بغضی به اندازۀ کائنات از این فقدان بزرگ

نصراله قادری در گفت‌وگو با ایران تئاتر در واکنش به فقدان سردار قاسم سلیمانی گفت: شاید مهم ترین خصیصۀ سردار سلیمانی این بود که خوب زندگی کردن را یاد گرفت و خداوند نیز خوب شهید شدن را به او اعطا کرد. برای سردار سلیمانی جریان ها و گروه بندی های سیاسی اهمیتی نداشت. او شخصیتی فراوطن بود و هر کجا که مظلومین عالم به او نیاز داشتند حضور داشت. تمام بدن او آکنده از ترکش هایی بود که از دوران دفاع مقدس در بدن او جا مانده بودند و هر بار که از ورودی فرودگاه ها عبور می کرد دستگاه های تشخیص فلزات به خاطر ترکش هایی که در بدن او بود به صدا در می آمدند. اما منش شخصیتی سردار سلیمانی بسیار والاتر از این ها بود که بخواهد از این درد جسمانی برای خود کیسه ای بدوزند و منفعتی از این جهت بجوید. این تصویری آشنا از او است که برای همه مردم ما به طور مشترک وجود دارد. سردار با خشوع و خضوع هر چه تمام تر از هرگونه فخر فروشی و خودنمایی پرهیز می کرد. همین تواضع و مردمی بودن سردار سلیمانی است است که موجب شده تا بعد از شهادتش جز تعداد اندکی از نابخردان که من آن ها را هند جگرخواران روزگار می خوانم، همه طیف ها و گروه های اجتماعی در ایران و منطقه، حتی آنانی که به وضعیت موجود در کشور انتقاد دارند، امروز سوگوار و عزادار این شخصیت برجسته هستند و احساس می شود که تمامی ایران به اندازۀ کائنات از این فقدان بزرگ بغض در سینه دارد.  

این نویسنده و کارگردان تئاتر در ادامه سخنانش درباره لزوم شناخت طریق و روشی که این شخصیت برجسته در طول زندگی اش دنبال می کرد، گفت: سردار سلیمانی علمداری بود که به تصور غلط دشمن علم از دستش افتاد، ولی ایمان و باور سردار سلیمانی حقیقتی است که هرگز متوقف نخواهد شد. یک جمله بی نظیر هست که می گوید: « آن ها که رفتند کاری حسینی کردند و آن ها که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی اند.» سردار سلیمانی هم کاری حسینی کرد و بر ما است که در تداوم راه و شیوه او پرچمی را که این شهید والامقام مقتدرانه و با صلابت تمام برافراشت، نگذاریم بر زمین بماند و به قطع و یقین نیز چنین خواهد بود.

قادری در بخش پایانی سخنانش نیز تصریح کرد: کاری که می توانیم در دنیای هنر در ارتباط با این شخصیت برجسته صورت دهیم این است که با تحلیل و شناختی عمیق از سردار سلیمانی و به گونه ای که در شان این شخصیت بزرگ باشد، به خلق اثر بپردازیم. آثاری که در ارتباط و متاثر از منش و ویژگی های شخصیتی این بزرگمرد شکل می گیرد بایستی شعور مخاطب را به چالش بگیرد؛ چرا که مخاطب تئاتر با شعور و اندیشه سر و کار دارد. نکته بسیار مهم این است که در آثاری که با محوریت و ملهم از این شخصیت گرانقدر شکل می گیرند، پیش از هر چیز این هنرمند است که باید در ارتباط با این شخصیت به درک و تحلیل های عمیق برسد. باید بر ویژگی های بزرگ این شخصیت واقف شویم که او هرگز به دنبال نام و نام آوری نبوده است همانگونه که در وصیت نامه سردار سلیمانی مشاهده می کنیم او می نویسد؛« بر مزار من بنویسید که او تنها یک سرباز بود». همین خضوع و فروتنی سردار سلیمانی است که ابعادی چنین برجسته به او بخشیده است.