امین پورمند در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر بیان کرد
نمایش صد روایتگر مقاومت شیر زنان کرد علیه داعش است
ایران‌تئاتر: یکی از راه‌های توسعه و تکامل تئاتر بها دادن به نیروهای جوان تئاتر استان ها است .همچنان که اغلب کارگردانان بزرگ تئاتر ما کارشان را از شهر های کوچک و بزرگ سراسر کشور شروع کرده اند. امین پورمند یکی از جوان های مستعد است که سال‌ها در اندیمشک به فعالیت تئاتری مشغول بوده و بارها جوایزی از جشنواره های مثل جشنواره لاله های سرخ به دست آورده است. او اینک در استان مازندران و شهر ساری به فعالیت های تئاتریش ادامه می‌دهد.
در اغلب آثار امین پورمند تاکید به مفاهیم متعالی و ایثارگونه نظیر هشت سال دفاع مقدس، مقاومت و جهاد به چشم می‌خورد. ادوارد، صبور، سوخو، منشور بشر، وژاژ، خطی سرخ میان سنگ فرش هایی پراکنده، فولاد هرگز زنگ نمی زند، کوچه و میگ 23، از جمله آثار مهم کارنامه کاری پورمند محسوب می شوند. با این کارگردان درباره اجرای نمایش صد گفت وگویی انجام داده ایم.
در اغلب نمایش‌هایی که روی صحنه اجرا کرده اید به مفاهیم ارزشمندی مثل ایثار، مقاومت و شهادت پرداخته اید. آیا اعتقاد دارید که وظیفه و رسالت هنر پرداختن به این نوع موضوعات است؟
بله، در نمایش سوخو به پیام صلح جهانی پرداختم و به نظرم صلح پدیده ای است که در وضعیت فعلی دنیا که جنگ و خون ریزی وجود دارد امر بسیار مهمی است و وظیفه هر هنرمندی است که به آن بپردازم. بعد از اجرای موفق نمایش سوخو که به تبعات جنگ می پرداخت تصمیم گرفتم نمایش بعدیم حول و حوش صلح و دوستی باشد و نگاهم جهان شمول است. در نمایش منشور بشر هم بیس و محور اصلی درام پدیده مخرب جنگ بود. در اغلب جنگ ها قربانیان و آسیب دیده های اصلی کودکان مظلوم، بی گناه و بی دفاع هستند. سازمان ملل متحد که همه کشورها تاسیسش کرده اند دارای اصول و منشوری است که به صلح و دوستی و دوری از خون ریزی تاکید دارد. اما همچنان در گوشه و کنار جهان انواع و اقسام جنگ‌ها جریان دارد و بیشتر قربانیان زنان و کودکان بی دفاع هستند و من تلاش کردم برای اثر گذاری اثرم نگاهم منطقه ای نباشد و به کلیت ماهیت پدیده صلح در جهان و لزومش بپردازم. هنوز جهانیان از تصویر کودک سوری که در جریان جنگ های این کشور و تلاش برای مهاجرت به همراه خانواده انجام داد و در سواحل ترکیه غرق شد شوکه و ناراحت هستند و با حمایت از صلح است که می شود امید داشت دیگر شاهد این تصاویر تلخ نباشیم و وظیفه تئاتر بیان و این نوع مسائل و جلب توجه مردم برای فکر کردن به این نوع چالش های بشری است.
در نمایش صد به چه سوژه ای پرداخته اید؟
نویسنده این نمایش آرش منصوری است. مضمون این نمایش درباره مقاومت مردم کرد سوری در زمان حمله داعش است و قهرمان اثر فرشته کوبانی(ریحانه) است؛ زن جوانی که مثل اغلب زنان غیور شهر کوبانی در زمان حمله داعش اسلحه به دست می گیرد و در مقابل دشمن ایستادگی می‌کند. پدر این زن جوان به دست داعش کشته می شود؛ او اسلحه به دست می شود و جز نیروهای تک تیرانداز مدافع شهر قرار می‌گیرد و بنا به گفته شاهدان عینی بیش از صد داعشی را می کشد. داعش برای سر این زن مبارز و سلحشور جایزه تعیین می‌کند و در نهایت شهید می شود.
فرشته کوبانی یک جور تبدیل به نماد مقاومت و اسطوره می شود؟
بله، این زن جوان با توجه به کارهایش تبدیل به یک اسطوره جهانی می شود و نظر خیلی ها را به خودش جلب می کند.
پرداختن به شخصیت این زن که سوای کارهای ارشمند و مقاومتی که در برابر دشمن انجام می دهد؛ یک مبارزه است، بسیار دراماتیک و جذاب به نظر می رسد؟
بله، سوژه نابی بود و در ایران با نمایش صد اولین نفری هستم که به زندگی این شخصیت پرداخته ام؛ نمایش تک شخصیتی و به گونه خیابانی اجرا می شود و قصد دارم این نمایش را در جشنواره بین المللی تتئاتر خیابانی مریوان شرکت بدهم.
آیا در شیوه اجرایی به سراغ ارائه تکنیک تئاتر مستند رفتید؟
شیوه اجرایی نمایش دیالوگ محور با تکیه بر توانایی بازیگر این نقش است. این بازیگر در نمایش قصه را روایت می کند و از وسائلی که در صحنه دارد کمک می گیرد تا روایتش برای مخاطب قابل باور بشود. این زن در طول اجرا با پرداختی دراماتیک چگونگی کشتن صد داعشی را روایت می کند. شیوه ای که ساختار نمایش را متفاوت و جذاب می کند این است که در شروع نمایش از تماشاگران درخواست می‌کند تا به طریق دوربین تلفن های همراهشان نمایش را لایو و زنده تصویر برداری کنند.
به نوعی به سراغ تکنیک های تئاتر مشارکتی می روید؟
همینطور است و تماشاگر خودش را درگیر فضای نمایش می بیند و بازیگر از تماشاگران می خواهد با به اشتراک گذاشتن تصاویری که توسط دوربینشان گرفته اند با سایر مردم همه متوجه این موضوع و نقش زنان در مقاومت بشوند.
برای نگارش نمایش نامه چه کارهای تحقیقاتی و پژوهشی انجام شد؟
من ایده اولیه را با نویسنده متن در میان گذاشتم و ایشان یک سوژه مستند و حقیقی را دراماتیزه کرد؛ در فضاهای مجازی هم اطلاعاتی درباره این زن جوان وجود داشت که به ما کمک کرد.
وضعیت اجراهای نمایش به چه نحوی است؟
نمایش تولید شهرستان ساری است که در سال های اخیر در تئاتر وضعیت خوبی دارد و برای اولین بار نمایش در دانشگاه پیام نور شهرستان قائم شهر و در شهر ساری هم در بوستان ولایت اجرا شد. سومین حضور این نمایش در اختتامیه چهارمین دوره جشنواره دانشجوی استان مازندران در شهر ایزد شهر بود.
واکنش مخاطبان در قبال دیدن نمایش به چه نحوی است؟
خیلی خوب بوده و اغلب مخاطبان با فضای نمایش ارتباط برقرار کرده اند. این قصه علی رغم اینکه در باره یک منطقه کرد نشین است؛ در هر جایی که اجرایش کرده ام باعث غلیان احساسات شده و خیلی ها با دیدن اجرا اشک می ریزند. نکته مهم واکنش متفاوت مخاطبان خانم است که خیلی نسبت به موضوع نمایش سمپات هستند و برایشان حائز اهمیت است که یک شیر زن اسلحه به دست می گیرد و از شهرش دفاع می کند.
آیا لهجه بازیگر کردی است؟
فارسی با ته لهجه کردی است.
در باره عوامل اجرایی نمایش توضیح بدهید؟
نویسنده: آرش منصوری، بازیگر: حنانه ولی محمدی، طراح فضا: مهدی قباد، طراح لباس: زینب یوسفی، طراح گریم: آناهیتا محمدی، طراح پوستر و بروشور: امید پورمند و موسیقی: امین موسوی. این نمایش با حمایت و مشارکت بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس استان مازندان و حوزه هنری روی صحنه رفته است.
آیا بازیگر این نقش کرد زبان است؟
نه، از بازیگران فعال تئاتر استان مازندران است.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی