عباس جهانگیریان: جشنواره تئاتر کودک و نوجوان یک دستاورد ملی، بومی
عباس جهانگیریان مدیر کارگاههای آموزشی سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در گفتوگو با خبرنگار اعزامی سایت ایران تئاتر به اصفهان با اعلام این مطلب گفت:«نداشتن تئاتر ویژه نوجوانان به معنی علاقهمند نبودن آنان نسبت به تئاتر نیست، بلکه آنان احساس میکنند که در سن کودکی نیستند. بنابراین با هر نمایشی که به آنها ارائه میشود، ارتباط برقرار نمیکنند.»
سیاستگذاران و مسؤولان تئاتر کودک و نوجوان، باید برای جذب نوجوانان به سالنهای تئاتر چارهاندیشی کنند.
عباس جهانگیریان مدیر کارگاههای آموزشی سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در گفتوگو با خبرنگار اعزامی سایت ایران تئاتر به اصفهان با اعلام این مطلب گفت:«نداشتن تئاتر ویژه نوجوانان به معنی علاقهمند نبودن آنان نسبت به تئاتر نیست، بلکه آنان احساس میکنند که در سن کودکی نیستند. بنابراین با هر نمایشی که به آنها ارائه میشود، ارتباط برقرار نمیکنند.»
وی در ادامه افزود:«طی سالهای اخیر، کمتر شاهد این بودهام که نوجوانان از تماشای آثار نمایشی که به آنها ارائه شده لذت ببرند، در حالی که در تاریخ نمایش کشورمان با نمایشهایی همچون آثار نمایشی بیژن مفید آشناییم که از این توانایی برخوردار بودند که با کودکان ارتباط زیادی برقرار کنند. تئاتر نوجوانان از تعریف خاص خود برخوردار است و به طور قطع، سیاستگذاران و ما به عنوان مسؤولان تئاتر کودک و نوجوان، باید برای جذب نوجوانان به سالنهای تئاتر چارهاندیشی کنیم.»
جهانگیریان با اشاره به ضعف نمایشنامههای کودک و نوجوان اظهار کرد:«طی یک سال اخیر، بین 400 تا 500 نمایشنامه کودک و نوجوان را مطالعه کردهام و به جرأت میتوانم بگویم که همگی آنها دارای یک مشکل مشترک هستند؛ بدین معنی که کسانی دست به نگارش نمایشنامه کودک و نوجوان میزنند که به هیچ عنوان با اصول نمایشنامهنویسی آشنا نیستند.»
مدیر کمیته کارگاههای آموزشی سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان با اشاره به این که ضعف در متن باعث هدر رفتن سرمایهگذاریها میشود، خاطر نشان کرد:«به اعتقاد من بنیان یک اثر نمایش بر پایه نمایشنامه است و این همان چیزی است که ما برای آن ارزش قائل نمیشویم.»
جهانگیریان که از برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در اصفهان ابراز خرسندی میکرد، افزود:«جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در هر نقطه از کشور که برگزار شود، دستآورد ملی، بومی و منطقهای به همراه دارد و دستآورد ملی به این معنی که طی برگزاری آن، هنرمندان تئاترِ تمام شهرهای کشور در آن شرکت میکنند و رقابتی بین گروههای تهران و شهرستانها به وجود میآید. همچنین گروهها این امکان را مییابند که استعدادها و توانمندیهای خود را بروز دهند و طبیعتاً بازدهی ملی آن، خود را نشان میدهد. در مورد دستآورد بومی و منطقهای آن نیز باید بگویم که طبیعتاً وقتی جشنوارهای در اصفهان و یا هر شهر دیگری برگزار میشود، میتواند روی گروههای تئاتری آن شهر و کودکانی که مخاطب آن هستند، تأثیرگذار باشد و فضایی را ایجاد کند که کودکان با مقوله تئاتر آشنا شوند.»