امیدوارم «یک دقیقه و سیزده ثانیه» مخاطب را به فکر وادار کند

به گزارش ایران تئاتر در نشست رسانه ای «یک دقیقه و سیزده ثانیه» که 27 تیر برگزار شد، شهرام گیل آبادی(کارگردان)، ابراهیم حقیقی(طراح پوستر)، اکبر رجبی(مدیر عمل گروه بی نشان ها)، سپیده علیزاده(مدیر عامل خیریه مهرآفرین)، فاطمه دانشور(عضو شورای شهر و فعال حوزه اجتماعی) و مسعود فروتن حضور داشتند.

شهرام گیل آبادی در شروع نشست، ضمن تشکر از حضور اصحاب رسانه عنوان کرد: امیدوارم که نمایش ما فقط به اجرا منتهی نشود و بتواند در راستای موضوعی که انتخاب کردیم کمکی بکند. ممکن است ما نگاه دونی به کارتن خواب ها داشته باشیم، اما باید بدانیم آن ها خیلی تلاش می کنند تا به یک زیست حداقلی برسند. در جلساتی که با خانم های کارتن خواب داشتیم و آن ها قصه زندگی خود را تعریف می کردند، خیلی از ما حرف های آن ها را باور نمی کردیم اما بعد از آشنایی بیشتر دچار یک شرم جمعی شدیم.

گیل آبادی در رابطه شیوه شکل گیری نمایشنامه توضیح داد: 53 داستان داشتیم و 4 تا از داستان هایی که عمومیت بیشتری را شامل می شدند انتخاب کردیم و بهمن عباسپور با تیم خود نمایشنامه را نوشتند، در نهایت محمد چرمشیر لطف کرد و کار نهایی متن را انجام داد؛ یکی از داستان ها را هم برای یک فیلم بلند سینمایی انتخاب کردیم که در دست اقدام برای تولید است؛ هم چنین  فضل الله تاری از فیلم هایی که از این 53 نفر گرفتیم، 26 مستند ساخته اند که آن ها هم پخش خواهد شد.

به دلیل این که فضای نمایش ما تعاملی(اینتراکتیو) است، حداقل فضایی هم که بلک باکس بین تماشاگر و بازیگر بوجود می آورد را هم از بین بردیم تا بازیگر با تماشاگر قصه خود را پیش ببرد.

در ادامه گیل آبادی در پاسخ به این که یکی از مهم ترین نقدهای منتقدین تئاتر تجاری شدن تئاتر است؛ و این که چرا از بازیگران مطرح استفاده کرده، بیان کرد: افرادی که من انتخاب کردم از چهره هایی هستند که بین مردم محبوب و معروفند، هم چنین تئاتری هستند و  پانته آ بهرام و سیما تیرانداز از دهه 70 در حال فعالیت هستند، و باید در نظر داشته باشیم که یک کارگردان بر اساس طراحی و ایده های خود بازیگر انتخاب می کند. هم چنین اقتصاد هنر هم به هر حال بخشی از تئاتر و هنر است که باید در نظر گرفته شود.

شهرام گیل آبادی در پاسخ به این که وقتی جامعه هنری به آسیب های اجتماعی توجه می کند، متهم به سیاه نمایی می شود و در این نمایش چقد تلاش شده که از سیاه نمایی فاصله گرفته شود، عنوان کرد: به دلیل کارنامه سیاهی که من دارم، حتما به سیاه نمایی متهم می شوم. به عقیده بنده سیاه نمایی معنایی ندارد و کسانی که در مسوولیت های خود کوتاهی می کنند، این واژه را جعل کرده اند تا از مسوولیت های خود شانه خالی کنند. هنرمند وظیفه اش نشان دادن واقعیت ها است و مسوولین به دلیل ترس از چیزهایی فرار می کنند و هنرمند را متهم به سیاه نمایی می کنند. از زاویه دینی، فرهنگی، اجتماعی یا هر زاویه دیگری که بررسی کنیم، همه افراد باید از یک سطح نسبی برخوردار باشند و متاسفانه در کشور ما این گونه نیست.

اکبر رجبی، مدیر عامل انجمن بی نشان ها، در ادامه بیان کرد: من نمایش را هنوز ندیده ام، اما به نظر من شهر ما پر از چاله ها است که ما اطراف آن بیمارستان ساخته ایم و هر فرد از زاویه خود موضوع را می بیند؛ اما هیچ کس دست آن فرد درون چاله چاله را نمی گیرد. از دوران صفویه کارتن خواب زن داشته ایم، مهم این است که ما مردم بخواهیم و برای این مسائل از جایمان بلند شویم که تا کنون این گونه نبوده. سبک زندگی تک تک ما ایرانی ها طرد کردن شده، همه چیز را طرد می کنیم، از فرد گرفته تا انجمن های مردم نهاد.

سپیده علیزاده که مدیر عامل خیریه مهرآفرین است، ضمن بیان این که زنان کارتن خواب در جامعه ما تابو هستند و مسوولین و دستگاه ها هم ترجیح می دهند که در این مساله ورود نکنند؛ گفت: وقتی من و بچه های خیریه ام نمایشنامه را خواندیم، متوجه شدیم که چقدر به زندگی بچه ها نزدیک است. برای بچه های خیریه خیلی جالب بود که از وجه هنری به زندگیشان پرداخته شده و بسیار هم ذات پنداری کردند.

در ادامه شهرام گیل آبادی دلایل وجود آسیب های اجتماعی در کشور را برشمرد: یکی از آن ها به نظام آموزشی ما مربوط است زیرا به گونه ای نیست که برای همه افراد با همه ویژگی ها باشد. افراد برای آموزش سه دسته هستند؛ سمعی، بصری و هیجانی؛ و در نظامی آموزشی ما فقط برای افراد سمعی آموزش وجود دارد. دلیل بعد اجتماعی است؛ این که ما افراد خودنگری هستیم و افراد دغدغه فرد دیگری را ندارند. و در نهایت به دلیل سیاست گذاری و مدیریت اشتباه است، چون دچار کاستی هستیم، مسوولین ترجیح می دهند که به این مساله نپردازند.

فاطمه دانشور،عضو شورای شهر و فعال حوزه اجتماعی، کارتن خوابی را یک سبک زندگی دانسته و عقیده داشت: 95% کارتن خواب هایی که در خیریه ها هستند، کارتن خوابی را دوست دارند و تمایل ندارند که آنجا باشند. باید به این افراد خدمات کاهش آسیب داده شود تا به زندگی در کمپ ها تمایل نشان داده و سبک زندگی خود را تغییر دهند.

شهرام گیل آبادی در رابطه با افتتاحیه و اجراهای نمایش عنوان کرد: افتتاحیه نمایش ما برعکس افتتاحیه های دیگر است و قرار است که 300 نفر از بهبود یافتگان، نمایش ما را افتتاح کنند. هم چنین در حال هماهنگی با تماشاخانه ایرانشهر هستیم که اجراهای زنانه داشته باشیم و فضای آن متفاوت با دیگر اجراهای ما باشد، به این دلیل که در نمایش ما تماشاگران هم صحبت می کنند و شاید بانوان بخواهند حرف هایی بزنند که در شرایط مختلط برای آن ها سخت باشد.

ابراهیم حقیقی، در پایان و پیش از رونمایی پوستر ویژه ای که  برای «یک دقیقه و سیزده ثانیه» طراحی کرده، بیان کرد: خوشحالم که یک نمایش بهانه ای شده که صحبت ها فقط مربوط به نمایش و نمایشنامه نباشد و راجع به زندگی که در کنار ما جریان دارد بیشتر صحبت می شود.کارتن خوابی معضلی است که در تمام دنیا وجود دارد؛ اما آن ها سعی بر حل این گونه مسائل دارند، ما همین کار را هم نمی کنیم. مخاطبان این گونه نمایش ها باید بیشتر ما باشیم تا خود این افراد؛ ما باید ببینیم تا بیدار شویم وگرنه اگرکسی زندگی خود را ببینند چه کمکی به آن فرد می شود؟ یک نمایش نمی تواند معضل آسیب های اجتماعی را حل کند، اما می تواند تلنگری باشد و وظیفه اصحاب رسانه پر رنگ کردن موضوع این گونه نمایش ها است تا به گوش وزیران و مسوولان هم برسد.

امیدوارم پوستری که طراحی کرده ام، گویای فضای نمایش باشد.

شهرام گیل آبادی در حین رونمایی از پوستر از حمید سمندریان یادی کرد و گفت: حمید سمندریان همیشه می گفت فرق بین کار خوب و بد این است که تماشاگر وقتی از سالن خارج می شود کار یقه اش را گرفته یا نه؛ امیدوارم تماشاگر وقتی از نمایش ما خارج می شود، او را به فکر وادارد و کار یقه اش را بگیرد.

علاقه مندان برای خرید بلیط این نمایش که از 1 مرداد اجراهای خود را در تماشاخانه ایرانشهر آغاز می کند، می توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.