در گفت‌وگو با پیشکسوتان تعزیه مطرح شد
زنده‌یاد قاسمی از نوابغ بی‌بدیل اولیاءخوانی بود
هنرمندان پیشکسوت عرصه تعزیه، زنده‌یاد علاءالدین قاسمی هنرمند باسابقه تعزیه را اسطوره اولیاخوانی معرفی کردند.
به گزارش ایران تئاتر، زنده‌یاد علاءالدین قاسمی پیشکسوت عرصه تعزیه‌خوانی و یکی از بهترین اولیاءخوانان و شهادت‌خوانان ایران‌زمین شنبه 29 بهمن‌ماه پس از تحمل چندین سال بیماری درگذشت. او که دچار سکته مغزی شده بود، در این سال‌ها با عارضه پیش‌رونده آلزایمر هم دست‌به گریبان بود. قاسمی نزد صاحب‌نظران نمایش‌های آیینی سنتی ایران به دلیل صدا و لحن بی‌نظیر و نیز تسلطش بر دستگاه‌ها و ردیف‌های موسیقی سنتی ایرانی و حافظه آبادش در حفظ نسخه‌های قدیمی تعزیه جایگاه ویژه‌ای داشت و نبودش خللی است که سخت جبران خواهد شد. او به اخلاق حسنه و وارستگی هم شهره بود. درگذشت این هنرمند بها‌نه‌ای شد تا گفت‌وگویی با محمد رضایی و احمد عزیزی از همکاران قدیمی‌اش و از کهنه‌کاران و استادان بنام عرصه تعزیه داشته باشیم تا راز مانایی او را در لابه‌لای حرف‌های آنان بجوییم.
محمد رضایی، پیشکسوت تعزیه و همکار علاالدین قاسمی ضمن ابراز تاسف از شنیدن خبر درگذشت این هنرمند گفت: «حدود 30 سال و از دوران جوانی با علاءالدین قاسمی همکاری داشتم و با هم سفرهای بسیاری رفته بودیم. نزدیک به یک ماه‌ونیم برای اجرا در ایتالیا با هم زندگی کردیم.»
او ادامه داد:«متاسفانه طی سال‌های اخیر به دلیل بیماری علاءالدین فعالیت مشترکی در زمینه تعزیه نداشتیم.»
رضایی افزود: «علاءالدین قاسمی در عرصه تعزیه‌خوانی نمونه و یکی از نوابغ حوزه اولیاءخوانی بود.»
این هنرمند از قاسمی به عنوان یکی از اسطوره‌های تعزیه‌خوانی یاد کرد و گفت: «من و علاءالدین قاسمی دو یار اولیاءخوان بودیم.»
او با اشاره به اینکه انسان ماندگار نیست، توضیح داد: «یاد و خاطره این هنرمند بزرگ در ذهن‌ها باقی می‌ماند و ما به عنوان شاگردان این استاد به فعالیت خود ادامه خواهیم داد.»
احمد عزیزی، دیگر همکار قاسمی هم ضمن عرض تسلیت به خانواده این هنرمند گفت: «از زمانی که بچه‌خوان بودم با علاءالدین قاسمی همکاری داشتم و با او گروه‌های تعزیه‌خوان را به شهرستان‌ها می‌بردیم.»
او افزود: «ما علاوه بر اجرای مشترک در تهران و شهرستان‌ها سال 1370 هم با یکدیگر در جشنواره آوینیون به اجرای تعزیه پرداختیم.»
این پیشکسوت تعزیه‌خوانی ادامه داد: «علاءالدین قاسمی در شبیه‌خوانی مهارت زیادی داشت و تعزیه‌خوانی تمام‌عیار و به تعبیر دقیق‌تر اولیاءخوانی بی‌نظیر بود که همیشه در تمامی مراسم و آیین‌های عاشورایی می‌درخشید.»
