نمایشنامه‌نویس اهوازی: نسل جدید نمایشنامه‌نویسی اصول و قواعد را رعایت نمی‌کند

نسل جدید نمایشنامه‌نویسی اصول و قواعد نوشتن را رعایت نمی‌کند و آن را قبول ندارد؛ به همین دلیل ادبیات نمایشی ما مدام ضعیف‌تر می‌شود.
علی‌اصغر شادروان نمایشنامه‌نویس پیشکسوت اهوازی در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر با بیان این مطلب‌ افزود:«تصور من این است که ادبیات نمایشی در شهرستان‌ها دچار نوعی بیماری است که همان"نبود رقابت" است. رقابت نه میان آدم‌ها بلکه میان ادبیات نمایشی ما و ادبیات نمایشی جهان.»
وی ادامه داد:«وقتی در شهرستان‌ها برشت یا استریندبرگ منع می‌شوند و کمتر کسی به دنبال آن‌ها می‌رود، نتیجه این می‌شود که هر چه خودمان می‌نویسیم، گمان می‌کنیم درست است. نسل امروز علاوه بر این که ادبیات نمایشی جهان را خوب نمی‌شناسد، ‌‌بر ادبیات حماسی خودمان هم اشرافی ندارد؛ به همین دلیل رقیبی برای خودش نمی‌بیند و هر چه می‌نویسد را کامل می‌پندارد.»
شادروان افزود:«شاید گناه این مشکل بر گردن کسانی است که شهرستانی‌ها را به اجرای آثار خودشان تشویق کردند؛ در صورتی که تئاتر شهرستان به اجرای آثار فاخر خارجی نیاز مبرم دارد.»
این نویسنده و کارگردان اهوازی خاطر نشان کرد:«در شهرستان‌ها کمبود پول و بودجه و سالن وجود ندارد؛ بلکه نبود رقیب جدی برای نمایشنامه‌نویس شهرستانی، بزرگترین لطمه را می‌زند. ما همیشه از اجرای کارهای بزرگ منع شده‌ایم؛ چه کارهای خارجی و چه کارهای ایرانی.»
وی ادامه داد:«بسیاری از کسانی که نمایشنامه می‌نویسند، صلاحیت این کار را ندارند؛ به همین دلیل نوشته‌های‌شان از حد شهرستان خودشان فراتر نمی‌رود. حتی برخی که آثارشان را چاپ می‌کنند هم باز نمی‌توانند کارهای‌شان را معرفی کنند؛ چون خیلی از این آثار هم ضعیف هستند.»
شادروان اضافه کرد:«ما نه تنها به سوی ادبیات نمایشی جهان نرفتیم، بلکه روی آن چه خود داشتیم هم درست کار نکردیم. ما تعزیه را هم ضعیف کرده‌ایم. اگر در سال چهار تعزیه اجرا شود که واقعاً کامل باشد، بهتر از این است که 200 تعزیه اجرا شود که هیچ کدام قواعد و اصول تعزیه را رعایت نکرده‌اند. به نظر من ادبیات کهن خودمان و ادبیات نمایشی جهان دو مقوله‌ای هستند که باید مورد توجه درام‌نویسان شهرستانی قرار بگیرند.»