در حال بارگذاری ...
شهرام کرمی در برنامه «شهر فرنگ» تاکید کرد :

محدودیت های مالی تئاتر در ایران فرصتی برای پولشویی ایجاد نمی کند

مدیر کل هنرهای نمایشی در پاسخ به این سوال که چرا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به جای استفاده از عنوان تئاتر تجاری، از تئاتر لاکچری استفاده کرد، گفت: علت استفاده ایشان از واژه لاکچری، همسان سازی نظر خود با هنرمندان تئاتر بود. اما مدنظر ایشان همان تئاتر تجاری یعنی تئاتری که به شکلی بخواهد مردم را از دیدن تئاتر بی بهره کند، است.

به گزارش ایران تئاتر یکصد و هفتاد و هفتمین قسمت برنامه «شهر فرنگ» با موضوع «حریم صحنه» با حضور شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی و ساسان پیروز عضو انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر از شبکه شش سینما پخش شد.

در این برنامه ابتدا حمیدرضا مدقق مجری برنامه با اشاره به توئیت دکتر صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص تئاتر لاکچری و واکنش های گوناگونی که در فضای مجازی درباره تولید، تبلیغ و چگونگی اجرای نمایشها صورت گرفت، اولین سوال خود را به ماهیت تئاتر لاکچری اختصاص داد و گفت: می خواهیم در ابتدا بدانیم آیا اساسا ما تئاتری به نام لاکچری داریم یا نه؟

 

ماهانه بیش از 100 نمایش در تهران اجرا می شود

شهرام کرمی در پاسخ به این سوال گفت: آنچه که وزیر محترم تحت عنوان تئاتر لاکچری به آن اشاره کردند واژه ای است که به شکل محدود درباره اساس هنری که خیلی شیک و دور از دسترس باشد بکار برده می شود و اشاره آن مستقیم به نوعی از تئاتر است که ما با عنوان تئاتر تجاری می شناسیم. یعنی تئاتری که هم عناصر، هم عوامل و هم مخاطبانش به نوعی در یک پروسه تئاتر تجاری شناخته می شوند در دسترس عامه مردم قرار ندارد.

وی افزود: تئاتر ما در طول حداقل ده سال پیشرفت خیلی خوبی داشت. ما بیش از یک هزار و دویست تماشاخانه خصوصی و دولتی در سراسر کشور داریم که در آن فعالیت نمایشی می شود. در سطح تهران نیز 32 سالن تئاتر خصوصی به مجموعه سالن های دولتی شهر تهران اضافه شده است.

شهرام کرمی با اشاره به اجرای ماهیانه بیش از 100 اجرای تئاتر در تهران تصریح کرد: ماه گذشته بالاترین رکورد اجرای تئاتر در سطح تهران با 148 اجرا را داشتیم که نشان می دهد تئاتر هم در اجرا و توسعه رونق خوبی داشته و از تنوع خوب و ژانرهای متعدد روبرو بوده است. تئاتر تجاری هم یکی از این ژانرها می تواند باشد.

در ادامه ساسان پیروز از منتقدان تئاتر کشور گفت: به نظرم اینکه ما تئاتر لاکچری را ماحصل توسعه تئاتر بدانیم و عنوان کنیم که توسعه تئاتر خصوصی عامل ایجاد چنین تئاتری شده است یک مقدار کم لطفی به تئاتر خصوصی کرده ایم، چون آنچه مورد انتقاد افراد مختلف از تئاتر لاکچری می شود یا به مراکز شبه دولتی یا "خصولتی" ها بر می گردد و یا حاصل فعالیت افرادی است که دارای پست و مقام در بخش هایی از این دولت هستند.

وی با اشاره به اینکه ما باید ببینیم تئاتر تجاری کجا شکل می گیرد، افزود: من هم منتقد جوی هستم که در خصوص تئاتر لاکچری شکل می گیرد و هم منتقد توئیت وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم که به این جو دامن می زند. چون آنچه ما امروز در قالب یک یا دو نمایش می بینیم اصلا جدید نیست و مسبوق به سابقه است. دو سال پیش اگر نمایشی با قیمتی مثلا یکصد هزار تومان اجرا می شده با ارزش پول الان از نمایش های امروز گران تر هم بوده است.

پیروز با اشاره به عدم ارتباط تئاتر لاکچری با دستمزدهای بازیگران نیز گفت: بازیگران هم ایجاد کننده تئاتر لاکچری نیستند. اگر بخواهیم به ریشه تئاتر لاکچری –که بنده به این عنوان هم اعتراض دارم- را بررسی کنیم همیشه این نوع تئاتر در تالار وحدت اتفاق افتاده است. گران ترین نمایش ها همواره در سالنی بوده که زیر نظر بنیاد رودکی است و بنیاد رودکی - حتی اگر خودشان هم نپذیرند- در ذهن اهالی تئاتر جزو نهادهای "خصولتی" محسوب می شوند.

این کارشناس هنرهای نمایشی با اشاره به تئاتر بینوایان اثر حسین پارسائی، گفت: اگر منظورتان در خصوص تئاتر لاکچری این تئاتر است آقای پارسائی در تمام این سالها یک چهره دولتی بوده و ارتباطش در تمام نهادها، موسسات و سازمان ها تحت عنوان یک کاراکتر دولتی شکل گرفته است. اینها نشان می دهد آنچه مورد انتقاد هنرمندان تئاتر هست نه حاصل تئاتر خصوصی، بلکه اتفاقا حاصل کار بخشی از تئاتر دولتی است که در حال تغییر ماهیت است و امکانات، ارتباطات، رانت ها، پشتوانه های مجوزی، پشتوانه های امنیتی و ...را در اختیار دارد و می تواند تئاترهایی با چند میلیارد هزینه روی صحنه بیاورد.

ساسان پیروز در پاسخ به این سوال مجری، که چه اشکال دارد اگر نمایشی در سالن خصوصی کار کند و هیچ توقعی از دولت نداشته و بلیطش را خودش تعیین کند، گفت: من این موضوع را قبول دارم ولی مصداق نمایشی نیست که ما در مورد آن حرف می زنیم. یعنی من مطمئنم آقای پارسایی چه به لحاظ روابط، چه به لحاظ مجوزهایی که می توانند بگیرند و ... در وضعیت برابری با اهالی تئاتر قرار ندارند.

وی افزود: اینکه افرادی در سازمان زیباسازی شهرداری به ایشان امتیازی می دهند بدون آنکه مجوز از اداره کل هنرهای نمایشی را برای تبلیغاتشان داشته باشند نشان می دهد ایشان یک پشتوانه هایی دارد که من تئاتری از آن بی بهره ام.

 

از سرمایه گذاری بخش خصوصی در تئاتر استقبال می کنیم

در ادامه حمیدرضا مدقق با اشاره به یکی از سوالات جامعه نمایشی در خصوص ناعادلانه بودن امکانات تئاتر برای همه گروهها، این پرسش را مطرح کرد که چطور فردی می تواند تمام سرمایه های بخش خصوصی را جذب کند و در مقابل کارگردانان بزرگ کشور در هزینه هایشان می مانند؟

شهرام کرمی در پاسخ به این سوال گفت: آنچه که تحت عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اختیار ما است به شکل عادلانه بین تمام گروه هایی که نیاز به حمایت دارند توزیع می شود. ما در سال معمولا اعتباری در حدود 4-5 میلیارد تومان صرف اجراهای نمایشی می کنیم و میانگین 270 اثر در شهر تهران مورد حمایت قرار می گیرد.

وی افزود: مجموعه سالن هایی که در اختیار داریم و بضاعتی که هست اگر به شکل ناعادلانه در اختیار گروه خاصی قرار گیرد جای اعتراض دارد. اما الان موضوعی که مطرح است و فکر می کنم آقای پیروز هم با آن مخالفتی ندارد این است که عده ای خارج از  سازمان هایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بودجه ای را صرف حمایت از گروه های تئاتری می کنند.

کرمی با اشاره به اینکه ما در جذب این بودجه نقشی نداریم، تصریح کرد: بخش خصوصی آزادانه می تواند با سرمایه گذاری در هر نمایشی اقدام کند و ما هم استقبال می کنیم. حتی در حوزه زیرساخت ها مثل سالن و امکانات بخش خصوصی می تواند وارد شود و سالن تاسیس کند تا بضاعت و کمبودهای ما جبران شود. اما بحثی که مطرح می شود این است که چرا امکاناتی که بخش خصوصی ارائه می کند صرفا برای گروه یا گروه های خاصی ارائه می شود؟ این موضوع بیشتر به اتفاقاتی بر می گردد که در سالهای اخیر در تئاتر کشور تحت عنوان بهره گیری از سایر نهادها یا بخش خصوصی و نظام توزیعی شکل گرفته و قرار است ما برایش رابطه ای ایجاد کنیم تا این رابطه منجر به جذب سرمایه شود.

مدیرکل هنرهای نمایشی با تاکید بر اینکه خیلی از گروه ها امکان بهره گیری از این حمایت ها را ندارند، گفت: کسانی که از این امکانات بهره گرفته اند به مرور توانسته اند برای اجراهای بزرگتر اقدام کنند و به مرور امکانات بیشتری در اختیارشان قرار گرفته است.

ساسان پیروز نیز در این خصوص گفت: اینکه تئاترها ما به جایی برسد که بتواند جذب سرمایه خصوصی کند و سرمایه گذاران خصوصی در توسعه تئاتر کمک کنند هیچ اشکالی ندارد. اینها عالی است اما مشکل اینجاست که در تئاتر ما اینها اتفاق نیفتاده است و ما راجع به بخش خصوصی حرف می زنیم که اولا خیلی جدید است، ثانیا به شدت ضعیف است و ثالثا پشتوانه خوبی هم ندارد. ما شاهد آن هستیم که سالن هایی که تحت عنوان سالن خصوصی با هزینه شخصی و با عشق شکل گرفته بود به مشکل برخورده اند. برخی از آنها تعطیل شده اند، برخی در آستانه تعطیلی هستند و برخی نیز فقط روزگار می گذرانند. اکثرشان اجاره ای اند و با فرارسیدن پایان قرارداد کل سرمایه شان در خطر است. لذا باید بگویم تئاتر خصوصی ما هنوز شکل نگرفته است.

وی افزود: حرکت خوبی از دوره آقای شفیعی شروع شد که متاسفانه آنهم نیمه کاره ماند. اینکه سالن های خصوصی در قالب کمپانی ثبت شوند و جایگاه قانونی داشته باشند و امکان استفاده از وام ها و حمایت های قانونی را پیدا کنند. خیلی دوست دارم بدانم سرنوشت آنها چه شد.

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به این سوال مجری که اگر گروه یا گروه هایی با سرمایه خصوصی نمایشی را به روی صحنه ببرند و مخاطبان زیادی هم آن را ببینند، آیا ایرادی دارد؟ گفت: اگر در شرایط برابر با گروه های دیگر باشند ایرادی ندارد. یک زمانی مشکل غلبه سرمایه داری بر تئاتر ایران است. در حالیکه بحث ما این نیست. ما معتقدیم که ما اصلا به این مرحله وارد نشده ایم. افرادی که این سرمایه ها را کسب می کنند به نهادها، شرکت ها و بخش هایی وصل هستند که آنها پولشان را در تئاتر خرج می کنند. در سینما هم همین اتفاق افتاده است. این شائبه ای که پول کثیف وارد هنرما شده است به دلیل اتصال این افراد است.

وی افزود: یکی از قواعد تئاتر سرمایه داری این است که رقابت پذیر باشد؛ ولی الان شرایطی برای رقابت برابر وجود ندارد چون افرادی هستند که روابط را دارند، حمایت های پشت پرده را دارند، می توانند با مجوز یا بدون مجوز کارشان را پیش ببرند، به راحتی سرمایه های کلان را جذب کنند و برخی نیز برای اینکه سالنی پیدا کنند، تئاتر را برای اجرا آماده کنند و حداقل دستمزد عواملشان را بدهند دچار مشکل هستند.

 

در تئاتر پولشویی داریم یا نه؟

موضوع بعدی که مجری برنامه بر آن ناکید کرد طرح این سئوال بود که  در خصوص پولشویی در تئاتر و اینکه آیا پولشویی در تئاتر وجود دارد یا نه؟

مدیر کل هنرهای نمایشی در پاسخ به این سوال گفت: خیر، واقعا چنین موضوعی نداریم. در تئاتر آنقدر دایره فعالیت در این حوزه محدود است و آنقدر سرمایه، جذب گیشه و مخاطبان محدود هستند که این موضوع واقعا تا شرایط حاضر ما، شکل نگرفته است. البته در هر سیستمی یک عده می توانند از شرایط بهره ببرند ولی در مقایسه با رشته های دیگر، در فضای تئاتر با این معضل مواجه نیستیم.

به گزارش ایران تئاتر وی در ادامه با اشاره به  نوظهور بودن  تئاتر خصوصی درکشور گفت: بعضی موضوعات در دهه های گذشته برای ما قابل تصور نبود مثلا سال ها پیش اینکه کسی اینترنتی بتواند بلیط بخرد برای ما دور از واقعیت بود اما امروز برخی تماشاخانه های ما گیشه ندارند و از طریق اینترنت بلیط فروخته می شود. تئاتر خصوصی هم به همین شکل است و ما در این نوع تئاتر که عمر ده ساله دارد هنوز آیین نامه ای نداریم که چطور باید حمایت شود، چطور باید نظارت شود، چه نوع کارهایی با چه شرایطی در این سالن ها اجرا شود.

شهرام کرمی اضافه کرد: ما در ده سال اخیر فقط به گسترش تئاتر خصوصی فکر کردیم. سیاست دولت این بود که از سرمایه بخش خصوصی استفاده کنیم. اتفاقات خوبی افتاد، سالن های خوبی تاسیس شد، هنرمندان خوبی وارد میدان شدند و سرمایه گذاری کردند. امروز به ضرورت به این موضوع رسیده ایم که با یک آیین نامه، با یک نظام نامه نظارت ها و حمایت ها را پیش بینی کرد.

وی در خصوص نبود نظام نامه ای برای قیمت گذاری بلیط تئاتر را نیز از این دست موضوعات عنوان کرد و گفت: ما تاکنون هیچ نظام نامه ای در این خصوص نداشتیم. تاکنون ضرورتی نداشت چون ما به این وسعت مخاطب نرسیده بودیم. گردش مالی وسیعی نبود. آمار گردش مالی سال 96 در حوزه تئاتر –در بخشی از سالنها که توانسته ایم استخراج کنیم- چیزی حدود 8 میلیارد است شما این مبلغ را با گردش مالی سینما مقایسه کنید. یک فیلم می تواند کل فروش یکساله تئاتر را در گیشه دریافت کند. این نشان می دهد در حوزه تئاتر گردش مالی وسیعی نداریم.

مدیر کل هنرهای نمایشی با اشاره به افزایش مخاطبان تئاتر در سال های اخیر، اضافه کرد: در سال های اخیر مخاطبان تئاتر افزایش خوبی داشته اند و حتی در شهرستانها گسترش یافته اند. این ضرورت دارد که ساختار، راهکار و راهبردی برای آن ایجاد شود.

ساسان پیروز نیز در خصوص پولشویی گفت: من هیچ اطلاعاتی در این خصوص ندارم و نمی توانم چنین اتهامی به کسی بزنم اما برای مردم واضح نیست که چطور یک نمایش بدون بهره گیری از پشتوانه، چند میلیارد گردش مالی داشته باشد. ما با واقعیت های تئاترمان آشناییم. می دانیم یک سالن صدنفره را اگر بخواهیم دو ماه پر کنیم چقدر سخت است. این نمایش ها به سراغ قشری می روند که اصلا مخاطب تئاتر نیستند و شاید هیچ موقع پایشان را در سالن های ریشه داری مثل تئاتر شهر نگذارند و اساسا برای سرگرمی مخاطب این تئاترها می شوند.

وی افزود: کماکان این سوال وجود دارد که سرمایه اولیه این نمایش ها از کجا می آید؟ اینجاست که من می گویم یک شرایط نابرابری وجود دارد که تئاترمان را دچار تنش می کند چون مردم فکر می کنند حتما این حاصل یکسری روابط و ارتباطات است و متاسفانه نه از طریق گروه اجرایی و نه کارگردان آن شفاف سازی نمی شود.

وی با اشاره به اینکه این انتقاد را فقط نباید به سمت یک نمایش یا کارگردان خاص برد، اضافه کرد: بنیاد رودکی نیز همین وضعیت را دارد و به عنوان یک مرکز شبه خصوصی چرا آماری در مورد فروش نمایش ها، درآمدها و هزینه هایش منتشر نمی کند؟ اگر پاسخگو باشد یک مقدار این این ابهامات را روشن می کند.

 

شفاف سازی راه حل بسیاری از مسائل

شهرام کرمی در پاسخ به این سوال با اشاره به اینکه در راستای دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ما این کار را آغاز کردیم، گفت: ده روز پیش بنیاد رودکی گردش مالی سال گذشته اش را منتشر کرد. آمار خیلی شفافی در خصوص سالن های تحت پوشش اداره کل یا سالن های وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد در دسترس است. در سایت وزارت ارشاد هم قابل رویت است.

وی اضافه کرد: اگر شفاف سازی گردد، بسیاری از مسائل برطرف می شود ولی اینقدر دایره فعالیت حوزه تئاتر، تعداد مخاطبان و گردش مالی مشخص و واضح است که خیلی راحت می توان آن را تعیین کرد.

 

آنچه در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است به همه گروه ها اختصاص دارد

حمیدرضا مدقق در ادامه این گفت و گو این سوال را مطرح کرد که اگر یک هنرمند به اداره کل هنرهای نمایشی بیاید و بگوید من سابقه ام از کارگردانی که درآمد نمایشش میلیاردی است بیشتر است و می خواهم نمایشی مثل ایشان به روی صحنه ببرم، پاسخ چیست؟

شهرام کرمی گفت: آنچه در اختیار ماست قطعا به همه گروه های نمایشی اختصاص خواهیم داد، تکلیف ماست. ولی واقعیت این است که این حمایت در اختیار ما نیست، بخش خصوصی ورود کرده است. ما در نمایشی که بدان اشاره شد هیچ دخالتی نداریم، حتی سالن هم وابسته به ما نیست. همه امکانات از بخش خصوصی است. ما هیچ نظارتی و اطلاعی از این سرمایه و سرمایه گذار نداریم. آنچه در اختیار ماست به شکل عادلانه در اختیار همه گروه های نمایشی است.

ساسان پیروز نیز در این خصوص گفت: من منکر این نیستم که بخشی از این نابرابری ها حاصل رشد نیافتگی بخشی از تئاتر ماست. تئاتر ما هنوز راجع به مدیریت تولید، تهیه کنندگی، مارکتینک تئاتر، بازاریابی، سرمایه گذاری بلند مدت، مخاطب شناسی و ... کاری نکرده است. اگر اتفاقی هم افتاده باشد ماحصل کارهای فردی است که برای خودشان استفاده می کنند و بهره اش را می برند. بخشی را نیز به تنبلی اهالی تئاتر مرتبط می دانم که می خواهند بدون تلاش به نتیجه برسند.

وی اضافه کرد: پدیده ای اتفاق افتاده که باعث تنش در جامعه تئاتری شده است. همه در حال اعتراض به یک نمایش هستند و از هر طرف نیز به این آتش دمیده می شود. من معتقدم که بیشترین سود از این وضعیت را نیز خود نمایش می برد. یعنی اگر این هتل خاص می خواست خودش را به عنوان یک محل جدید لاکچری معرفی کند که در دسترس کسی نیست تمام این منتقدان محترم از جمله وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در اثبات لاکچری بودن این هتل تلاش کردند.

 عضو انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر در ادامه با طرح این مثال که ما در مورد یک میوه سر یک شاخه صحبت می کنیم که دو ماه دیگر می افتد؛ ولی مشکل آن شاخه ای است که میوه را داده و اگر این میوه کرم زده و آفت زده است باید به جای میوه به شاخه بپردازیم، تصریح کرد: عنوان تئاتر لاکچری که آقای وزیر به آن اشاره می کند از کجا پدید آمده؟ حاصل چه شرایطی است؟ و چرا آقای وزیر به جای واژه فارسی، از عنوان لاکچری استفاده می کنند؟چرا از تئاتر فاخر استفاده نمی کند چون به سیاست های اداره کل هنرهای نمایشی در ایجاد تئاتر فاخر بر می گردد و خیلی جالب است که آدم های تئاتر فاخر و این تئاتر لاکچری و مراکز اجرای این تئاتر فاخر و این تئاتر لاکچری دقیقا یک قشرند. آن موقع از بودجه های کلان و از حمایت های نهادهای خاص برخوردار بودند الان آن چاه خشک شده و یک چاه به نام تئاتر تجاری به وجود آمده است. آقای پارسایی اگر آن موقع تئاتر فاخر «بانوی بی نشان» اجرا می کردند، الان الیورتوئیست را اجرا می کنند.

 

استفاده از عنوان تئاتر لاکچری نوعی اعتراض است

در ادامه شهرام کرمی در پاسخ به موضوع مطرح شده از سوی ساسان پیروز، گفت: اگر نظرات جناب دکتر صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد را دنبال کرده باشید حداقل در طول این چندماه، چندین بار در مورد موضوع تئاتر توئیت داشته اند. خیلی در حوزه تئاتر فعال هستند و موضوعات را دنبال می کنند. این واژه در حقیقت واژه متداول بین هنرمندان است. حداقل آقای پیروز می دانند که این واژه در این مدت به عنوان اعتراض استفاده می شد.

وی اضافه کرد: استفاده دکتر صالحی از این واژه به معنی یک جور همسان سازی نظر خودش با هنرمندان تئاتر بود. یعنی در ارتباط با تئاتر لاکچری این واژه را بکار بردند تا به شکلی هم نظر با هنرمندان شود. مدنظر ایشان همان تئاتر تجاری یعنی تئاتری که به شکلی بخواهد مردم را از دیدن تئاتر بی بهره کند، است. ایشان از این موضوع نگران بودند. چیزی که سیاست ما بود و تکلیف و وظیفه ماست که تئاتر را برای مردم به عنوان یک هنر دور از دسترس تبدیل نکنیم و برای همه گروه های مردمی به خصوص برای قشر متوسط و پایین در دسترس باشد.

مدیرکل هنرهای نمایشی در خصوص تئاتر فاخر نیز گفت: ما تئاتری به نام تئاتر فاخر نداریم. چون وقتی در مورد ژانرهای تئاتر بحث می کنیم این واژه به یک صفت یا ویژگی اطلاق می شود. به عقیده من تئاتر در هر شکلی فاخر است.

وی با اشاره به اینکه تئاتر شکل محدودی ندارد، خاطر نشان کرد: وقتی تئاتر به عنوان یک محصول هنری تولید می شود وابسته به مخاطب است. مخاطب هدف خلق یک اثر هنری است. اینکه مخاطب تئاتری را چگونه جذب کنیم از آن مواردی است که در فرآیند خلق تئاتر اهمیت دارد. نمی توانیم پاسخ این سوال را محدود به این کنیم که چون مخاطبان یک نمایشی دعوتی هستند فاقد ارزش است و نوع دیگری که از طریق گیشه می فروشد تئاتر با ارزشی است. این در همه جای دنیا وجود دارد.

ساسان پیروز نیز در تکمیل این بحث، با اشاره به اینکه یک زمانی تئاترهایی به نام تئاتر فاخر از یک بودجه ها، امکانات، امتیازات خاصی برخوردار بود که بقیه گروه ها از آن بی بهره بودند و امروز همین افراد، در ظاهر تئاتر تجاری از آن برخوردارند، گفت: فراموش نکنیم دستمزدهای بالای بازیگران اولین بار از تئاترهای فاخر به اصطلاح مذهبی با بودجه های وزارت فرهنگ و ارشاد اتفاق می افتاد. آن موقع من از یکی از بازیگران مطرح پرسیدم چرا در این نمایش ها بازی می کنی گفت: پولش خوبه. الان هم از بازیگر این نمایش ها بپرسید همین را می گوید.

 

نمی توان برای ورود بازیگران سینما به تئاتر محدودیت ایجاد کرد

به گزارش ایران تئاترحمیدرضا محقق در ادامه بحث جدیدی با عنوان ورود هنرمندان سینما به تئاتر باز کرد و گفت: برخی از هنرمندان از ورود هنرمندان سینما به تئاتر گله مند هستند و معتقدند که افزایش خارج از عرف دستمزد این بازیگران باعث افزایش هزینه های تولید می شود نظر شما چیست؟

شهرام کرمی گفت: هیچ وقت نمی توانیم هیچ محدودیتی ایجاد کنیم که گروهی وارد رشته ای بشوند یا نشوند. نظر اهالی تئاتر هم این نیست که بگویند کسی که در رشته سینما فعال است در رشته تئاتر وارد نشود. اما عواملی باعث شد تا اهالی تئاتر این نگرانی ها را در این چندسال داشته باشند. یکی از این نگرانی ها این است که سال ها برای رشته خودشان زحمت کشیده اند و با ورود سلبیرتی ها نادیده گرفته شوند. اگر ما بتوانیم شرایطی ایجاد کنیم که هنرمندان تئاتر فعال شوند آنقدر این دایره تئاتر وسیع است که نه تنها محدودیتی برای حضور برخی چهره ها وجود ندارد بلکه به رونق تئاتر کمک می کنند. ما در بخش مثبت آن توانسته ایم از این فرصت استفاده کنیم.

وی اضافه کرد: بی شک بخشی از رونق تئاتر حاصل حضور همین سلبیریتی هاست ولی آسیب آن را هم باید ببینیم. حضور اینها باعث شده که گروهی از هنرمندان تئاتر نتوانند در این حیطه حضور جدی داشته باشند، دستمزدها به شکل نابرابری بالا برود و این از نکاتی است که باید بدان توجه کرد.

ساسان پیروز نیز گفت: من کاملا معتقدم که در خصوص دستمزد بازیگران یکی از بخش هایی که کاهلی کرده و باید خیلی زودتر وارد عمل می شد خانه تئاتر بود.  یک بخش از قرارداد تیپ خانه تئاتر که متاسفانه ملغی شد تعهدات مرکز هنرهای نمایشی را نبست به هنرمندان مشخص می کند و یک بخش آن بین دستمزدهای بین بخش های مختلف در تئاتر تعادل سازی می کرد و یک امنیتی را ایجاد می نمود. متاسفانه مدتی است که این قرارداد ملغی شده و این مسئله اجازه می دهد بازیگرانی فرصت طلبی کنند و دستمزدهای خود را بالا ببرند که منجر به ورشکستگی خیلی از گروه‌های تئاتر شده است.

وی اضافه کرد: نگرانی اصلی هنرمندان ، ضعیف شدن تئاتر اندیشمند در مقابل تئاتر تجاری است و اینجاست که به نظرم مسئولیت اداره کل هنرهای نمایشی است که در تقویت تئاتر اندیشمند تلاش کند. در جاهایی مثل تئاتر لندن یا نیویورک هم قطب تئاتر تجاری و هم قطب تئاتر روشنفکرانه وجود دارد. اما در اینجا تئاتر روشنفکرانه را به حال خود رها کردیم که در گیشه امورات خود را بگذراند و تئاتر گیشه کل فضا را تحت تاثیر قرار داده است.

شهرام کرمی نیز با تایید نظر ساسان پیروز گفت: این نگرانی که شما تحت هر عنوان از آن یاد می کنید کاملا بجاست. تئاتر مستقل اگر نتواند به حیات خود ادامه دهد اندیشه در تئاتر نابود می شود. تئاتر بین همه هنرها به عنوان یک هنر ارزشمند یاد می شود چون تلفیقی از همه هنرهاست و جایگاه خاصی بین جوامع دارد و اگر نتوانیم نقش حمایتی داشته باشیم این نگرانی وجود دارد که صرفا جنبه تجاری تئاتر شکل بگیرد.

در انتها ساسان پیروز در خصوص مهمترین نیاز تئاتر امروز کشور، گفت: آزادی مهمترین نیاز تئاتر کشور است.

شهرام کرمی نیز درباره نیاز امروز تئاترگفت: به نظرم اعتبار و حمایت بیشتر نیاز امروز تئاتر است. ما هرچه بتوانیم این حمایت را بیشتر کنیم قطعا تئاترمان هم در شکل و هم در محتوا و هم جذب مخاطب می تواند مفیدتر باشد.

در انتها مجری برنامه در خصوص تعطیلی انجمن تئاتر کمدی یا تئاتر آزاد سوال کرد که  شهرام کرمی با رد این موضوع، گفت: چنین اتفاقی نیفتاده است. این انجمن فعال است، حتی در تامین اجتماعی یک صنف شده و اتفاقا صنف خیلی قوی دارند. ولی در این دو ماه به حرمت ماه محرم و صفر تئاتر کمدی نداریم.

 




مطالب مرتبط

در آیین اختتامیه جشنواره تئاتر ارتش مطرح شد

کاظم نظری:  اثر برگزیده جشنواره ارتش به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا می‌کند
در آیین اختتامیه جشنواره تئاتر ارتش مطرح شد

کاظم نظری: اثر برگزیده جشنواره ارتش به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا می‌کند

کاظم نظری، مدیرکل هنرهای نمایشی در آیین اختتامیه سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر ارتش از راه‌یابی یک اثر برتر از این جشنواره سراسری به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و اثری دیگر به جشنواره تئاتر دفاع مقدس در سال آینده خبر داد.

|

نظرات کاربران