویروس نقص ایمنی انسانی، در عین سادگی، پیچیدگی هایی دارد. با آن که خطر انتقال از این طریق در یک رابطه جنسی کم است، در جهان قریب هشتاد درصد از مبتلایان، از این راه دچار آن شده‌اند!
 همان گونه که در همه ادیان الهی بر پاکدامنی، وفاداری و پایبندی به اصول اخلاقی تاکید فراوان شده، در اصول مقابله با همه‌گیری ایدز نیز، نخستین تاکید بر خویشتن داری و تقوی است. الفبای مبارزه با انتقال جنسی اچ¬آی-وی که در همه دنیا بر آن تاکید می‌شود، شامل این موارد است:
-    الف: پرهیز و خویشتن داری (Abstinence)
-    ب: وفاداری دوجانبه شرکای جنسی به یکدیگر (Be mutually Faithful)
-    پ: استفاده همیشگی و درست از کاندوم (Correct and consistent Condom use)
-    ت: پرهیز از مواد روان گردان (Drug Avoidance)
ت- پیشگیری از انتقال HIVاز مادر به جنین و نوزاد
 در صورتی که مادر بارداری نداند که اچ آی وی دارد و یا به هر دلیل مراقبت های لازم برای او صورت نگیرد، خطر انتقال ویروس به فرزند او در حد چهل درصد خواهد بود. همانگونه که ذکر شد در حال حاضر در جهان حدود یک میلیون و هشتصد هزار کودک با اچ آی وی زندگی می کنند! قدم اول در راه پیشگیری از این نوع انتقال، تشخیص به موقع مادران بارداری است که دچار این ویروس شده و چه بسا از بیماری خود ناآگاهند.
 بدین منظور هم اکنون در کشور ما، از کلیه مادران، قبل و یا در آغاز دوره بارداری آزمایش اچ آی وی انجام می-گیرد.
در صورت مثبت شدن نتیجه آزمایش، مشاوره های لازم به مادر باردار داده می‌شود و در صورت صلاحدید به ادامه بارداری، این موارد انجام می‌شود:
-    دادن داروهای ضد رتروویروسی به مادر در طی بارداری
-    انجام عمل سزارین و پرهیز از زایمان طبیعی
-    پرهیز از شیردهی و استفاده از شیر خشک
با این راهکارها امکان انتقال ویروس به نوزاد به حدود یک درصد کاهش می یابد.

 

درمــان
 شاید هنوز بسیاری بر این باور باشند که اچ آی وی هیچ گونه درمانی ندارد. اما واقعیت آن است که با تلاشهای صورت گرفته در دهه های اخیر، درمانهای بسیار موثری علیه پیشرفت ویروس، کشف و به کار گرفته شده‌اند. هرچند این داروها به‌صورت کامل ویروس را از بین نمی برند و اصطلاحاً درمان قطعی نیستند، اما کند کردن روند تکثیر اچ آی وی، تأثیر به سزایی در طول عمر و کیفیت زندگی افراد دارند. حتا به سبب کاهش بار ویروس در بیمارانی که از این داروها استفاده می کنند، احتمال سرایت بیماری به دیگران به شکل قابل توجهی کاهش می¬یابد. بنابراین واضح است که در مورد عفونت اچ آی وی، درمان به نوعی جزئی از پیشگیری نیز محسوب می‌شود.
 خوشبختانه میزان دسترسی بیماران به دارو، در سالهای اخیر سیر صعودی داشته و تا سال 2015، نزدیک به 17 میلیون نفر به درمان دسترسی یافته اند که در مقایسه با سال 2010 این عدد حدود 70 درصد رشد داشته است. خوشبختانه در کشور عزیز ما نیز این داروها موجود بوده و با حمایتهای وزارت بهداشت، به رایگان در اختیار بیماران قرار می گیرد.
 هدف سازمان بهداشت جهانی، دسترسی همه مبتلایان به داروهای ضد رتروویرسی است که تلاشهای بسیاری در این راستا در حال انجام است.

 

وضعیت ایدز در ایران
 در کشور ما درسالهای انتهایی دهه شصت، خون و فراورده های خونی وارداتی، اچ آی وی را برای مبتلایان به هموفیلی و سایر بیماری‌های خونی به سوغات آوردند و چند صد هموطن ما را درگیر این عفونت نمودند.
 اما در دو دهه بعد از آن، تزریق مشترک مواد سبب گسترش هر چه بیشتر HIV گردید، به گونه ای که ما به سرعت به جرگه کشورهایی پیوستیم که در آنها اصطلاحا اپیدمی متمرکز وجود دارد. (این اصطلاح زمانی به کار می رود که بیش از پنج درصد از افراد پرخطر دارای عفونت HIV/AIDS باشند)
 متاسفانه واکنش سریعی که باید به این اپیدمی متمرکز داده می شد، به سبب برخی سهل انگاری ها و عدم هماهنگی لازم بین دستگاه های مختلف اجرایی، به تاخیر افتاد و این امر سبب اوج گرفتن بیماری شد به طوری که نزدیک به یک چهارم مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر، اچ آی وی مثبت شدند و تعداد بسیاری از آنها، ناخواسته و نادانسته همسران و یا شرکای جنسی خود را نیز دچار ویروس نقص ایمنی انسانی نمودند!
 پس از بروز این بحران، از اوایل دهه هشتاد برنامه های کاهش آسیب به‌صورت بسیار جدی و موفق توسط نهادهایی چون دانشگاه‌های علوم پزشکی، سازمان بهزیستی، اداره زندانها و ... فعال شد و تأثیر به سزایی در کاهش موارد جدید ابتلا گذاشت، چنان که میزان شیوع بیماری در معتادان تزریقی، طی قریب ده سال، از حدود 25 درصد، به 12 درصد کاهش یافت.
 اما موج سوم انتقال ویروس، که از اواسط دهه هشتاد اوج گرفت، انتقال جنسی آن بود که به تبع آن، آمار انتقال از مادر به جنین نیز بیشتر و بیشتر شد. در همین زمان بود که وزیر وقت بهداشت هشدار جدی داد که به سبب انتقال جنسی، "آتشفشان ایدز در راه است!"
 در زمینه پیشگیری از این نوع انتقال، کار مشکلتر و نیاز به هماهنگی های بین بخشی بسیار بیشتر است. چراکه تقریبا غیرممکن است که نهادی مانند وزارت بهداشت یا بهزیستی به تنهایی و بدون هماهنگی کامل با نهادهایی چون آموزش و پرورش، وزارت علوم، صدا و سیما، وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات و ... موفق به تغییر نگرش و افزایش سطح آگاهی های عمومی و نهایتا تغییر رفتار مردم شود.
برنامه ملی استراتژیک کنترل بیماری ایدز، در همین راستا تدوین و هر چند سال مورد بازنگری قرار گرفته است تا با بارش افکار و تعامل بین نهادهای مختلف اجرایی و با نگاهی همه جانبه به ابعاد مختلف بیماری، به‌صورتی جامع به کنترل بیماری پرداخته شود.
 تا اکنون ابتلای حدود سی و دو هزار نفر در ایران به ویروس نقص ایمنی انسانی قطعی شده است ولی متاسفانه دست کم هنوز هفتاد درصد مبتلایان از بیماری خود ناآگاهند. به عبارتی در ایران بیش از صد هزار نفر با این ویروس زندگی می کنند که تنها نزدیک به سی هزار نفر از آنها دارای پرونده و تحت درمان بوده و با دریافت درمان و مراقبت هایی که انجام می دهند، هم کیفیت زندگی بهتری دارند و هم از انتقال ناخواسته بیماری به دیگران جلوگیری می کنند. اما سایرین ممکن است ناخواسته و ناآگاهانه، در انتقال عفونت به دیگر افراد سهیم بوده، خود نیز با پیشرفت روزافزون بیماری، زمانی متوجه آن شوند که به مرحله ایدز نزدیک شده و نتوانند از درمانهای موثر به خوبی بهره مند شوند...

 چاره چیست؟
 مهمترین راهکار در این زمینه که البته همکاری های بین بخشی و استفاده از همه ظرفیتهای آموزشی، فرهنگی و هنری را می¬طلبد، آموزش و اطلاع‌رسانی عمومی است. این امر در برنامه ملی استراتژیک کنترل ایدز نیز همواره به عنوان نخستین راهکار، مورد تاکید بوده است ولی به نظر می¬رسد هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب، راه درازی در پیش است.
 اگر مردم با دریافت اطلاعات صحیح، بجای ترس بیهوده از بیماری و طرد مبتلایان، از اصول پیشگیری تبعیت کنند و برای اطمینان از سلامت خود به راحتی به مراکز مشاوره و آزمایش اچ آی وی مراجعه نمایند، بزرگترین قدم برای پیشگیری از همه¬گیری عمومی برداشته شده است.

آزمایش اچ آی وی
 تست اچ آی وی باید به هر شکل ممکن همه گیر شود و مردم به آن اقبال نشان دهند. چراکه همیشه گفته اند که تعداد مبتلایان به کوه یخی می ماند که بر دریا شناور است و ما تنها و تنها نوک قله را می بینیم و از حجم عظیم نادیده زیر آب غافلیم.
 پس تنها در صورت فراگیر شدن مشاوره و آزمایش داوطلبانه اچ آی وی است که می¬توان به آن گروه بزرگ پنهان، که چنان که گفته شد در حال حاضر در ایران در خوش¬بینانه ترین حالت هفتاد هزار نفر هستند، دسترسی پیدا کرد و با ارائه خدمات و حمایتهای مشاوره ای – درمانی، هم به کیفیت و طول عمرشان افزود و هم از ابتلای دیگران پیشگیری کرد.
 این آزمایشها به‌صورت های مختلف قابل انجام است و می توان با نمونه هایی از بزاق، ادرار یا خون به ابتلای افراد پی برد ولی آنچه هم اکنون در ایران در دسترس است انواع آزمایشهای خون است که در مراکز مختلف خصوصی و دولتی قابل انجام می‌باشد.
 هرچند در همه آزمایشگاه های بخش خصوصی و دولتی امکان انجام این آزمایش فراهم است، بهترین مکان برای ارجاع افراد، "مراکز مشاوره بیماری های رفتاری" است که در همه شهرستانها به ارایه خدمات مشاوره و آزمایش می پردازند. جالب توجه است که کلیه این خدمات کاملا رایگان و با حفظ کامل رازداری صورت می پذیرند.
 نکته مهمی که باید به همه مردم گوشزد شود این است که تست اچ آی وی به دلیل برخی پیچیدگی ها در هیچ‌یک از آزمایشهای دوره ای و اجباری (به استثنای آزمایشهای بارداری)، از جمله آزمایشهای پیش از ازدواج انجام نمی گیرد. به همین سبب نباید پنداشت که کسانی که آزمایشهای چک آپ دوره ای را انجام داده و مشکلی نداشته اند، لزوما از لحاظ اچ آی وی نیز بررسی شده‌اند.
 بهتر است همه جوانان و متقاضیان ازدواج، به ویژه کسانی که سابقه انجام رفتارهای پرخطر داشته اند، داوطلبانه به مراکز مشاوره بیماری های رفتاری مراجعه و از خدمات آن بهره مند شوند.
 لازم به ذکر است که در ابتدای ورود ویروس به بدن، تا چندین هفته، به دلیل افزایش نیافتن سطح پادتن های ضد اچ آی وی به میزان قابل سنجش، پاسخ آزمایش می تواند به غلط منفی گزارش شود (منفی کاذب). به این دوره کوتاه که بین چند هفته تا چند ماه به طول می انجامد، اصطلاحاً دوره پنجره ای می گویند. به همین سبب در بسیاری از موارد، لازم است که تست اچ آی وی، یک الی سه ماه پس از آزمایش اولیه، تکرار تا از نتیجه آن اطمینان لازم حاصل شود.

 

 

اقـدامات حـمایتی
در بسیاری از کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران، نهادهای مختلفی به حمایت از کسانی مشغولند که با اچ آی وی زندگی می کنند.
 وزرات بهداشت و زیر مجموعه های آن، با تشکیل مراکز مشاوره های بیماری های رفتاری، خدمات رایگان بسیاری را در اختیار این افراد می گذارند. از جمله خدمات آزمایشگاهی، پزشکی، دندان پزشکی و ... . ضمناً در این مراکز، مشاوران و روان شناسان به بیماران کمک می کنند تا با نگاه مثبت به بیماری و پایبندی به درمان و همچنین پرهیز از تنش و نگرانی، کیفیت زندگی خد را بهبود بخشند. مددکاران اجتماعی این مراکز نیز به نوبه خود، در جهت کاهش مشکلات اجتماعی و اشتغال زایی برای مراجعان می کوشند.
 سازمان بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی و سایر نهاد ها نیز هر یک به سهم خود در ارائه خدمات ویژه، تلاش-هایی داشته اند.
 ضمنا باشگاه های مثبت جمهوری اسلامی ایران، با حمایت دفتر برنامه مشترک ملل متحد در برابر ایدز، در شهرهای مختلف ایران تشکیل شده و خدمات بسیار شایسته ای را به کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند، ارائه می دهند.
 فعالیت های حمایتی مذکور که بخشی از آنها به کمک خود مبتلایان به سایرین ارائه می گردد، در مجموع به افزایش آگاهی، تقویت روحیه، پایبندی به درمان و افزایش بسیار قابل توجه امید به زندگی در ایشان انجامیده، به طوری که امروزه ایدز را تنها یک بیماری عفونی مزمن می دانیم که به راحتی قابل کنترل است و کسانی که با آن زندگی می¬کنند، مانند همه افراد عادی جامعه می توانند به کار و تلاش و تشکیل خانواده بپردازند و از نعمات بیکران خداوند بزرگ بهره مند شوند.

 

 

سخنی کوتاه با هنرمندان عزیز
 در ابتدا یادآوری می¬شود که آموزش و اطلاع‌رسانی بدون شک مهمترین اقدام در جهت کنترل ایدز است. به جرات می¬توان گفت که تاثیری که هنرمندان، به ویژه فعالان در حوزه هنرهای نمایشی، می توانند در راستای حساس¬سازی، تغییر نگرش و افزایش آگاهی مردم نسبت به ایدز بگذارند، از تمامی برنامه¬ها و استراتژی¬های کشوری کنترل ایدز، مهمتر، عملی¬تر و هزینه - اثربخش¬تر است.
 اما نکاتی که متاسفانه در بیشتر آثار هنری داخلی در این حوزه مغفول مانده است، ارائه اطلاعات لازم به‌صورتی صریح، ایجاد امید در مبتلایان و از همه مهمتر پرهیز از دامن زدن به ترس و وحشت عمومی از ایدز است.
 تجربه نشان داده است که وحشت از ایدز کوچکترین کمکی به پیشگیری از آن نمی¬کند و تنها و تنها به عدم مراجعه مردم جهت انجام مشاوره و آزمایش می انجامد.
 در کشور ما اما تا کنون بسیاری از آثار هنری در این زمینه، آن چنان که باید با واقعیات و نیازها همخوانی نداشته و حتا متاسفانه شالوده برخی از فیلم¬نامه و نمایشنامه¬ها، افسانه انتقام جویی مبتلایان به ایدز بوده که تنها به هراس کاذب بینندگان انجامیده است. حتا در یک فیلم بلند سینمایی، کل اتفاقات داستان در مرکز قرنطینه بیماران مبتلا به ایدز می¬گذرد؛ مکانی که وجود خارجی در هیچ کجای جهان ندارد!!! بدین ترتیب بسیاری از آثار، ناخواسته و علیرغم رسالت اصلی خود، به افزایش سوء برداشت¬ها و انگ و تبعیض بیشتر نسبت به مبتلایان دامن زده¬اند و شاید بتوان گفت هدف اینچنین آثاری از مطرح کردن نام ایدز، جز سوء¬استفاده¬ای دراماتیک از سوژه¬ای داغ نبوده¬است!
 در چنین فضایی، توقعی که از هنرمندان متعهد می¬رود این است که اگر می¬خواهند در این حوزه کوشش کنند، در وهله اول به پژوهشی درخور در این زمینه بپردازند، از پزشکان، مشاوران و مدیران مراکز مرتبط و در صورت امکان خود مبتلایان، اطلاعاتی موثق کسب نمایند و یا دست کم به کتب و سایت¬های مرجع و معتبر رجوع کنند و پس از اشراف نسبی به موضوع، به این بیندیشند که بیشترین نیازهای آموزشی مردم چیست و با چه ایده¬هایی می¬توان به بهترین نحو ممکن، خلأهای موجود را برطرف و اطلاعات صحیح را جایگزین سوء¬تفاهمات و نگرش¬های منفی نمود. در این راستا، مراجعه به پژوهش¬های فراوانی که با موضوع "نحوه نگرش و میزان اطلاعات مردم در زمینه ایدز"، صورت گرفته، می¬تواند بسیار راهگشا باشد.

 به امید این که هنرمندان خلاق، به ویژه نویسندگان خوشفکر میهن عزیزمان، با حساسیت خاصی نسبت به این موضوع، دست به کار شده و به خلق آثاری ماندگار و موثر همت گمارند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ