تئاتر ایران فقط در تهران نیست

به گزارش ایران تئاتر در یادداشت حمید نیلی آمده است:  خدای را سپاسگزارم که بر من منت گذاشت تا دو سال از عمر خود را در فضایی سپری کنم که سرشار از محبت بود و هنر. فضایی به وسعت ایران اسلامی و صفای قلب پاک هنرمندان تئاتر.
در این دو سال سعی کردم ثابت کنم تئاتر ایران فقط تئاتر تهران نیست؛ بلکه تهران که اکنون هنرمندان فاخری را در خود جای داده است، برآیند تئاتر کل کشور است. تمام تلاشم بر این بود که به هنرمندان تئاتر بگویم سخنگوی تئاتر استانها هستم؛ بنابراین به هر بهانه‌ای برای عرض ادب و ارادت به استان‌ها رفته و از نزدیک از تجربیات دوستان استفاده کردم و شهرهایی چون ساوه، دیوان دره، کاشمر، سوسنگرد، گرمسار، سقز، بوکان، مهاباد و... خاطرات زیبایی را برایم رقم زد.
  حضورم در انجمن با انگیزه‌های بسیار والا آغاز شد، که شاید در طول زمان و با محدودیت‌های موجود، موجب دلسردی می‌شد؛ ولی تلاش کردم که تا روزهای آخرِ حضور مانند روزهای اول، کارها امیدوارانه ادامه یابد.
آغاز حضورم را با تغییر رویکرد در محور چند موضوع آغاز کردم که برخی از آنها به عمل منجر شد و برخی در بستۀ ایده ماند؛ تا شاید بعدها به عمل منجر شود.
تعامل اولین موضوعی بود که برای برون‌رفت از برخی مشکلات و روزمرگی انجمن مطرح شد؛ به امید اینکه پویایی این مجموعه را به‌همراه داشته باشد و در کنار آن تئاتر کشور را به تحرک وادارد. این موضوع به توافق ‌نامه‌هایی منجر شد که برخی از آنها عبارتند از: صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، بنیاد خاتم الاوصیا، اراضی عباس آباد، سازمان اوقاف و امور خیریه، آستان قدس رضوی و... و برگزاری برخی جشنواره‌ها و سوگواره‌ها که به نوعی بر اساس فعالیت‌های ارائه شده به انجمن، باعث تزریق اعتباری قابل توجه شد.
حضور و تلاش انجمن‌های استان‌ها در برخی حوادث غیرمترقبه نیز از همین تعاملات بود که سیل فروردین 98 از جملۀ این تلاش‌ها بود.
 در همایش استانی مردادماه سال 98 که با حضور معاون محترم وزیر و رئیس ادارۀ کل وقت هنرهای نمایشی برگزار شد، طرح استقرار، آموزش و واگذاری سالن‌ها به بخش خصوصی از مطالبات جدّی استان‌ها بود که در نهایت منجر به افتتاح سامانۀ جدید استقرار گردید. تشکر ویژه دارم از جناب آقای ایرجی و  آقای کلاته که برای این حرکت بسیار تلاش نمودند. این قبیل اقدامات در کنار فعالیت‌های معمول انجمن،  تلاش دوسالۀ این دوره را رقم ‌زد.
و اکنون؛ زمانی برای گلایه نیست که اگر هم بود، در این مقال نگنجد؛ چرا که شرح وظائف این انجمن به گونه‌ای است که در عمل، به شکلی دیگر رقم می‌خورد.
لازم می‌دانم از جناب آقای حسینی معاونت محترم هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرام کرمی مدیر کل هنرهای نمایشی، جناب آقای مسافر آستانه مدیر مسئول، هیأت مؤسس و هیأت مدیرۀ انجمن هنرهای نمایشی ایران، که به بنده برای حضور در این مسئولیت اعتماد نمودند، تشکر و قدردانی نمایم.
از همۀ همکاران و اساتید در مرکز هنرهای نمایشی،که با بنده در این مدت همکاری داشتند، حلالیت می‌طلبم؛ تجربۀ بودن در کنارشان را هرگز فراموش نخواهم کرد.
همچنین از رؤسای انجمن‌ استان‌ها و هیأت مدیره، که بی هیچ توقعی به کار خود مشغولند و بی ادعا برای اعتلای نمایش استانها تلاش می‌کنند تشکر می‌کنم؛ شرمسار که نتوانستیم در حد جایگاه این انجمن‌ها تلاش نمائیم.
در پایان بر لطف جناب مستخدمی عزیز که با سعۀ صدر همکاری کردند و آقایان حسینی، کلاته، مستعلی و ابتکار که سختی کار بر عهدۀ آنان بود و خانم‌ها خواهران عسگری، یعقوبی، میری، میرحسینی، برزگر که در برخی ایام روز و شب نشناختند و بار مالی تئاتر کشور را بر دوش کشیدند سر تعظیم فرود می‌آورم.
امیدوارم حضور جناب آقای بصیرت به‌عنوان سکاندار جدید انجمن هنرهای نمایشی ایران، خونی تازه به تئاتر ایران تزریق کند تا این انجمن به جایگاه اصلی خود نزدیک شود و دیگر از آن به ‌عنوان صندوقی برای مرکز هنرهای نمایشی یاد نکنند.
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست...