پیام مدیرعامل خانه تئاتر به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی
تئاتر یعنی «رو در رو» و همراه بودن
شهرام گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی پیامی را منتشر کرد.
به گزارش ایران تئاتر در متن پیام شهرام گیلآبادی مدیرعامل خانه تئاتر آمده است:
تئاتر ؛ هنر – رسانه ای پویا با ویژگیهای منحصر به فرد است. این انحصار ارتباطی – اجتماعی در هنر – رسانه تئاتر از قدرتمندترین گونههای شکل یافته ارتباطات اقناعی است. یکی از ویژگیهای بی بدیل تئاتر یعنی "رو در رو " و همراه بودن ، شکل گیری ارتباطات بین فردی از زمینه های هم عصری و همزمانی گروه اجرایی و تماشاگر آغاز میشود. تعامل پیش رونده و فعال همراهی و پیوستگی اعتباری به روح تئاتر میبخشد.اگر این ماهیت تحت تاثیر "روح عصر"باشد درصد جامع پذیر هنر -رسانه تئاتر را بالا می برد.
این هنر-رسانه که خود را در معرض قضاوت مستقیم مخاطب قرار میدهد مخاطب را از فعال کنشگر تا فعال متعامل و در فرا تئاتر به فعال – رسانه تبدیل میکند. مخاطب رسانه که پدیده ای تازه تحت تاثیر عصر"سوپر تکنولوژی"است با فراگیری فضای سایبر و پدید آمدن فلسفه شبکه ای و متولد شدن "سوشیال مدیا"ها زاده شده است.مخاطبان رسانه ها در زمانه اصالت روایت های شخصی تحت تاثیر جامعه یا یک رویداد قرار می گیرند و نظرات و روایت خود را از آن موضوع در رسانه های اجتماعی خود منتشر می کنند و مخاطبی دیگر از همان واقعه روایت دیگری و...روایتهای متفاوت در مورد یک موضوع زاده می شوند و این آغاز تولید یک رسانه فراگیر تازه بنام "مخاطب_رسانه "است.در مقابل اگر تئاتری نتواند روی دریچه شناخت، حسی، احساسی، عاطفی؛ منطقی، فلسفی و تمثیلی تماشاگر خود تاثیر بگذارد با قطع ارتباط و یا اختلال ارتباطی مواجه و فرا تئاتری که حول محور آن شکل میگیرد خود مانع دیده شدنش میشود.
به همین دلیل تئاتر گونهای از ارتباطاتِ توسعه راهبردی در جوامع هوشمند ارتباط محور است، که بسیاری از تغییرات از سطح رفتار تا سطح نگرش را میتوان به این واسطه آغاز کرد. تئاتر در قدرت تغییر ارتباطات عمودی «بالا به پایین» و غیر مشارکتی به ارتباطات افق و هم عرضیِ مشارکت محور توان بالایی در آموزش های اجتماعی دارد؛ به ویژه در عصر سوپر تکنولوژی یا جهان آگاهی ارتباطی که تئاتر به مثابه قدرتی ارتباطی از نگاهی ابزاری تا نگاهی پارادایمی (پیش رفتار فکری) میتواند بیش از پیش نقش و یا سهمی مشارکتی در جامعه داشته باشد.این تئاتر هوشمند می تواند مخاطب-رسانه را برای توسعه خود و توسعه معرفت اجتماعی باطراحی حساب شده به کارگیرد.
در جوامع پیش رو توسعه این هنر دیرپا و اندیشه ورز نشانه گفتگو و نشانگر و ملاکی برای دموکراسی است. هوشمندی در سیاستگذاری تئاتر برای کنترل احتجاجات اجتماعی یکی دیگر از کارکردهای به هنگام تئاتر در دنیای امروز است. در این دنیای به روز جنگ، اغتشاش و هرج و مرج جای خود را به برنامه ریزی اجتماعی بر اساس چشم انداز فرهنگی جوامع داده است. این چشم اندازها دارای اطلس ارتباطی برای رسیدن به توسعه فکری جامعه هستند. تئاتر به دلایل اندیشه ورزیی ارتباطی یکی از مستحکم ترین گونه های ارتباطات سمعی، بصری و هیجانی برای ایجاد تقارن سازی اجتماعی برای برقراری نظم اجتماعی است.نظم اجتماعی اکسیر توسعه اجتماعی یک جامعه است.متاسفانه در جوامع در حال توسعهای که با اندیشههای اقتدارگرا به اداره خود میپردازند رسانهها، هنرها و اساسا گفتگوهای اجتماعی در جایگاه مناسبی قرار ندارند. این نقیصه باعث تضارب بسیار و مناقشات فراوان میشود و در این جوامع به عامل گفتگو در تنوع و تکثر اندیشگی نه تنها وقع ویژهای گذاشته نمیشود بلکه تبدیل به نقاط حساسیت و حتی بحران برای دستگاههای نظارتی به حساب میآید. در پی این زاویه دید با هنری مانند تئاتر که به همه چیز از منظر گفتگو مینگرد برخوردی کاهنده و حصری صورت میگیرد. در مقابل ممکن است بسیاری از هنرمندان تئاتر نیز با عدم شناخت از اندیشهها و مدلهای ارتباطی، خود را وارد مطالعات بین رشتهای برای قدرتمند کردن محصول هنری خود نکنند و هنر اندیشمند و ارتباط محور تئاتر در بسیاری مواقع قادر به تولید "فرا تئاتری "در خور برای تماشاگران نباشد.
عدم توجه به شکل گیری "فرا تئاتر "باعث میشود روایت ذهنی مخاطب تئاتر امروز به عنوان رسانه -مخاطب به پیوند و توسعه دیدن تئاتر هم ختم نشود و این نقیصه به لطمهی کارکردی – فرهنگی برای یک جامعه منتج گردد. پس نگاه به تئاتر به عنوان یک گونه از ارتباطات راهبردی میتواند مدل ارتباطی برای توسعه فکری یک جامعه را به صورت قدرتمند پدیدار سازد. هفته روابط عمومی باید به هفتهای پویا برای بازشناسی قدرت ارتباطی تئاتر تبدیل شود. این هفته میتواند به طلیعهای برای بازیابی و باز تعریف تئاتر در مدلی ارتباطی برای سیاستگذاران، برنامه ریزان، تماشاگران و هنرمندان بدل گردد. در این راه میتوان از استادان ارتباطی، انجمهای تخصصی روابط عمومی و تبلیغات، مسئولین فرهنگی، جامعه و هنرمندان شریف تئاتر استفاده کرد. این نگاه متفاوت می تواند "رفرمی مبنایی" به تفکر و زاویه دید معنایی تئاتر باشد. جامعه ایرانی مستحق توسعهای فرهنگی با مبناهای ارتباطی معرفت اندیش مانند تئاتر است. اندیشه های تحلیلی ،انتقادی ،موشکافانه و در جاهایی آینده پژوهانه تئاتر برای توسعه فکری هر جامعه ای تثبیت شده است.خانه تئاتر به عنوان صنفی پویا برای این بازشناسی میتواند بازیگر نقش اصلی محسوب شود.