«انگشت به انگشت» خود را به عنوان یک اثر هنری معرفی نمی‌کند

سید جعفر حجازی فارغ‌التحصیل ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه هنر، با اثر «انگشت به انگشت» در بخش دگرگونه‌ها اجرایی جشنواره فجر شرکت کرده است، شمایل اثرش را به ایران تئاتر این چنین توضیح داد: یک انسان با یک پلاکارد ساده که در آن نوشته به دوستی مجازی جهت چت کردن نیازمند است نشسته است. سرش در گوشی تلفن همراهش فرو رفته و هدفون به گوش دارد. پس در واقع ارتباطی غیر از فضا مجازی نمی‌توان با او گرفت ولی اگر به او پیغام دهید صمیمانه پاسخ می‌دهد و با شما وارد گفت‌وگو می‌شود و جهت گفت‌وگو نیز اغلب از سوی مخاطب مشخص می‌شود.

او در ادامه گفت: من پیش از این هم این کار را در جشنواره دانشجویی تالار مولوی و در ایرانشهر انجام داده‌ام. هر بار بنا بر فضای اجرا شکل گفت‌وگو ها تغییر می‌کرد. با برخی از آن‌ها هنوز در ارتباطم. با من هنوز گفت‌وگو می‌کنند. ظاهراً ارتباط با فردی که نمی‌شناسیمش برایمان ساده‌تر است و راحت‌تر جلو او می‌توانیم خودمان باشیم و از درونیاتمان پرده برداریم.

این هنرمند حاضر در بخش دگرگونه‌ها درباره انگیزه پرداخت به این مسئله گفت: این ایده از دو سال پیش در ذهن من به واسطه یک اجرا مبتنی بر اینترنت شکل گرفت. من همیشه در باب تکنولوژی کنجکاو و مایل به تجربه بوده‌ام. چه بخواهم چه نه این اجرا از تغییری که تکنولوژی در زندگی‌مان گذاشته است سخن می‌گوید و این برداشت می‌رود که شاید تکنولوژی چیز خوبی نباشد. مخاطب رد می‌شوند و به اینکه در روز چقدر از تلفن همراه استفاده می‌کنند فکر می‌کنند. ولی چیزی که ذهن خود من را درگیر کرد مسئله جالب‌تری بود. ما به واسطه بستر فرهنگی خاصمان با بدن و فیزیک خود بیگانه‌ایم. همین امر باعث می‌شود که ارتباط گرفتن مجازی برایمان راحت‌تر باشد. عکس من در برخی فضاها که منتشر شده بود منجر به این شد که عده‌ای از آن طریق با من ارتباط بگیرند. جالب این است که آن‌ها به مراتب از افرادی که حضوری من را دیده بودند و متوجه این اجرا شدند راحت‌تر ارتباط برقرار می‌کردند. وقتی مخاطب واقعی بودن من را به چشم می‌بیند کمی معذب‌تر رفتار می‌کند.

او درباره تجربه این اجرا و استقبال مخاطب گفت: من متوجه شدم که مسائل مهمی نتیجه این اجرا و بازخوردها را تعیین می‌کند. استقبال از این اجرا زمانی که من هر روزه در جشنواره دانشگاهی حاضر بودم و مخاطب مدام من را می‌دید متفاوت و بهتر بود. از طرفی مخاطبان جشنواره دانشگاهی اغلب قشر دانشجوی تئاتر هستند و با این گونه کارها آشناترند. ولی مخاطب جشنواره فجر کمی متفاوت است. «انگشت به انگشت» خود را به عنوان اثر هنری معرفی نمی‌کند و خیلی‌ها حتی نمی‌دانند این یک اجراست و ارتباط کلامی برقرار می‌کنند و از آنجایی که من از تظاهر خوشم نمی‌آید زمانی که متوجه حضورشان می‌شوم به آن‌ها پاسخ می‌دهد.

کارگردان «انگشت به انگشت» جشنواره فجر امسال را این چنین توصیف کرد: در کشور ما برخلاف سایر کشورها این رویداد سالیانه و فستیوال هنری در فصل سرد سال انجام می‌گیرد. این مسئله برای بخش دگرگونه‌ها و خیابانی سخت‌تر و قابل حس تر است. من نسبت به سال گذشته در این بخش تغییر چندانی ندیدم و حتی به نظرم عقب گرد داشتیم. تا حدی شور و هیجان از بچه‌ها گرفته شده است و شرکت کنندگان این بخش احساس سرخوردگی می‌کنند چون شاهد این هستند که اهمیت چندانی به کارشان داده نمی‌شود. حتی کسانی که برگزیده این بخشند از اتفاقاتی که در جریان است گله‌مندند.