وضعیت امروز تئاتر را تاریک نمی‌بینم
در سال ۸۵ تعداد زیادی نمایش اجرا شد که کارهای خوبی نیز در بین آن دیده می‌شد. از جنبه مالی نیز گروه‌ها از پرداخت‌ها راضی‌تر از سال‌های قبل بودند. نکته مثبت اجراهای سال قبل این است که این جریان به جای آن که در اختیار عده‌ای مشخص بیفتد به کارهای شاخص یک محدوده زمانی اختصاص پیدا کرده و این کار ایده خوبی است. جامعه ما پیش‌بینی ناپذیر است؛ چون از یک سیستم پیروی نمی‌کند تا بتوان آن را پیش‌بینی کرد، ولی من به عنوان یک تئاتری ناگزیرم امیدوار باشم. علاوه بر آن اعتقاد دارم که جهان هر چه پیش می‌رود به سمت عقل حرکت می‌کند. امیدوارم این جزیره کوچک ما نیز از جهان تأثیر بگیرد
محمد یعقوبی اجرای آثار برتر سال 85 را یک ایده خوب برای آغاز سال ارزیابی کرد.
محمد یعقوبی در گفت‌وگوی اختصاصی با سایت ایران تئاتر گفت:«نکته مثبت اجراهای سال قبل این است که این جریان به جای آن که در اختیار عده‌ای مشخص بیفتد به کارهای شاخص یک محدوده زمانی اختصاص پیدا کرده و این کار ایده خوبی است.»
این درام‌نویس در پاسخ به این پرسش که آیا شما هم مانند برخی، تئاتر را در تاریکی تصور می‌کنید، گفت:«من این دوره تئاتر را تاریک نمی‌دانم. اتفاقات خوبی هم افتاده که راضی کننده بوده است.»
وی با مرور اتفاقات سال85 گفت:«در سال 85 تعداد زیادی نمایش اجرا شد که کارهای خوبی نیز در بین آن دیده می‌شد. از جنبه مالی نیز گروه‌ها از پرداخت‌ها راضی‌تر از سال‌های قبل بودند. اگر بخواهم مسیر تئاتر 85 را نقد کنم باید بگویم در این سال توجه زیادی به آثار ایرانی نشد.»
وی در این باره توضیح داد:«طی سال گذشته مردم ما به سمت ریشههایشان گرایش نشان داده بودند به طور نمونه از ماجرای سد سیوند می‌توان یاد کرد که ما را به نوعی به ریشه‌های‌مان وصل می‌کند. مردم ما در تصمیم‌گیری دولت درباره ریشههایشان تأثیر گذاشتند، اما وقتی نویسنده‌هایی که به نوشتن درباره ریشه‌های تاریخی و روزگار خودشان مشهور هستند به مشکل برخوردند فضای مستعدی برای کارهای خارجی ایجاد شد. من مخالف اجرای کارهای خارجی نیستم، اما نه به این دلیل که هنرمند ناگزیر باشد متن خارجی کار کند. می‌دانم که برخی ناگزیر شدند متن خارجی کار کنند.»
وی تأکید کرد:«به هر حال این عدم توجه به متون ایرانی به لحاظ نوشتاری و مدل کارها تأثیر خودش را روی تئاتر گذاشت و دلسردی ایجاد کرد. طبیعی است وقتی هنرمندی کاری را اجرا می‌کند که انتخاب اولش نبوده، دلسرد می‌شود.»
وی در پایان ضمن پرهیز از ارائه پیش‌بینی افق اقدامات انجام شده گفت:«جامعه ما پیش‌بینی ناپذیر است؛ چون از یک سیستم پیروی نمی‌کند تا بتوان آن را پیش‌بینی کرد، ولی من به عنوان یک تئاتری ناگزیرم امیدوار باشم. علاوه بر آن اعتقاد دارم که جهان هر چه پیش می‌رود به سمت عقل حرکت می‌کند. امیدوارم این جزیره کوچک ما نیز از جهان تأثیر بگیرد.»