در حال بارگذاری ...
گفت وگو با علیرضا ناصحی به بهانه برگزاری جشنواره تئاتر آئینی و سنتی

هنرمندانی مثل مهران مدیری و رضا عطاران وامدار تئاتر سنتی ایرانی هستند

ایران تئاتر:تئاتر سنتی ریشه در باورها و تفکرات مردم در یک قرن پیش دارد که همچنان می تواند این دغدغه ها در قالبی روان ، قصه گو ، شاد و مفرح برای مخاطب امروزی هم دارای جذابیت باشد.علیرضا ناصحی بازیگر- کارگردان با تجربه تئاتر سالها است که در حوزه نمایش های سنتی فعالیت می کند.

ناصحی در سال های اخیر  در حوزه کارگردانی و بازیگری در کارهایی نظیر  کلنل  و  مایم و پاگانینی  حضور داشته است. او با خیلی از بزرگان تئاتر از قبیل حمید امجد، حمید سمندریان ، امیر دژاکام و ناظر زاده کرمانی همکاری داشته است. شهرزاد (امیر دژاکام) ، و دیگر پهلوانی نبود (ایمان افشاریان)، شاتره (ایمان افشاریان)، کنار شیر آتش‌نشانی (فرهاد ناظرزاده کرمانی)، بلافکادیو (امیر مشهدی‌عباس)، دزد دریایی (امیر دژاکام) (نصرالله قادری)، ارباب پاکروان و نوکرش ماهک خوش سیما»(محمدحسین ناصربخت)، هملت شاهزاده کوچولوی دانمارک (رضا بابک) از جمله آثار مهم بازیگری ناصحی هستند . با ناصحی در باره ویژگی ها تئاتر سنتی ایرانی گفت وگویی انجام داده ایم.

 

با توجه به شناختی که از ماهیت و وضعیت تئاتر سنتی ایرانی دارید. برگزاری جشنواره تئاتر آئینی سنتی چقدر توانسته در روند روبه رشد این هنر اصیل ایرانی اثر گذار باشد؟

نکته مهمی که باید قبل از شروع بحث مطرح کنم این است علی رغم تلاش های خوبی که دوستان فعال در این عرصه انجام داشته اند تاحد زیادی نمایش های آئینی  سنتی از مردم دور است و به نظرم چون ریشه تئاتر آئینی سنتی در بین مردم است. باید این فاصله از بین برود .

 

راهکارهایی که می توانید ارائه بدهید تا این فاصله از بین برود چیست؟

در مقطعی دوستان تلاش کردند که هنرهای اصیل ایرانی – اسلامی مثل تعزیه  و خیمه شب بازی را برای دور شدن از نابودی و فراموشی به نمایش های آئینی و سنتی الحاق کنند. بنابراین تئاتر آئینی سنتی در این بحث ها باقی مانده است و به نظرم باید بیش از این به روز رسانی و مردم بشود تا مخاطب تئاتر ترغیب بشود به دیدن تئاتر سنتی ایرانی با الگوهای جدید و جذاب .

 

به نظر شما ورود و تقویت بحث تحقیق و پژوهش چقدر این حوزه راهگشا است؟

نکته لازم و ضروری است. اما باید توجه داشته باشیم در گذشته ای نه چندان دور تئاتر سنتی ایران در بین مردم و جزیی از زندگیشان بود و در جشن ها و عروسی ها در خانه های بزرگ قدیمی روی صحنه اجرا می شد و به طور روزانه و روال مردم به دیدن این نوع نمایش ها عادت داشتند . متاسفانه از دهه پنجاه به بعد با رشد مدرنیته و تکنولوژی بتدریج مردم از این هنر فاصله گرفتند و تئاتر سنتی جنبه موزه ای گرفت و تعدادی هنرمند در چند تماشاخانه آن را دنبال و پیگیری می کردند . نکته مهم دیگر این است که در اغلب کشورها جشنواره های تئاتری با محوریت تئاتر سنتی حتی در کشوری هم مثل ویتنام و ترکمستان و تاجیکستان برگزار می شود .

  

این تلاش برخی از فعالان تئاتر سنتی که در اجراهایشان به سراغ استفاده از نشانه های مدرن و امروزی می روند را چگونه ارزیابی می کنید؟

نکته عالی ومثبتی است. در سال های دورتر هنرمند صاحب سبک جهانی مثل بروک در نمایشش از تئاتر سنتی ایرانی بهره برد و هنرمندان غربی می آیند و از هنر شرقی بهره برداری و استفاده می کنند . البته باید با اشراف کامل بتوانیم این تلفیق را در جهت جذب و ارتباط با مخاطب مورد استفاده قرار بدهیم.

 

رویکرد جشنواره در این قضیه ایجاد ارتباط با مردم چگونه است؟

یکی از رسالت های مهم جشنواره راه اندازی برنامه هایی برای ارتباط فراگیر جشنواره با مردم است . باید در نظر داشته باشیم جشنواره های نظیر جشنواره تئاتر فجر و تئاتر دانشگاهی جشنواره های با رویکرد روشنفکرانه است و نباید انتظار داشته باشیم که در این نوع جشنواره به طور گسترده به تئاتر سنتی ایرانی پرداخته شود . به همین دلیل رسالت جشنواره تئاتر آئینی و سنتی سنگین است . باید تمام بار معرفی و احیای این گونه تئاتر را بر عهده بگیرد و باید جشنواره بیشتر میدانی برگزاری شود.

 

در سال های اخیر با اختصاص سالن سنگلج برای نمایش‌های سنتی ایرانی اقدامات موثری انجام شده است. آیا این نوع کارها می تواند تبعات مثبتی داشته باشد؟

درست است که این تماشاخانه ویژه تئاتر سنتی است ،اما این مسئله را من و شما و اهالی تئاتر می دانیم و کمتر مخاطب عامی تئاتر از این قضیه خبر دارد و باید در این زمینه اطلاع رسانی بهتری انجام شود . به نظرم هر وقت شهروندی که روزانه از طریق مترو وبی آرتی از محل کارش به خانه می رود دلشن تپید که برود نمایش سنتی ایرانی ببیند می تونیم ادعا کنیم که در کارمان موفق بوده ایم.

 

آیا تئاتر سنتی ایرانی می تواند به گونه ای از تئاتر تبدیل شود که به وسیله آن بتوان چالش ها و مشکلات اجتماعی را مطرح کرد؟

هنوز هم برخی از نمایش های مدرنی که در سالن های نمایشی روی صحنه می روند و مورد استقبال مردم قرار می گیرند به طور واضحی از تکنیک های تخته حوضی استفاده می کنند. این مسئله حتی در سینما و تلویزیون در کنار هنرمندانی هم مثل مهران مدیری و رضا عطاران دیده می شود. متاسافانه رویکردی که در جهت موزه ای کردن تئاتر سنتی ایرانی انجام شده است به اصالت این هنر لطمه وارد کرده استو یاید این نوع نگاه‌ها اصلاح شود.

 

طبق قول هایی که شهردار تهران در مصاحبه هایش اعلام کرده قرار است به زودی تئاتر سنتی دارای خانه و مکان فرهنگی بشود. این قضیه چه تاثیرانی می تواند در پی داشته باشد؟

همیشه مدیران شهری در آستانه برگزاری جشنواره ها قول هایی می دهند و بعد از برگزاری جشنواره این قول ها به فراموشی سپرده می شود و اگر این وعده انجام شود تئاتر سنتی می تواند گام های پر شتابی در پویا تر شدن داشته باشد. البته باید این نوع راه اندازی خانه های ویژه تئاتر سنتی در سایر شهرهای کشور هم مورد رویکرد قرار بگیرد تا تئاتر سنتی در تمام نقاط کشور نزد مردم شناخته شود. تحقق این امر نیازمند عزم جدی تمام مسئولین فرهنگی و شهری سراسر کشور است.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




مطالب مرتبط

گفت‌وگو با دبیر دومین جشنواره بین‌المللی پانتومیم زنجان

ساسان قجر: قانع به معرفی جشنواره پانتومیم زنجان در رتبه چهارم جهان نیستم
گفت‌وگو با دبیر دومین جشنواره بین‌المللی پانتومیم زنجان

ساسان قجر: قانع به معرفی جشنواره پانتومیم زنجان در رتبه چهارم جهان نیستم

ساسان قجر، دبیر دومین جشنواره بین‌المللی پانتومیم زنجان با بیان این‌که به معرفی جشنواره بین‌المللی پانتومیم زنجان در رده چهارم جهان قانع نیست، گفت در صورت موافقت مدیرکل هنرهای نمایشی شعبه‌ای از خانه پانتومیم را در تهران تاسیس می‌کنیم تا به آموزش متمرکز، فنی و تکنیکی این ...

|

علیرضا ناصحی، کارگردان نمایش «هیچی نگو»:

تلفیق لال بازی و مایم، شیوه اختصاصی من است
علیرضا ناصحی، کارگردان نمایش «هیچی نگو»:

تلفیق لال بازی و مایم، شیوه اختصاصی من است

علیرضا ناصحی، عضو هیئت انتخاب دومین جشنواره پانتومیم زنجان و کارگردان نمایش «هیچی نگو»، حضور و اجرای این اثر در بخش مهمان را با هدف و رویکرد آموزشی و آشنایی هنرمندان با تکنیک مایم و لال‌بازی معرفی کرد.

|

نظرات کاربران