خلاقیت؛ اولین شرط گزینش متون در دومین مسابقه ادبیات نمایشی
محمود استادمحمد ضمن ابراز خوشحالی از برگزاری جشن ادبیات نمایشی به سایت ایران تئاتر گفت:به نظر من در نسل بعد از انقلاب تقریباً ۲۰ نمایشنامه‌نویس را می‌توانیم نام ببریم که خوب کار می‌کنند. این ۲۰ نفر نسبت به نسل گذشته دیدگاه روشن‌تری دارند، علم تئاتر را نسبت به نسل من بهتر می‌شناسند و نسبت به تئاتر جهان شناخت بیشتری دارند. اگر این شناخت و احاطه تکنیکی با جَنم هنری توأم شود، می‌توانیم مدعی باشیم که چند نمایشنامه‌نویس خوب داریم.»
محمود استادمحمد نمایشنامه‌نویس و داور دومین جشن ادبیات نمایشی گفت:«از نظر شخص من اولین شرط برای گزینش متون شرکت کننده در دومین جشن ادبیات نمایشی، خلاقیت در متن است؛ چون اگر خلاقیت تئاتری در یک نمایشنامه وجود نداشته باشد، کار مهمی صورت نگرفته است.»
محمود استادمحمد ضمن ابراز خوشحالی از برگزاری جشن ادبیات نمایشی به سایت ایران تئاتر گفت:«در جایی که با تئاتر و نمایشنامه ـ به عنوان قوه محرکه تئاتر ـ با بی‌تفاوتی برخورد می‌شود، هر کاری در مورد نمایشنامه انجام شود، تأثیر مثبتی خواهد گذاشت.»
وی ادامه داد:«خوشبختانه این حرکت توسط خانه تئاتر و انجمن نمایشنامه‌نویسان انجام می‌گیرد که سازمان دولتی نیستند و انجمن هم تأکید دارد که با ضوابط خودش این کار صورت بپذیرد. انجمن نمایشنامه‌نویسان در حال حاضر کاملاً انتخابی است. به این صورت که هیأت دبیره انتخابی است و خوشبختانه مدیر و هیأت مدیره هم وجود ندارد و به جای آن هیأت دبیره کارها را انجام می‌دهد.»
وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به این که اخیراً برای برخی از جشنواره‌ها تعداد زیادی نمایشنامه ارسال می‌شود، بنابراین ممکن است امسال جشن ادبیات نمایشی شاهد آثار زیادتری باشد، گفت:«یکی از چیزهایی که باید تصحیح شود، همین مسئله تولید و مصرف است. در عرصه هنر این عناوین تجاری بی معنی است. متر و معیار هنر چنین عناوینی نیست. وقتی اسم تولید می‌آید، باید به مخاطب هم لقب مشتری داد، در صورتی که تئاتر مشتری ندارد، بلکه تماشاگر دارد.»
استادمحمد ادامه داد:«این فرض درست نیست که چون به جشنوارهای متون زیادی فرستاده شده حتماً باید به جشن ادبیات نمایشی هم بیشتر از آن تعداد فرستاده شود. این جا مسئله کاملاً حرفه‌ای است و نویسنده می‌داند که نمایشنامه‌اش را به کجا ارائه می‌دهد. در جشن ادبیات نمایشی چون دغدغه اجرا وجود ندارد، نویسنده هر متنی را ارائه نمی‌دهد و سعی می‌کند بهترین اثرش را به جشن ارسال کند.»
این نمایشنامه‌نویس پیشکسوت در پاسخ به این پرسش که نسل امروز نمایشنامه‌نویسان را با جوانان نسل قبل چگونه مقایسه می‌کنید، گفت:«اگر برای جشنوارهای هزار نمایشنامه می‌رسد، این بدان معنی نیست که ما هزار نمایشنامه‌نویس داریم! به نظر من در نسل بعد از انقلاب تقریباً 20 نمایشنامه‌نویس را می‌توانیم نام ببریم که خوب کار می‌کنند. این 20 نفر نسبت به نسل گذشته دیدگاه روشن‌تری دارند، علم تئاتر را نسبت به نسل من بهتر می‌شناسند و نسبت به تئاتر جهان شناخت بیشتری دارند. اگر این شناخت و احاطه تکنیکی با جَنم هنری توأم شود، می‌توانیم مدعی باشیم که چند نمایشنامه‌نویس خوب داریم.»
وی اضافه کرد:«همان قدر که این نسل از نظر دانش تئاتر و تکنیک مجهزتر شده، از مفهوم هنر دور شده است. در اروپا و آمریکا نمایش به دو بخش تقسیم شده: یک بخش سرگرمی و بخش دیگر تئاتر ناب؛ اما متأسفانه در تئاتر ما بخش سرگرمی بر"تئاتر ناب" غالب شده است.