در حال بارگذاری ...
محمدرضا قلی‌پور در گفت‌وگو با ایران تئاتر خبر داد

نشر آواژ سال آتی چندین نمایشنامه در نوبت انتشار دارد

ایران‌تئاتر: محمدرضا قلی‌پور از جمله کارگردان‌های خلاق در تئاتر است که در اجراهایش تلاش می کند تئاتر را با سایر هنرها نظیر سینما و دوبله تلفیق کند. او در نمایش تروکاژ به سراغ استفاده از تکنیک دوبله و صوت و تصویر رفت که این نمایش برنده جایزه بهترین نمایشنامه ششمین دوره جشنواره تئاتر شهر شده و در نمایش آپرکات نیز به سراغ نشان دادن زوایای پنهان و آشکار زندگی یک دختر بوکسور نترس و جنگجو در فضای پست مدرن.

محمدرضا قلی‌پور در گفت‌وگو با ایران تئاتر درباره فعالیت‌های جدید کاری خود گفت: با توجه به دغدغه‌های تئاتری من در موسسه انتشاراتی خود یعنی نشر آواژ رویکردی جدی و اساسی نسبت به انتشار و چاپ نمایشنامه دارم. در نشر آواژ  تلاش می کنیم در کنار تامین مالی از چاپ رمان های پرفروش، نمایشنامه‌های تخصصی و معتبر را با توجه به چالش‌های آن درباره شمارگان اندک و نبود درآمد مالی جبران کنیم. در همین راستا رمان‌هایی نظیر اتفاقا زندگی شد به نویسندگی رویا افشار و یا رمان‌های رضا فیاضی و رمان های خارجی را چاپ کرده ایم. تلاش عمده ما در نشر، رویکرد به آثار فرهنگی است.

قلی‌پور در ادامه سخنانش ضمن اشاره به اهمیت چاپ و نشر آثار نمایشنامه نویسان ایرانی افزود: در ماه‌های اخیر آثاری از شهرام کرمی(مثل چه کسی سهراب را کشت)، منوچهر اکبر لو(رقص ماهی)، آرش عباسی(ورود خانم ها ممنوع)، عزت‌الله مهرآوران(ابریشم بانو)، ناصر آقایی(نمایش نامه نویسی گام به گام)، حسین فدایی حسین، علی شمس(خسیس، توصیه های تصادفی، قلعه حیوانات) و فرشته فرشاد(دور از دسترس اطفال نگهداری شود) را به چاپ رسانده‌ایم.  

این کارگردان تئاتر درباره کتاب‌هایی که قرار است در سال جدید و با حضور در نمایشگاه کتاب روانه بازار نشر کند متذکر شد: رمان نیمکت آخر اثر خوان گوایدو ترجمه صنم نادری، نمایشنامه‌های الو اینجا پدری به قتل رسیده و روایت های زنانه از رضا فیاضی، نمایشنامه ایستگاه پایانی و آپرکات از جمله این آثار هستند که در سال جدید و در نمایشگاه کتاب عرضه می‌شوند. امیدوارم مسئولین حمایت‌های بیشتری در حوزره نشر آثار تئاتری و نمایشنامه نویسی انجام بدهند.

او درباره تعلق خاطرش به طرح فضای سورئالیستی در کارهایش گفت: به فضای پست مدرن علاقه دارم و یکی از وجوهات پست مدرن رجعت به گذشته و نوستالوژی بازی است و در ضمن این رجعت ها یک پارودی جذاب هم به وجود می آورد و من هم سعی می کنم از آن استفاده کنم. در کلیت در آثارم به تجربه دنیای متفاوت علاقه دارم. دنیای نمایش تروکاژ بسیار متفاوت از دنیای نمایش آپرکات است و نمایش کاملا تجربی قلمداد می شد و برای اجرایش با ریسک بالایی مواجه بودم؛ زیرا تا به حال مشابه چنین نمایشی اجرا نشده بود و تجربه اول محسسوب می شد و در حکم روی لبه تیغ راه رفتن بود و این چالش را داشت که کار اصلا نتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و خوشبختانه نمایش بسیار مورد توجه مخاطب قرار گرفت و در سالنی مثل محراب که کم مخاطب است؛ اغلب اجراهای نمایش با ظرفیت پر سالن مواجه می‌شد. در آپرکات از فضای صرف تجربه‌گرا فاصله گرفتم.

 

 

 

 

 


 
 




نظرات کاربران