دکتر داوود فتحعلی‌بیگی عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره تئاتر آئینی ـ سنتی به سایت ایران تئاتر گفت:«در چشم‌انداز برگزاری این جشنواره باید توجه به آموزش در اولویت قرار گیرد. به عقیده من آموزش تئاتر سنتی از برگزاری جشنواره نیز مهم‌تر است. تاکنون تعداد زیادی از دست‌اندرکاران این حوزه در پرده‌خوانی، خیمه شب بازی، نقالی و سیاه بازی را از دست داده‌ایم و در یک نگاه کلی می‌توان گفت اصلاً گروه فعال تئاتر سنتی نداریم. اگر با استفاده از تجربه بازماندگان این ه
دکتر داوود فتحعلی‌بیگی عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره تئاتر آئینی ـ سنتی به سایت ایران تئاتر گفت:«در چشم‌انداز برگزاری این جشنواره باید توجه به آموزش در اولویت قرار گیرد. به عقیده من آموزش تئاتر سنتی از برگزاری جشنواره نیز مهم‌تر است. تاکنون تعداد زیادی از دست‌اندرکاران این حوزه در پرده‌خوانی، خیمه شب بازی، نقالی و سیاه بازی را از دست داده‌ایم و در یک نگاه کلی می‌توان گفت اصلاً گروه فعال تئاتر سنتی نداریم. اگر با استفاده از تجربه بازماندگان این هنر نتوانیم نسل جدید را پرورش دهیم، در سال‌های آینده هیچ فردی را نخواهیم داشت که تئاتر سنتی کار کند.»
عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره تئاتر آئینی ـ سنتی معتقد است:«صرف پژوهش در تئاتر سنتی کفایت نمی‌کند و باید نسبت به آموزش این نوع از تئاتر به نسل جدید پرداخت.»
دکتر داوود فتحعلی‌بیگی عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره تئاتر آئینی ـ سنتی به سایت ایران تئاتر گفت:«در چشم‌انداز برگزاری این جشنواره باید توجه به آموزش در اولویت قرار گیرد. به عقیده من آموزش تئاتر سنتی از برگزاری جشنواره نیز مهم‌تر است. تاکنون تعداد زیادی از دست‌اندرکاران این حوزه در پرده‌خوانی، خیمه شب بازی، نقالی و سیاه بازی را از دست داده‌ایم و در یک نگاه کلی می‌توان گفت اصلاً گروه فعال تئاتر سنتی نداریم. اگر با استفاده از تجربه بازماندگان این هنر نتوانیم نسل جدید را پرورش دهیم، در سال‌های آینده هیچ فردی را نخواهیم داشت که تئاتر سنتی کار کند.»
این درام‌نویس با تأکید بر این که پژوهش به تنهایی کفایت نمی‌کند، گفت:«قرار بود بحث پژوهش گشوده باشد و حاصل آن در خدمت آموزش قرار گیرد. در عین حال افراد زیادی در این حوزه پژوهش کرده‌اند که متأسفانه حاصل زحمات آنان در دسترس عموم قرار نگرفته است. به اعتقاد من اگر قرار است تئاتر سنتی حفظ شود، باید خیلی سریع را بخش آموزش آن فعال شود.»
وی با اشاره به این که از سال گذشته برنامه‌هایی را پیشنهاد داده‌ایم و منتظر تأمین بودجه آن هستیم، گفت:«برگزاری یک دوره جلسات نقالی همراه با اجرای عموم توسط استاد ترابی را پیشنهاد داده بودیم که حاصل آن به صورت مولتی مدیا تحت عنوان فیلم آموزشی و یا اجرا در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.»
وی که یکی از اعضای شورای بازخوانی متون نمایش‌های میدانی و آئین‌هاست، درباره این بخش گفت:«در بخش تعزیه گروه‌های زیادی ازتهران و شهرستان‌ها متقاضی شرکت بوده‌اند که کار آن‌ها را در مقام متن مورد بررسی قرار می‌دهیم. باید دید که در عمل چه کاری ارائه خواهند داد. در بین این گروه‌ها، گروه‌های حرفه‌ای، غیر حرفه‌ای و حتی برخی که به زعم خود حرفه‌ای هستند، اما ابداعاتی در کارشان دارند که مد نظر ما نیست، قرار دارند.»
وی درباره حضور گروه‌های دانشجویی در بخش نمایش‌های میدانی و آئینی توضیح داد:«در بخش تعزیه از حضور گروه‌های دانشجویی بی‌اطلاع هستم، اما تعداد زیادی از گروه‌ها جوانند و بین 25 تا 30 سال سن دارند، آن‌ها از جمله افرادی هستند که سال‌ها در این حوزه فعالیت داشته‌اند.»
وی توجه به نسخه‌های جدید تعزیه را در جشنواره سیزدهم حائز اولویت دانست و افزود:«نسخه‌های جدید تعزیه خیلی کم هستند؛ زیرا نسخه‌نویسی تعزیه از هنرهایی است که به دست فراموشی سپرده شده و به ندرت دیده می‌شود. از آن جمله یکی از فعالان جوان تئاتر و تعزیه اراک است که جزء فارغ‌التحصیلان تئاتر بوده و بر تعزیه نیز تسلط دارد. این جوان شیوه نسخه‌نویسی را می‌داند. به این ترتیب طبعاً اگر کارهای کیفیت اجرایی خوبی داشته باشند در جشنواره حضور خواهند داشت.»
این کارگردان تئاتر در خصوص آثار رسیده به بخش آئین‌های نمایشی تصریح کرد:«آئین‌های نمایشی اگر خوب اجرا شوند به دلیل یادآوری و نگاه پژوهشی جشنواره حائز اهمیت هستند؛ اما برخی هنوز تعریف مشخص از آئین‌های نمایشی ندارند و آثاری را پیشنهاد داده‌اند که در تعریف جشنواره قرار نمی‌گیرد. در عین حال پیشنهاد‌هایی هم وجود دارد که در مرحله اجرا می‌تواند پرقدرت ظاهر شوند.»
وی با ابراز تأسف از این که آثار اندکی در بخش نمایش‌های خیابانی(میدانی) شرکت کرده‌اند، گفت:«تئاتر خیابانی که امروز به این عنوان شناخته شده در گذشته تحت عنوان"معرکه" شناخته می‌شد. "معرکه گیران" به هر بهانه‌ای مردم را جمع می‌کردند و مسئله می‌گفتند. طبعاً ما نیز یک چنین مقوله‌هایی را دنبال می‌کنیم.»