اهدای مدالیوم خانه تئاتر به خانواده بشردوست

به گزارش ایران تئاتر، در ابتدای این مراسم بخشی از نمایش «باغ آرزوها» خوانش شد این نمایشنامه در سال ۱۳۵۳ توسط پرویز بشر دوست و محمد صالح‌علاء خوانش و در سال ۵۶ نیز پس از بازبینی توسط بشردوست و فخرالدین صدیق شریف روی صحنه رفت.

نگذاریم شمعی که زود خاموش شد فراموش شود
در ادامه این مراسم قطب‌الدین صادقی کارگردان تئاتر با بیان اینکه متاسفانه این روزها به دلیل ناخوشایند مرگ در کنار هم جمع می‌شویم گفت: او روزگاری جوانی خوشفکر و با استعدادی در عرصه تئاتر بود او اقشار ستمدیده شهری را در آثارش منعکس می‌کرد و تئاتر بی‌واسطه، صمیمی، معترض و دراماتیک را می‌نوشت، کار می‌کرد.
این کارگردان تئاتر افزود: بعد از اولین دیدارم با او برای تحصیل به خارج رفتم و وقتی برگشتم دیگر او را ندیدم تا اینکه یک روز برای کاری به بانک ملت دعوت شدم و پرویز را در آنجا دیدم و بسیار تاسف خوردم از این عمری که برباد رفته بود چراکه او می‌توانست بسیار در عرصه تئاتر بسیار درخشان باشد اما در خدمت بانکداری درآمده بود.
صادقی بیان کرد:کسی مثل پرویز به مراتب شایستگی بیشتر از آن چیزی را داشت که از خود باقی گذاشت. او از طریق تئوری‌های عجیب و غریب به تئاتر نرسید.
او با تاکید براینکه پرویز بسیار خوشفکر بود، تصریح کرد: متاسفم که دشواری‌های اجتماعی و اقتصادی زندگی فرصت خلاقیت را از او گرفت و اگرچه دوستی من با او بسیار اندک بود اما همواره تصویر بالای انسانی را از او در ذهن داشتم چراکه او کسی نبود که نان را به نرخ روز بخورد و مانند کسانی نبود که با وجود اینکه استعدادی نداشتند اما به یاری تبلیغات رادیو و تلویزیون و روزنامه‌های زرد به همه جا رسیدند.
این کارگردان و نویسنده تئاتر گفت: هیچ کاری از ما برنمی‌اید مگر اینکه مرده‌هایمان را دوست داشته باشیم و کاری کنیم که آثار پرویز اجرا شود و نگذارید شمعی که خیلی زود خاموش شد به فراموشی سپرده شود.
در ادامه بخشی از تله تئاتر «افسانه ماشااله خان» به نویسندگی و کارگردانی پرویز و کارگردان تلویزیونی مسعود فروتن پخش شد.

 

«ماشاءالله خان» یکی از بهترین آثارم بود
سپس مسعود فروتن نیز در سخنانی با اشاره به آشنایی‌اش با بشردوست گفت: این کار نشان می‌دهد در سال ۵۹ که تله تئاتر رو به فراموشی بود چقدر برای حفظ آن زحمت کشیده شد و بی شک بهزاد فراهانی یکی از آنهایی بود که تمام تلاش خود را در این زمینه کرد.
او ادامه داد: پخش این تله تئاتر برای من شادی غم‌انگیزی دارد. یادم می‌آید این تئاتر در سالن چهارسو اجرا شده بود و در سال ۵۹ در اولین روز بمباران ما این کار را جلوی دوربین بردیم. بشر دوست به بازیگران گفته بود باید به حرف من گوش دهند و از همین رو کار هم خیلی دقیق پیش رفت.
این کارگردان تلویزیون گفت: از طریق این تئاتر بود که صدیق شریف و الماسی به جامعه هنری معرفی شدند و امیدوارم هیچ‌کدام فراموش نکنند که از طریق بشردوست معرفی شدند همانطور که من فراموش نخواهم کرد یکی از بهترین کارهایم همین «افسانه ماشاءالله خان» است.
فروتن خاطرنشان کرد: اگر ممکن  است نسخه‌ای از این تله تئاتر را در اختیار من بگذارید چراکه مرگ برای همه است و اگر بعد از مرگم برای من برزگداشتی برگزار شد این فیلم در آنجا نمایش داده شود.
در ادامه این مراسم بخشی از زندگی پرویز بشر دوست توسط دانشجویان دانشگاه تئاتر شهرستان ورامین اجرا شد.

وظیفه هنر و رسانه تولید و توزیع دانایی است
سپس جهانگیر الماسی در حالی که بسیار منقلب بود گفت: من جوان شهرستانی بودم که به تهران آمدم و درتهران نیز جز نامردمی چیز دیگری ندیدم اما در همان موقع با چند نفر رفیق شدم که یکی از آن ها پرویز بشردوست، پرویز فنی‌زاده و محمود استاد محمد از افرادی بودند که نقشی را در جوانی من ایفا کردند زمانی که اشتیاق به تئاتر و همچنین نقد عرصه اجتماعی و بازخواست نیازهای واقعی زندگی اجتماعی ما را وادار به حضور درعرصه نمایش کرد.
او ادامه داد: پرویز بشر دوست همه اش دل و عاطفه بود در عین حالی که از خرد بسیار سود می‌برد. ما واقعیت و تخیل را در هم آمیختیم. ما باهم به وسیله یک الاغ کتاب «عمو زنجیرباف» پرویز را در مقابل دانشگاه تهران فروختیم در حقیقت این کار به نوعی اعتراض به عدم توزیع ناعادلانه امکانات ملی بود که متاسفانه همچنان گرفتار این ناعدالتی هستیم.
این بازیگر پیشکسوت تئاتر و تلویزیون با اشاره به دوران آشنایی پرویز با همسرش گفت: از زمانی که سهیلا جان در زندگی پرویز وارد شد نمی‌توانم بگویم که چه اتفاق شگرفی در زندگی این مرد رخ داد. در حقیقت یلدا و سهیلا دو بال بودند برای پرویز که می‌توانست با آنها پرواز کند.
الماسی خاطرنشان کرد: پرویز تنها نویسنده‌ای بود که نمایشنامه‌هایش بیش از ۵۰۰ بار در ایران اجرا شده است. در آن زمان به ما نه محلی برای اجرا می‌دادند و نه سالنی برای تمرین و برای ما آرزو بود که بتوانیم در روی صحنه تئاتر شهر یا سنگلج اجرا برویم. برای نمایش «آمفکتوس» ساعت ۳ و نیم صبح به ما زمان برای تمرین داده بودند. این سالن‌ها به شدت برای ما حرمت داشت.
او با بیان اینکه تئاتر با جان ما آمیخته بودگفت: هر آنچه را که درک می‌کردیم با زبان تئاتر که زبان بسیار قدرتمندی است با تبدیل آن به یک محصول فرهنگی به مردم ارائه می‌کردیم. وظیفه هنر و رسانه تولید و توزیع دانایی است ما معتقد بودیم مسئولیت تاریخی داریم و براساس مسئولیت و وظیفه تاریخی و اجتماعی که بر شانه و گرده خود احساس می‌کردیم با صداقت تمام و پاکدلی این کارها را انجام می‌دادیم.
این بازیگر تئاتر با بیان اینکه بازی در صحنه تئاتر سنگلج یا تئاتر شهر برای ما آرزو بودگفت: امروز جوان‌ها به راحتی روی صحنه حاضر می‌شوند در حالی که این برای ما آرزو بود و با یک شیفتگی و احترام به بزرگتر وارد صحنه می‌شدیم.
الماسی تاکید کرد: همه ما فکر می‌کنیم حرف‌های بزرگ را باید مردان میانسال و کهنسال بگویند اما تاریخ نشان می‌دهد که بسیاری از اهالی حکمت و ادب در سنین جوانی بودند . این اشتیاق دانستن در سنین جوانی  و منتشر کردن آن افراد بی‌بدیلی را می سازد.

 

پیام مدیرکل

در ادامه پیام مدیر کل هنرهای نمایشی استان تهران قرائت شد.

در بخشی از این پیام آمده است: « هنر فرزند ناخواسته جامعه مدیرانی شده که نه می‌تواند آن را از خانه بیرون بیاندازند و نه آنچنان که باید به او مهر می‌ورزند.کسی قرار نیست برای ما دل بسوزاند و تنها خودمانیم که مراقب خودمان هستیم.»
سپس با یادی از نقی سیف‌جمالی رسول نجفیان قطعاتی را اجرا کرد.

 

در سرزمینی که ما زندگی می‌کنیم مرگ اتفاق غریبی‌ست
در ادامه نیز حسن فتحی کارگردان سریال «شهرزاد» با بیان اینکه هر انسانی وقتی راهی را انتخاب می‌کند چیزهایی را از دست می‌دهد و چیزهایی را بدست می‌آورد گفت: هنرمندان بابت نشر هنر در اجتماع خود گاهی اوقات دچار سختی‌هایی نیز می‌شوند.
او ادامه داد: آخرین حضور پرویز بشردوست مربوط به سکانسی در سریال شهرزاد است. او بسیار بشاش و سرزنده بود وعلیرغم همه ناملایمات به نظرم خیلی خوب زندگی کرد.
کارگردان سریال شهرزاد افزود: معتقدم بجای تعزیت و یادواره‌ها بیشتر بیان یک زندگی خوب را باید ببینیم و خوشحال باشیم در میان انواع و اقسام زندگی های بد توانسته به رویاهایش تحقق ببخشد و به هر شکلی که توانسته روی صحنه رفته است.
فتحی خاطرنشان کرد: مرگ  اتفاق غریبی نیست که وقتی کسی را از دست می‌دهیم احساس کنیم اتفاق عجیب و  غریبی افتاده است مرگ نزدیک ماست و همه ما در نوبت آن هستیم و به هر حال نوبت به ما هم می‌رسد. گاهی اوقات به گونه‌ای درباره مرگ صحبت می‌کنیم که قرار است سراغ ما نیاید. در سرزمینی که ما زندگی می‌کنیم مرگ اتفاق غریبی نیست و سراغ همه ما خواهد آمد مهم این است که در مدت زمانی که زندگی کردیم چه اندازه به رویاهایمان نزدیک شده‌ایم و چقدر به آنها تحقق بخشیدیم از این جهت معتقدم پرویز بشر دوست زندگی بسیار پرباری داشته ا ست.
او ادامه داد: بزرگترین شاهکار پرویز صرف نظر از آثارش خانواده بی‌نظیر او هستند به عنوان یک هنرمند زندگی خانوادگی بسیار خوب و صمیمی داشته است و در مقام یک نمایش‌نامه نویس نزدیک به ۴۰ سال از آثارش می‌گذرداما هنوز این آثار در ذهن و یاد مردم باقی است.
فتحی تصریح کرد: اگر هنرمندان فراموش می‌شوند اتفاق غریبی نیفتاده چراکه معمولا حافظه بازتاب یک وضعیت ثبات یافته اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است انسانی که ثبات دارد حافظه قدرتمندی دارد اما حواس‌پرتی و کم حافظگی در جامعه ما بازتاب تاریخی انواع و اقسام بی‌ثباتی‌های فکری، فرهنگی و اجتماعی است که مردم در طول تاریخ آن را تجربه‌ کرده‌اند.
او تاکید کرد: هنرمندان وظیفه انتقال تجربه یاد و یادواره‌ها را از نسلی به نسل دیگر دارند پرویز بشردوست این نقش را به خوبی ایفا کرد.
در پایان نیز با حضور ایرج راد ناهید مسلمی اصغر همت محسن زارع از هنرمندان فقید عرصه تئاتر؛ داوود سرلک از قرچک، حسن سنگینیان از شهرستان ورامین، نصرالدین خاتمی از شهرستان قدس و امین غلامی کارگردان و بازیگر از شهر قدس تقدیر شد همچنین هدیه‌ای از طرف انجمن هنرهای نمایشی استان تهران به خانواده پرویز بشر دوست اعطا شد.
همچنین مدالیوم ویژه خانه تیاتر توسط اصغر همت به همسر پرویز بشر دوست اهدا شد.
در این مراسم خانواده آن مرحوم،حسن فتحی ،ایرج راد ،اصغر همت ،قطب الدین صادقی ،جهانگیر الماسی ،بهزاد فرهانی ،ارمغان بهداروند و جمعی از شاگردانش