حاشیههای مردادی تئاتر به روایت حواشی الدوله
از استارتِ آلامُد جشنواره تا رویارویی تماشاگران با یک تولید مثبت 18
ایران تئاتر- حسین سینجلی: استارت آلامُد جشنواره تئاتر فجر، به هر جای ایران که سفر میکنید تئاتر ببینید، نمایش مثبت ۱۸ را تصور نکنید اول ببینید بعد قضاوت کنید، حرکت فرهنگی تماشاگران تئاتر مشهد و چند ریز و درشت قابل توجه تئاتری، تیترهای جدیدترین مطلب دریافتی از حواشی الدوله هستند.
حواشی الدوله از آن تیپ شخصیتهایی است که اصولاً و تا مسئلهای را با چشم خود نبیند و چیزی به خودش در عمل ثابت نشود بهراحتی هر حرفی را نمیپذیرد. ضمن اینکه سالها دوستی و رفتوآمد و این حرفها نیز در این امر تأثیری ندارد. حالا این خصوصیت را بگذارید کنار خصلتهای ناشی از کهولت سن مثل فراموشیها مقطعی، یا اینکه مدام به همه میگوید اگه تجربهی منو داشتی این حرف رو نمیزدی و عملاً با چوب سن و سال به سراغت میآید. همین چند وقت پیش که برای تماشای بازیهای جام جهانی فوتبال به روسیه رفته بود میگفت من بدنم رو طوری با محیط هماهنگ میکنم که در هر آب و هوایی بیشترین کار آیی را داشته باشد و در واکنش به غر زدنهای گه گاهی من و دوستان نسبت به گرمای بیشازحد هوای تابستان امسال، میگفت اگه تابستانهای دورهی جوانی ما رو میدیدید چه میکردید؟! حالا هرقدر بگی که عزیز دل امسال به گفته سازمان هواشناسی گرمای هوا در مقایسه با سالهای گذشته خیلی گرمتر هست و مراقب سلامتی خودت باش، میگوید که من مثل شماها روغن نباتی نخوردم و روغن کرمانشاهی خوردم. خلاصه که وقتی روز جمعه این رفیق شفیق ما سر قرار نیامد از سر نگرانی به سراغش رفتم و تازه متوجه شدم که بعد از برگشت از جام جهانی به دلیل پیادهروی بیشاز اندازه در گرمای هوا مدتی است که وضعیت قبل و فشارخونش او را به تجویز پزشک خانهنشین کرده و به همین خاطر هم مدتی خبری برایمان ارسال نکرده. بااینحال همان روز جمعه چندتایی نکته گفت و من همروی دستنوشتم تا برای شما نقل کنم. آنچه میخوانید آخرین مطالب دریافتی از حواشی الدولهی گرمازده و خانهنشین شده است:
استارت آلامُدِ جشنواره تئاتر فجر
امسال گویا تیم جدیدی که برگزاری جشنواره تئاتر فجر رو بر عهده گرفتند حداقل به قول نادر خان برهانیمرند میخواهند در حد استاندارهای جهانی پیوستهای تشریفاتی این رویداد مهم تئاتر را (تشریفات و نه تجملات) رعایت کنند. در همین راستا و در اولین نشست رسانهای این جشنواره که هفته گذشته برگزار شد از همان ابتدای همهچیز خیلی آلامد بود. ازگلهایی خوشرنگ و ست بودن رنگ خودکار و پوشهها بگیر تا حتی رنگ شیرینیهای آخر نشست که همه باهم ست شده بود و خلاصه قدم اول آنطور که شایسته بود و درخور جشنوارهای به اهمیت جشنواره تئاتر فجر برگزار شد. البته امیدوارم این روند منظم و خوش آب و رنگ و تا آخرین روز جشنواره سیوهفتم برقرار بمونه و به قول دوستان گلوگاههای خطرناکی که ممکن است تمام این فرآیند روبهم بزنه مثل سامانه فروش بلیت جشنواره یا نحوهی حضور تماشاگران در سالنها (مخصوصاً برای نمایشهای پرطرفدار) و از همه مهمتر شکل و شیوهی برگزاری مراسم اختتامیه و... همینطور شیک و منظم بمونه.
به هر جای ایران که سفر میکنید، تئاتر ببینید
تابستان امسال هم مثل سالهای قبل از اواسط تیرماه در تمام استانهای کشور تکاپو و حرکت گروههای تئاتری در استانها برای حضور پرقدرت در جشنوارههای تئاتر استانی آرامآرام فضای سراسر ایران را تئاتریِ تئاتری کرد تا اینکه رسماً میشه گفت با آغاز جشنوارههای استانی از اواسط مردادماه رسماً همه تئاتریهای فعال در سراسر ایران بهنوعی درگیر اجرای کارهاشون هستن. ضمن اینکه شعاری هم که برای این جشنوارهها انتخابشده به نظرم برخلاف سالهای گذشته نشان میدهد که انگار قرار است در آیندهای نهچندان دور شاهد اتفاقهای بهتر از این در تئاتر استانها باشیم. من خودم هرسالی که در جشنواره تئاتر فجر یه گروه شهرستانی تونسته نظر مخاطبان و داوران جلب کنه بیشتر از هرسال دیگهای خوشحال شدم و امسال هم امیدوارم بچههای شهرستانها بتونن توانایی خودشونو در جشنواره فجر ثابت کنن. اما نکتهای که روی آن تأکید باید بکنم اینه که بعضی وقت بعضی بچههای تئاتر در شهرستانها، جشنوارههای تئاتر استانها رو که عملاً خودشان و هم استانیهاشون برگزارکننده اون هستن رو خیلی جدی نمیگیرن و همه فکر و ذهنشون به تهران و هنرمندای تئاتر پایتخته. درحالیکه دقیقاً باید برعکس باشه و به قول اتابک خان نادری «جشنواره تئاتر استانها مهمترین رویداد تئاتری هر استان است» که باید بیش از هر کس از سوی هنرمندان همان استان جدی گرفته بشه. ضمناً اشعار «به هر جای ایران که سفر میکنید، تئاتر ببینید» هم شعار خوبیه که برای امسال انتخابشده.
نمایش مثبت 18 را تصور نکنید اول ببینید بعد قضاوت کنید
راستش این اصغر خان خلیلی از اون کارگردانهایه که انگار اگه نمایشی اجرا کنه که حاشیه نداشته باشه اون نمایش خیلی حال نمیکنه. البته نه اینکه بخوام بگم که خدای نکرده خودش عمداً این حواشی رو ایجاد میکنه برای اینکه کارش بیشتر دیده بشه، چون در کارنامهاش انصافا نمایشهایی هست که از همه جهات در سطح کیفی بالایی روی صحنه رفته و مرد استقبال هم قرارگرفته اما حداقل در چند نمایش آخرش خواسته یا ناخواسته بهنوعی کاراش حاشیههای زیادی داشته. از جمله جدیدترین نمایش اصغرخان خلیلی با نام «دیکتاتور عاشق» که قرار بود از چندی پیش (ویژه افراد بالای 18 سال) در سالن تئاتر مستقل اجرا بشه. راستش اینکه هر نمایشی مشخص باشه که برای چه گروه سنی شاخته شده مسئله خیلی عجیبی نیست و سالهاست بهویژه در حوزه سینما این مسئله برای عموم حلشده اما حداقل در تئاتر ایران بعد از انقلاب چنین اتفاقی دیده نشده و به همین خاطر خیلی از مخاطبان حالا از مخاطبان دائمی و جدی تئاتر گرفته تا مخاطبان هرازگاهی تئاتر وقتی عبارت مثبت 18 را در بروشور این اثر میبیند بعیده که نخواهن بدونن که قراره چه اتفاقی در اون نمایش بیفته. خلاصه بااینکه چند روزی هم بلیتهای این نمایش پیشفروش شده بود یکهفتهای اجراش متوقف شد و از چند روز پیش با یک هفته تأخیر اجراشو شروع کرد. حالا اینکه در تئاتر مثبت 18 اصغرخان خلیلی قراره چه اتفاقی بیفته بهتره بهجای اینکه کسی چیزی رو تصور کنه بره نمایش رو ببینه و بعد قضاوت کنه.
حرکت فرهنگی تماشاگران تئاتر مشهد
چندی پیش شنیدم در مشهد تماشاگران تئاتر در این شهر که بعد از تهران مهمترین شهر تئاتری کشور محسوب میشه، در یک حرکت پسندیده و فرهنگی دکور نمایش گروه سندورم دان را خریدند. درواقع این تماشاگران فرهیخته و بامعرفت پس از اجرای نمایشهای «افسانه دشت بیباران» و «افسانه ننه ماهی» دو عدد از چترهای استفادهشده در این نمایشها را به نفع کودکان مبتلابه سندرم دان به ارزش 11 میلیون ریال خریداری کردند. اینو گفتم که یادآوری کرده باشم که تئاتر همهجوره خیروبرکت داره حتی چتری که بهعنوان آکسسوار استفادهشده.
چند اتفاق ریز و درشت تئاتری
1- شنیدم مدیر تماشاخانه پارس در کرمان درحرکتی خلاقانه اعلام کرده تا زمان سامان یابی شرایط اقتصادی کشور، بلیت اکران فیلمهای سینمایی در این مرکز با ۴۰ درصد تخفیف ارائه خواهد شد! اما راستش متوجه نشدم که چرا مدیر تماشاخانه داره به فیلمهای سینمایی تخفیف میده در حالیکه ظاهراً باید اول به بلیتهای تئاتری که در تماشاخانه تحت مدیریتش اجرا میشه تخفیف بده. البته میدونم که در بعضی شهرها در سالنها ممکنه فیلم هم اکران بشه اما به نظرم نمیشه اسم این کارو گذاشت تصمیم خلاقانه یک مدیر.
2- نکته دیگه اینکه خوشبختانه شهرداری تهران رسماً با تمدید قرارداد حضور غرفه داران در پارک هنرمندان مخالفت کرد و بالاخره فضای پیرامونی تماشاخانه ایرانشهر و خانه هنرمندان به شکل اولش برگشت. حالا اگه تماشاگری زودتر به سالن رسید میتونه در پارکی خلوت برای دیدن نمایش کمی ریلکس کنه و بهجای پرسیدن قیمت کلوچه و روسری و انواع محصولات خوردنی و... شاید کتابی بخونه و یا روزنامهای ورق بزنه. در کل خداروشکر.
3- نمایش «خرده جنایتهای زناشوهری» با حضور چند بازیگر شناختهشده و کمتر شناختهشده قرار بود چندی پیش در تماشاخانه تازه تأسیس مهرگان اجرا بشه اما هیچکس نفهمید چی شد که اجرای این کار بدون سر و صدا و بعد از کلی تمرین ناگهان به آیندهای نامعلوم موکول شد. البته من که چیزهایی شنیدیم ولی بهتره پیش خودم بمونه. (قابل توجه گروههای نمایشی که حتی در تصورشون نباشه که موردی از چشم حواشی الدوله پنهوون میمونهها) اگه نمیگم لابد صلاح نیست. ضمناً گفتن هر چیزی هم صحیح نیست.