نهمین نشست تئاتر کاغذی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد
شخصیتهای نمایشنامه موزه خصوصی در عین با هم بودن تنها هستند
نهمین نشست تئاتر کاغذی با حضور تهمینه محمدی، رضا شاهبداغی و بهزاد صدیقی توسط باشگاه تئاتر فرهنگسرای ارسباران و با همکاری مؤسسه افرامانا در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
به گزارش ایران تئاتر، در نهمین نشست تئاتر کاغذی ابتدا نمایشنامه موزه خصوصی نوشته تهمینه محمدی توسط حسین جزجوادی، شکوفه جعفری، حمید دارابی و امیرا رضایی به کارگردانی حسین جزجوادی نقش خوانی شد و سپس این اثر مورد بررسی قرارگرفت.
بر اساس این گزارش، در این نشست در ابتدا بهزاد صدیقی ضمن معرفی نمایشنامه موزه خصوصی درباره این نمایشنامه گفت: موزه خصوصی با فضا و جغرافیای ایرانی یکی از آثار برگزیده بخش مسابقه نمایشنامهنویسی سیوپنجمین جشنواره تئاتر فجر بود که توسط انتشارات نمایش منتشر شد. تهمینه محمدی با نوشتن نمایشنامه «مرده ریگ» و اجرای عمومی آن مورد توجه هنرمندان و منتقدان قرار گرفت و به جامعه هنری و مخاطبان معرفی شد. توجه به مسائل اجتماعی، زبان و شخصیتها و اساسا تصویر کردن انسان ایرانی از دغدغههای اوست که در نمایشنامه موزه خصوصی هم توجه به این مسائل و عناصر مشهود است.
او در ادامه یادآور شد: چالش و دغدغه اصلی نویسنده در این اثر بهره گیری از فرم مونولوگ برای چهار شخصیت اصلی این اثر در کنار هم است. آدمها در این اثر در عین در کنار همدیگر بودن تنها هستند.
در ادامه این نشست تهمینه محمدی، نمایشنامهنویس و مدرس دانشگاه، در ابتدا ضمن سپاس از برگزارکنندگان و مسئولان سلسله نشستهای تئاتر کاغذی در خصوص ایده نخست نمایشنامهی موزهی خصوصی گفت: ایده نخست این نمایشنامه را یکی از دوستانم به من داد و نوشتن نمایشنامه بر اساس ایدهای غیر از ایدهی خودم چالش جدیدی برایم بود. چون شبیه به کارهای دیگرم نیست و از بقیهی آثار دیگرم دور است.
این نمایشنامهنویس همچنین اضافه کرد: قصهی این اثر بر اساس یکی از هنرپیشههای قدیمی است که برایم تصویر تراژیکی داشت.
رضا شاهبداغی، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر در بخش دیگری از این نشست گفت: از منظر من نمایشنامه موزه خصوصی سه مسئله مهم را به مخاطب یادآوری می کند: یکی مخاطب را به رستگاری دعوت میکند، دیگری همدلی و مسئله سوم ساماندهی است. این اثر کار دیگری را هم انجام می دهد و آن این که سویههای جدیدی را به معرفی میکند و کلافبندی شخصیتهای مهم است که ممکن است در هم تندیده شود.
او در ادامه سخنان خود اضافه کرد: به نظرم پرداختن به زندگی یک هنرپیشه ای با شمایلی که در این اثر از او تصویر میشود، درخشان است.
شاهبداغی همچنین گفت: یکی از مشکلات این اثر این است که برای برخی از شخصیت ها مثل شخصیت گلوریا زمینههای تغییری ایجاد نشده است و به نظرم بایستی ابتدا یک تغییر پاساژی به وجود بیاید تا شاهد یک تغییر درست از طرف او باشیم. شاید در اجرا متریال تئاتریکال برای تغییر این شخصیت یا پشت سرگذاشتن موانع، چنین مشکلاتی را برطرف کند. از طرفی با بهره گیری از عنصر فاصله گذاری هم می توان بر قوت آن اضافه کرد. شاید ایرادهای اثر در کارگردانی تبدیل به محاسن آن شود.
حسین جزجوادی کارگردان نمایشنامه خوانی موزهی خصوصی در ادامه ی این نشست با اشاره به این که این اثر دارای قوت و قدرت لازم برای اجرا هست، گفت: اجرای نمایشنامه خوانی این اثر برایم تجربه ی جذابی بود. یک نوع چالشی را برایم ایجاد کرد که هیجان انگیز بود.
او همچنین در ادامه افزود: به نظرم این متن با رویکرد اجتماعی ای که دارد می تواند در زمان های مختلفی اجراشود. نویسنده در این متن از عنصر آشنازدایی هم بهره برده. همچنین مونولوگ ها در این نمایشنامه سیر عمودی پیدا می کنند.
تهمینه محمدی گفت: من در این نمایشنامه دیالوگ شخصیت هاین را به صورت مونولوگ نوشتم. یعنی چهار شخصیت نمایشنامه در عین حال که هر لحظه با هم و در کنار همند ولی دیالوگ و دیالکتیکی هم با هم ندارند.
رضا شاهبداغی نیز سپس گفت: وجه سورئالیستی اثر در این نمایشنامه هم نمود خاصی دارد و آدم های آن گویی در جهان خیالی خود زندگی می کنند. ما در این اثر بایستی کنش آدم ها را هم ببینیم که به نظرم در اجرا و کارگردانی می تواند برخی از دیالوگ ها تبدیل به کنش شود.
تهمینه محمدی در پایان این نشست گفت: من به وجه نشانه شناسانه ی اثرم فکر کردم که به عنوان مثال می توان به عروسک پشت پرده اشاره کنم. اما این که در مونولوگ پایانی به شاعرانگی در آن رسیدم، نمی دانم. صحنه ی پایانی را شش یا هفت بار بازنویسی کردم تا وجه جنون آدم های نمایش نامه ام درست شکل بگیرد. از طرفی اصلا نمی خواستم این نمایشنامه را به صورت رئالیستی بنویسم.
گفتنی است سلسله نشستهای تئاتر کاغذی با هدف معرفی و بررسی نمایشنامههای منتشر شده جدید ایرانی ماهی یک بار در فرهنگسرای ارسباران برگزار میشود.