عضو هیئتمدیره انجمن صنفی بازیگران تئاتر ایران:
بالاترین مرجع تصمیمگیری، آرای مجمع عمومی و اساسنامه خانه تئاتر است

فرزانه نشاطخواه با تاکید بر اینکه خانه تئاتر و تشکلهای صنفی تئاتر را حامی و مکمل یکدیگر هستند، اظهار داشت: بالاترین مرجع تصمیمگیری، آرای مجمع عمومی و اساسنامه خانه تئاتر است.
به گزارش ایران تئاتر، فرزانه نشاطخواه عضو هیئتمدیره انجمن صنفی بازیگران تئاتر ایران در یادداشتی درباره سه جلسه گذشته رئیس هیئتمدیره خانه تئاتر با نمایندگان اصناف که طی هفتههای گذشته برگزار شده، توضیح داده و خانه تئاتر و تشکلهای صنفی تئاتر را حامی و مکمل یکدیگر دانست.
در متن یادداشت این بازیگر و مدرس تئاتر آمده است:
«این یک دیدگاه است؛ طی سه جلسهای که رئیس هیئتمدیره خانه تئاتر آقای ایرج راد با نمایندگان صنوف داشتند، مستقیم و غیرمستقیم به دیدگاه خود در اداره خانه تئاتر اشاره کردند. ایشان که چند دوره مدیرعامل خانه تئاتر و اکنون رئیس هیئتمدیره آن هستند نحوه عملکرد خود را با تکیه بر خرد جمعی، برآیند نظرات هیئتمدیره که حاصل آرای مجمع عمومی است، قرار دادهاند. با تأکید بر اینکه همواره باید اندیشههای مختلف را شنید و بهترین آنها را برای عملکرد لحاظ نمود.
به گفته ایشان دستمایه ما برای تصمیمگیری همواره اساسنامه خانه تئاتر بوده که بالاترین مرجع و نتیجه آرای مجمع عمومی است.
بنابراین فعالیت ما بر این مبنا بوده که هرگونه خودمحوری و تصمیم فردی مردود و تشخیص انجام امور به صلاحدید جمع باشد و هیچ قدمی خارج از منافع خانه تئاتر برداشته نشود. تسهیلات و امکانات خانه تئاتر شفاف، آشکار و عادلانه برحسب نیاز اعضا و انجمنها، به آنان تخصیص یافته بیآنکه ارتباط با افراد یا انجمنی خاص در اولویت واقع شود.
چند سال تلاش شد که حرفه هنری بهصورت شغل از طرف وزارت کار پذیرفته شود و اینک که با تأیید قوانین کشوری، تشکلهای صنفی تئاتر بهتدریج شکل میگیرند، مسئله ارتباطشان با خانه تئاتر مطرح میشود. این تجربهای است نو که بایستی مرحلهبهمرحله با آن پیش رفت. خانه تئاتر و تشکلهای صنفی تئاتر حامی و مکمل یکدیگرند. بدیهی است با گذشت زمان و تشکیل تشکلهای صنفی اساسنامه نیز تغییر کند که آن هم در یک هیئتمدیره مجرب و منتخب مجمع عمومی شدنی است.
قرار نیست خانه تئاتر مصادره شود، بین صنوف تقسیم شود و یا بی مسئول رها شود که سرنوشتی جز ویرانی نخواهد داشت.
این خانه نتیجه تلاش چندینساله است و نه یک ساختمان، بلکه باید بهعنوان مکانی که دارای شخصیت است برای تئاتر ایران حفظ شود.»