در حال بارگذاری ...
شیوا شعبانی در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر عنوان کرد

با «شخص سوم» در جشنواره تئاتر دانشگاهی حاضر می‌شوم

شعبانی گفت: با نمایشنامه رادیویی شخص سوم نوشته فرانتس کسافر کروتس در بیست‌وسومین جشنواره بین ‌لمللی تئاتر دانشگاهی حضور خواهم داشت.

شیوا شعبانی در گفت وگو با ایران تئاتر درباره فعالیت‌های تئاتری خود گفت: با نمایش نامه رادیویی شخص سوم نوشته فرانتس کسافر کروتس نویسنده معاصر آلمانی متقاضی حضور در جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی هستم.

وی درباره مضمون نمایش و فضای آن عنوان کرد: رضا کرم رضایی این کتاب را در سال 1356 در نشر ققنوس به فارسی ترجمه کرده است. کارخانگی، کلبه والدین و کله شق و اصطبل از جمله آثار مهم این نویسنده هستند. البته این نمایش را برای اجرای رادیویی تنظیم کرده ام. داستان نمایش درباره زندگی زن و شوهر جوانی است که قصد بچه دار شدن دارند و نمایش در حقیقت دو شخصیت دارد و در بازنویسی متن ممکن است تعداد شخصیت ها افزایش پیدا کند.

شعبانی با اشاره به تفاوت اجرای نمایش در رادیو نسبت به اجرای صحنه عنوان کرد: تفاوت‌های زیادی در این عرصه وجود دارد و اجرای نمایش در رادیو تئاتر یک کار تخصصی است و سالها است در این عرصه حضور موثری دارم و در سال 1384 تندیس جشنواره تئاتر بین المللی دانشگاهی را برای نمایش یک روز خوش برای... نوشته سلینجر را به دست آوردم.

وی درباره اجرای نمایش در شرایط کرونایی افزود: با شرایط سختی مواجه هستیم و برای سلامت اهالی تئاتر و مخاطبان باید راهکارهای جدید طراحی و ابداع شود. به هرحال اجرای نمایش در یک محیط بسته و کوچک چالش های خاص خودش را دارد. کرونا تا مدت زیادی با ما است و ما هنرمندان هم باید به این راهکارها فکر کنیم.  

 

شیوا شعبانی دانش آموخته دانشگاه پیام نور و دانشجوی کارشناسی ارشد بازیگری در دانشگاه سینما و تئاتر است. او سالها است که در حوزه بازیگری، کارگردانی و گویندگی در رادیو، تئاتر و خوانش و البته کارگردانی کتاب‌های صوتی فعالیت می‌کند. سفید برفی، شیردل، بالا، ماشین ها و یک روز خوش برای موزماهی‌ها از جمله کارهای موفق کارنامه کاری او محسوب می‌شود. وی جوایز متعددی در زمینه ادبیات و نمایشنامه نویسی دریافت کرد و نمایشنامه های زیادی نوشته است. از کارهای مهم او می توان به مربوط به مردان، فریتس عزیز، اتریش علیا یا شخص سوم و اشانه یا کلبه والدین اشاره کرد. کروتس شخصیت هایش را از طبقه کارگر و دهقان استان باوریا انتخاب کرده و اکثر نمایشنامه هایش را به همین لهجه نوشته استاز آنجا که آدم های فرانتس کسافر کروتس به طور کلی نیک، ساده، خوش باور و مظلوم‌ هستند و زیر فشار نظام حاکم بر آنها دست و پا می زنند؛ تصور می‌شود که انتخاب لهجه باید به این دلیل باشد که سادگی و معصومیت آنها بیشتر نمودار گردد. شیوه تئاتری او واقع گرایی اجتماعی است و یکی از قواعد مهم این شیوه این است که هرکدام از آدمهای نمایش نمونه کاملی از آدمهای طبقه خودشان تقریبا در همه جای دنیا باشند.

 

 

  




نظرات کاربران