علی نصیریان از فقدان جعفر والی به ایران تئاتر گفت:
جای خالی والی به این زودیها پر نمیشود
علی نصیریان در گفتوگو با سایت ایرانتئاتر پیرامون درگذشت جعفر والی بازیگر پیشکسوت عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: هنوز در بهت از دست دادن داوود رشیدی بودم که خبر درگذشت جعفر والی به گوشم رسید. این خبر من را به شدت متاثر کرد چرا که والی علاوه بر اینکه هنرمند وارستهای بود برای تئاتر این کشور زحمت زیادی کشید و از جان مایه گذاشت.
نصیریان گفت: غمانگیز است که فردی مانند والی با این حجم از دانش و آثار درخشان، سالها با بیکاری کلنجار برود و یا اینکه در کارهایی حضور داشته باشد که بعدها از ایفای نقش در آن ابراز پشیمانی کند.
نصیریان خاطرنشان کند: جای خالی هنرمندانی نظیر رشیدی و والی به این زودیها پر نخواهد شد. ما باید قدر این بزرگان را تا زمانی که زنده و سر پا هستند بدانیم و باید برایشان بزرگداشت بگیریم و از آنها تقدیر به عمل آوریم. این تقدیرها باعث می شود که آنها بدانند که عملکردشان از یادها نرفته است.
ایشان با تاکید بر این نکته که مرگ هنرمند زمانی از راه میرسد که آثارش از یاد رفته باشد،گفت: به نظرم بهترین کاری که پس از دست دادن یک هنرمند می توان انجام داد این است که آثارش را مرور کرد. چون این موضوع باعث آرامش روحشان می شود.
بازیگر فیلم «گاو» تصریح کرد: جعفر والی از دوستان غلامحسین ساعدی به شمار می رفت و برای اولین بار هم داستان های ایشان را با وجود مشکلاتی بر سر راهشان قرار داشت در قالب نمایش در تلویزیون اجرا کردند. بعدها این اثر به یکی از آثار درخشان سینمای ایران بدل شد و با گذشت سالها همچنان در حافظه مردم باقی مانده است. مرحوم والی در این اثر سینمایی هم ایفای نقش کرد.
وی اضافه کرد: داستان عزاداران بیل ساعدی را که بعدها فیلم «گاو» از روی آن ساخته شد، ایشان ابتدا به عنوان یک تئاتر در تلویزیون اجرا کردند و مدتی بعد آن اثر را مهرجویی جلوی دوربین برد.
نصیریان اظهار داشت: آن طور که شنیده بودم، والی پس از گذشت سال ها می خواست نمایش ایرانی را به روی صحنه ببرد و حسرت آن نمایش به دل ما و تئاتر ایران ماند. ای کاش که او را همچنان در کنار خودمان داشتیم و از دانش او بهره می بردیم.
این بازیگر پیشکسوت در پایان گفت: امید دارم منش و روش هنرمندانی نظیر والی تکثیر شود و ما در آینده هم شاهد حضور هنرمندانی برجسته و پرتلاش نظیر ایشان باشیم. کسانی که با تمام توان و جان برای رسیدن به آنچه می خواستند تلاش میکردند و از حرکت نمی ایستادند.