در مراسم یادبود زندهیاد مهرداد ابروان در تالار مشاهیر تئاترشهر عنوان شد
او کسی بود که از خودش خرج تئاتر کرد
مراسم یادبود مهرداد ابروان مدرس و منتقد فقید تئاتر روز دوشنبه ۱۰ اردیبهشتماه به همت کانون ملی منتقدان ایران در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.احمد جولایی در این مراسم گفت: او کسی بود که از خودش خرج تئاتر کرد و نه اینکه از تئاتر خرج خودش کند.
به گزارش ایران تئاتر، در این مراسم که با حضور جمع زیادی از منتقدان و هنرمندان تئاتر برگزار شد، پس از پخش کلیپی از زندهیاد ابروان، مجری برنامه از مهدی نصیری رئیس کانون ملی منتقدان دعوت کرد تا برای ایراد سخن پشت تریبون قرار بگیرد.
مهدی نصیری رئیس کانون ملی منتقدان در سخنانی با بیان اشاره به ویژگیهای اخلاقی زنده یاد ابروان از او بعنوان معلم و منتقدی مهربان یاد کرد و گفت: درگذشت مهرداد ابروان آنقدر برایمان ناگهانی، باورناپذیر و تلخ بود که به سختی میتوانیم آن را باورش کنیم و هنوز قلبمان نمیتواند باور کند.
نصیری با تاکید بر اینکه از دست دادن مهرداد ابروان، روزی تلخ را برای دوستداران او رقم زده، اذعان کرد که واژهها نمیتوانند بار سنگین این اندوه تلخ را به دوش بکشند، اظهار داشت: مهرداد ابروان هنرمند مهربان، منتقد ریزبین و نکتهسنج و آموزگار با دانشی بود که همواره دوستان، همکاران و دانشجویانش، بسیار از او و خاطرههای شیرین، دوستیها، محبتها و مهربانیهایش میگویند.
نصرالله قادری نویسنده و کارگردان تئاتر هم بعنوان یکی دیگر از افرادی که برای ایراد سخن درباره زندهیاد ابروان پشت تریبون قرار گرفت، با تاکید بر اینکه باید تلاش کنیم در زمان بودن همدیگر به یاد هم باشیم، از دست دادن افرادی همچون مهرداد ابروان را ضایعهای تلخ برای جامعه هنری عنوان کرد و افزود: قرار بود که دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی امروز در بین ما باشند اما به علت کسالتی که داشتند، نتوانستند در این راسم حاضر شوند.
قادری ادامه داد: من برای اینکه بخواهم درباره مهرداد ابروان صحبت کنم، باید از «ما» استفاده کنم اما برای اینکه به کسی برنخورد از «من» استفاده می کنم.
او در ادامه بیان کرد: من منتظرم که آدمها بمیرند تا در مجالس آنها شرکت کنم و پیراهن مشکی بپوشم و درباره آنها صحبت کنم تا در حقیقت خودم را مطرح کنم. من آدمها را زنده دوست ندارم و تا وقتی زنده اند برایم ارزشی ندارند. تا وقتی او زنده بود خیلی به او توجهی نمیکردیم و وقتی مُرد من خیلی به او توجه کردم و یادم آمد که آدمی به نام مهرداد هم بود. او با مرگ هم شوخی کرد. او به خوبی یاد گرفته بود که تمام آفرینها و نفرینها بیثمر است. او زندگی کردن را یاد گرفته بود و نه زنده بودن را.
مهرداد رایانی مخصوص نیز در سخنان کوتاهی با یادآوری ویژگیهای بارز اخلاقی این منتقد فقید، با تاکید بر اینکه او فردی چشم و دل سیر بود، اظهار کرد: یکی از ویژگیهای مهرداد ابروان این بود که همواره با معلمان خود ارتباط داشت و هر از گاهی به تمام آنها زنگ میزد و جویای حال آنها میشد.
او در ادامه افزود: من در سال 76 ارتباطم با مهرداد ابروان بیشتر شد. روزی که خبر فوت او را شنیدم تا ساعتها نمیتوانستم باور کنم و ترسیده بودم. وقتی هم که علی معلم فوت کرد، یک شاعری برای او متنی نوشت و خودش هم مدتی بعد فوت کرد! برای همین با وجود آنکه مهدی نصیری به من میگفت که مطلبی برای فوت ابروان بنویس ولی من نمیتوانستم و بسیار دگرگون بودم.
رایانی مخصوص اضافه کرد: مهرداد دو خصوصیت داشت که به واسطه ارتباطی که با او در ایام جشنوارهها در استانها داشتم و همراهش میشدم متوجه شدم. یکی از آنها این بود که او از واژه «وصل نیکان» بسیار لذت میبرد به این معنی که او هر از چندی به سراغ لیست اسامی و شماره تلفنهای دوستان و به خصوص استادانش می رفت و به آنها تلفنی می زد و احوال پرسی میکرد. یکی از ویژگیهای او این بود که نسبت به کسانی که علاقهمند بود سعی میکرد این ارتباط را حفظ کند. دومین نکته این است که آدم بسیار وارسته و چشم سیری بود، او بارش را در این سن بسته بود و از تمامی لحظات لذت میبرد.
رایانیمخصوص خیرخواهی، مهربانی و خندههای زندهیاد ابروان را برای کسانیکه او میشناختند فراموش نشدنی عنوان کرد و غم از دست دادن او را به جامعه هنری و خانوادهاش تسلیت گفت.
در ادامه این مراسم احمد جولایی از همکاران مهرداد ابروان و مدرس تئاتر در استان بوشهر نیز در سخنانی با بیان این نکته که مهرداد ابروان از اساتید جریان ساز استان بوشهر بودند، اظهار کرد: از سال 72 با ذهنیت آقای دکتر ناظرزاده گروه نمایش بوشهر شکل گرفت جایی که آخرین بار آقای دکتر ابروان در آن حضور داشت. من او را دهه 60 که وارد دانشگاه شدم شناختم. وقتی من فارغ التحصیل شدم آقای ناظرزاده به من گفتند که الان که به شهرت باز میگردی گروه تئاتر را دایر کن. بعد از تاسیس گروه در بوشهر تاکنون سه نسل مدرس در این دانشگاه آمدند. که مهرداد ابروان جز دومین نسل اساتید این دانشگاه است. در همان سالها اولین جشنواره تئاتر دانشگاهی در بوشهر برگزار شد. آخرین جشنواره هم از 3 تا 7 اردیبهشت درست در سال روز فوت استاد ابروان است. این جریان سازی تئاتر به دست کسانی رخ داد که معلم بودند.
او ادامه داد: همین جشنواره تئاتر دانشجویی در سال دوم در نوشهر برگزار شد و در سال سوم گفتند که ما بودجه به شما نمیدهیم اما ما گفتیم که خودمان برگزار میکنیم. «خانه کوچک نمایش» در بوشهر سالنی است مانند تالار مولوی در تهران و ما درآن سالها فضایی را ایجاد کرده بودیم که امکاناتمان از صدا و سیما هم بیشتر بود. این معلمان خیلی در این زمینه موثر بودند. اگر در آن دوره سالی 4 تئاتر در بوشهر روی صحنه می رفت الان حدود 200 تئاتر است. این روند جریان سازی با معلمانی چون ابروان ایجاد شده است.
جولایی در پایان خاطر نشان کرد: او کسی بود که از خودش خرج تئاتر کرد و نه اینکه از تئاتر خرج خودش کند. حافظه بسیار قوی داشت و تمام اطلاعاتی را که میخواستی به لحظه می توانست پاسخ دهد، ویژگی دیگرش آرامشش بود و هیچگاه با هیچ کس تنش نداشت و آخرین ویژگی او لبخندی بود که همیشه روی صورتش بود.
سپس خسرو بامداد بازیگر، کارگردان و نمایشنامه نویس تئاتری درباره این هنرمندِ درگذشته، اظهار کرد: من با آقای مهرداد ابروان بیشتر در بوشهر آشنایی پیدا کردم. البته بعدها با حضور در انجمن منتقدان و تئاترهایی که داشتند ایشان را بیشتر شناختم. مهرداد به عنوان یک استاد بسیار فرهیخته و اهل مطالعه بودند و علاقه فراوانی به ادبیات نمایشی داشت. او ارتباط بسیار قوی با دانشجویانش برقرار میکرد به طوری که بعضی اساتید از او میپرسیدند که چرا اینقدر با آنها هستید؟ درصورتی که ما فقط در سر کلاس درس آنها را میبینیم. او خیلی جوان و زود فوت کرد. چون هنوز جوانها و نسلهای آینده ها میبایست از حضور او استفاده میکردند و واقعا حیف شد.
منوچهر اکبرلو نیز بعنوان آخرین سخنران این مراسم در سخنانی با بیان اینکه آشناییاش با مهرداد ابروان از سالیان قبل از آنکه حضوری او را ببینیم با خواندن نقدهایش او شروع شده بود، گفت: او را اولین بار در دانشگاه آزاد دیدم. در آن سالها او هنوز موهای جلو پیشانیاش نریخته بود و ما متوجه شدیم که بچهها ما را باهم اشتباه میگیرند و با همین اتفاق شوخیهای بسیاری شد و گاها به جای هم سرکلاس میرفتیم. در این چند روز تعداد نقدهایی که از او داشتم را خواندم تا بتوانم ویژگیهای مشترک آنها را دربیاورم.
اکبرلو افزود: من و او معتقدیم که نقد ذاتش سازنده است و نقد تخریبی وجود ندارد. او بسیار مثبت اندیش بود و اساسا هیچ نوع نقد تخریبی از او ندیدم حتی وقتی می دانست که نمایش خوب نبوده و نمایشنامه به خطا رفته! بنابراین او هیچ گاه از فرصتهایش سو استفاده نکرد و بسیار وارسته بود و از تمام لحظاتش لذت میبرد. هر کسی درباره رفتگان دیدگاهی دارد من شخصا معتقدم روح او شاد است زیرا او در زندگیاش از هر آنچه داشت لذت میبرد و خیرخواه دیگران بود.
در این مراسم ایرج راد، اصغر همت، رحمت امینی، نصرالله قادری، مهرداد رایانی مخصوص، صمد چینیفروشان، سعید اسدی، میلاد نیکآبادی، سیدعلی تدین صدوقی، محمدحسین ناصربخت، شکرخدا گودرزی و... از جمله هنرمندان و منتقدان حاضر در این مراسم بودند.
گفتنی است، زندهیاد مهرداد ابروان منتقد، مدرس و کارگردان تئاتر متولد سال 1343 در شیراز بود. از جمله فعالیتهای او که صبح روز 2 اردیبهشتماه در خوابگاه اساتید دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر به دلیل سکته قلبی از دنیا رفت، آثاری همچون؛ «شتر خوش باور»، «مرداب نشینان»، «کبودان و اسفندیار»، «اسب» و... را کارگردانی کرده بود.