ترجمه‌ای‌ تازه از نمایشنامه «خروج ممنوع» سارتر

به گزارش ایران تئاتر انتشارات روزبهان ترجمه بهرنگ اسماعیلیون از نمایشنامه «خروج ممنوع» ژان پل سارتر را روانه بازار کتاب کرد.
سارتر در این نمایش دو زن و یک مرد را در موقعیت اتاق یک هتل قرار می‌دهد، به نحوی که این سه تن ناچار از بودن در کنار هم در این اتاق شده‌اند و رئیس هتل نیز تمامی اختیارات برای این اقامت را از آنها سلب کرده است. داستان با ورود اجباری این افراد که هر سه مرتکب جنایت شده‌اند، به اتاقی مشترک در هتل و خروج اختیاری آن‌ها (بعد از اعتراف به گناهان خود) شکل می‌گیرد.
در این نمایشنامه که به تعبیر منتقدان ترسیم جهنمی فرضی است، سارتر سه انسان را به ماندن و شکنجه کردن یکدیگر در یک موقعیت جغرافیایی خاص محکوم کرده است و از این دریچه صحنه عمومی زندگی انسانی تهی از معنا در غرب را به نمایش می‌کشد.
سارتر در این نمایشنامه در واقع «دوزخیان زمین» و یا به تعبیری آدم‌های دربند شده در زمین را به تصویر کشیده است.
این نمایشنامه در چاپ تازه با مقالاتی از منتقدان درباره سارتر، از جمله مقاله «سارتر و خروج ممنوع» به قلم روبی کوهن منتشر شده در ژورنال دانشگاه ایندیانا در سال ۱۹۶۹، «سارتر» اثر والاس فاولی منتشرشده در سال ۱۹۶۰، «سارتر: یاس و طغیان تراژیک» اثر ریموند ویلیامز منتشر شده در سال ۱۹۷۲ همراه شده است.
نشر روزبهان این نمایشنامه را در ۱۳۵ صفحه با قیمت ۳۳ هزار تومان منتشر کرده است.
ژان پل سارتر فیلسوف، نمایشنامه‌نویس، نویسنده و فعال سیاسی و ادبی معاصر فرانسه بود و از مهمترین اندیشمندان تأثیرگذار بر مکتب فکری اگزیستانسیالیسم. او بر بسیاری از متن‌های جامعه‌شناسی، تئوری نقد و مطالعات ادبی در زمان خود تأثیر داشت و در سال ۱۹۶۴ برگزیده جایزه ادبی نوبل نیز شد که از دریافت آن امتناع کرد.