در حال بارگذاری ...
نصرالله قادری:

همراهی انجمن تئاترانقلاب و دفاع مقدس در تهیه کتاب «درپی عشق دویدن» ستودنی بود

دکتر نصرالله قادری نویسنده،کارگردان و استاد دانشگاه با همراهی جمعی از بهترین نمایشنامه نویسان و نویسندگان تئاتردفاع مقدس و انقلاب اسلامی کتابی را با عنوان درپی عشق دویدن تهیه و تدوین نموده است که مجموعه ای از داستان ها و نمایشنامه های دراماتیک حوزه تئاترمقاومت است.

به گزارش ایران تئاتر نداثابتی،سیروس همتی،عبدالرضافرید زاده،سعید تشکری و محمدرضا آریان فردیگر پدیدآورندگان و صاحبان اثری هستند که در تهیه این کتاب نقش داشته اند.
این کتاب در شمارگان1100 نسخه و توسط انتشارات ساقی بنیاد فرهنگی روایت فتح و باقیمت 66 هزارتومان روانه بازار نشر شده است.
دراین باره با دکترنصرالله قادری که سرپرستی و مدیریت تدوین و تهیه این کتاب رابرعهده داشت به گفتگو نشستیم که درادامه می خوانید:


کتاب «درپی عشق دویدن» براساس چه ضروریتی تهیه و تدوین شد؟
می دانید که یک درام باید براساس «خط داستان» «داستان دراماتیک»«طرح» و «طرح دراماتیک» قوام یابد و آنچه که به مخاطب منتقل می شود «داستان دراماتیک» است و او از طریق همین داستان است که درگیر اثر می شود و کشش بوجود می آید. البته باید بدانیم که داستان دراماتیک با داستان به عنوان یک گونه ادبی تفاوتهایی دارد. در جهان تئاتر مقاومت، چه بسیار کد، سوژه، ایده و ... خوبی داشته ایم، اما در بازنمایی آن دچار نکث و کاستی شده ایم علت اصلی در همین نکته،  یعنی فقدان داستان دراماتیک، نهفته است. هر اثر معتبر جهانی را که ملاحظه کنید، در هر مکتب، شیوه و ژانری که نوشته شده باشد، داستان دراماتیک قدرتمندی دارد. اساساً شخصیت کاراکتر که در نهایت رسوب آن در ذهن مخاطب می ماند در همین جهان زیست می کند. ضرورت پرداختن به این امر، بدین جهت بود که ایده های خوب هدر می شدند. حال با داشتن داستان دراماتیک و الگویی که ارائه شده، نمایشنامه نویسی می تواند یک اثر مقبول ارائه دهد. البته به شرطی که مراحل بعدی را هم بدرستی طی کند. اما حداقل در حال حاضر می تواند داستانش را انتقال دهد و حقیقت حکایت این است که اساساً از ساخت تکنیکی بدون داستان دراماتیک ما نمایشنامه ای نخواهیم داشت.


اساس انتخاب نویسندگان و برگزیده شدن آثارشان در این کتاب چه بود؟
بدون تردید در گام اول «عشق به ایمان» و «باور» و بعد در مرحله دوم درام نویس بودن و تاکیدی که داشتم، ترکیبی از دو نسل باشند و از ساحتی دیگر شناختی که از عزیزان داشتم.


ازنظر علمی این کتاب ویژه چه کسانی تهیه و تدوین شده است؟
این کتاب ویژه تمامی کسانی است که نمایشنامه نویسی به معنی دقیق کلمه هستند.تمامی این عزیزان می توانند براساس این داستان های دراماتیک، نمایشنامه بنویسند.


نقش انجمن تئاترانقلاب و دفاع مقدس در تهیه کتب تخصصی نظیر این کتاب راچگونه ارزیابی می کنید؟
بی تردید برای تهیه کتابهایی از این دست که سود مادی آنچنانی ندارد البته خوشبختانه هر کاری که با ذات تئاتر همراه باشد چنین است. کسی پیشقدم نمی شود. یکی از وظایف اصلی انجمن تئاترانقلاب و دفاع مقدس بازنمایی حقیقتی است که در صحنه های واقعی این خطه رخ داده اند.
امروزه و در هجوم ناجوانمردانه جنگ تمدن ها، ناتمدن ها به جنگ تمدن کهن ما قد راست کرده اند و با سلاح ترور شخصیت به قلب واقعیت می پردازند. در حیطه تالیف تئوری به هزار دلیل که نمی خواهم بگویم در زمینه «دفاع مقدس» کسی همراهی نمی کند. بی تردید اگر نبود همراهی ستودنی انجمن تئاترانقلاب و دفاع مقدس ای بسا که هرگز این مولود زاده نمی شد.


آیا نظیر این کتاب را در تئاترکشور داریم؟
پیش از «در پی عشق دویدن»یک اثر دیگر هم در این زمینه منتشر شده است به نام «یک قمقمه از کوثر» داستان های دراماتیک رضوی و سعادت آن کار هم سایه براین حقیر انداخته است. هر دو کتاب مقدمه مفصلی دارند در ارتباط با مبحث تئوریک خلق داستان دراماتیک به غیر از این دو کتاب متاسفانه خیر، هیچ اثر دیگری نداریم.


موضوعات نمایشنامه های این کتاب و داستان های انتخاب شده براساس چه معیاری بود؟
موضوع تمامی داستان های این کتاب براساس انگاره «پست کلونیالیسم» و استعمار نوو جایگاه «دفاع مقدس» در این گونه است. تمامی داستان ها از یک منبع اصلی اخذ شده اند که در آغاز هر داستان ذکر شده است و تماماً از آثاری هستند که قبلاً در حیطه دفاع مقدس منتشر شده اند و بنیان بر تبیان اندیشه «دفاع» و مظلومیت های تنها مانده همیشه تاریخ است. از هابیل تا یحیی تا سید جوانان اهل بهشت، تا امروز و همیشه از ساحت دیگر سوژه باید حتماً ظرفیت و قابلیت این تبدیل از حوزه داستان، خاطره، واقعیت و ... به ظرف داستان دراماتیک را می داشت. یعنی اینکه ترجمان آن بر صحنه ممکن باشد و پرداختن به سوژه هایی که کمتر مورد عنایت قرار گرفته است و دوری از پروپاگاندا و مصرفی بودن.


و درپایان حرف آخر؟
ما «مامور به انجام وظیفه ایم، نه مسئول حصول نتیجه» و خداوند بخشنده بخشایگر مهربان ما از ما به قدر «وسع مان» انتظار دارد. ما به قدر طاقت و توان خود به رسالت زینبی خود عمل کردیم، چون از میدان عاشورای حسینی جا مانده بودیم و دلمان رضا نمی داد که «یزیدی» باشیم و ایمان داریم که نفرین و آفرین ها بی ثمر است و آنچه بر جای می ماند دست عطوفت آن رفیق اعلی است که یا به مهر بر سرمان کشیده می شود یا به قهر. ما پی عشق دویدیم چون آن بزرگ که فرمود: به بیابان شدم عشق باریده بود چنان که پای مردمان به گل فرو شد. ما پی زیبا دویدیم که خالق زیبایی است و به وظیفه خود عمل کردیم. عمل کردیم تا در گذر از آن پل بلکه شاید بتوانیم به سلامت بگذریم. نه در پی نانی بودیم و نه سائل نامی نه برای حزبی سینه زدیم و نه وکیل مدافع ناراستان بودیم.
ما به عشق مولا و مقتدایمان که در کائنات هنوز ندای ملکوتیش به گوش می رسد که: هل من ناصرینصرنی لبیک گفتیم تا بر یزید و یزیدیان بشوریم و مظهر عشق تنها نماند. همین و بس.




مطالب مرتبط

نظرات کاربران