یادداشت محمدرضا خسرویان درباره «نوای عرشیان و مشق فرشیان»
ای حقیقت راه خود در پیش گیر
محمدرضا خسرویان: معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی، انسان واقعیت طلب و حقیقت‌جو را وادار به کنش در بیان درک و تاویل خود از انسان، جامعه و جهان می‌کند.
یکی از اشکال بیان، در جوامع انسانی، هنر نمایش یا تئاتر است.
در جامعه ایران در رابطه با حقیقت و واقعیت رویداد کربلا و شرح اندوه جانکاه قهرمانان جاودان این مصیبت، فاجعه و تراژدی انسان‌ساز و آزادی‌بخش، امام حسین(ع) و نزدیکان و یارانش در قالب نمایش‌های سنتی، آیینی ایرانی یعنی تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی جلوه می‌کند.
نمایش‌هایی که خلاقیت و جذابیت شیوه‌های اجرایی آن مشمول گذر زمان و تغییر مکان نمی‌شود و به کیفیت و اثرگذاری آن خدشه وارد نمی‌شود. این نافی به‌کار‌گیری ابزار و تکنولوژی فنی نو نیست؛ چراکه حقیقت‌طلبی و واقعیت‌جویی، زمان و مکان نمی‌شناسد که به تاراج نظام‌های اجتماعی کهنه و نو برود.
با این نگاه، اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت دهه اول ماه محرم، مجالس تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی را با عنوان «نوای عرشیان و مشق فرشیان» به منظور بیان حقایق کربلا و عاشورا از مطلع حجه‌الوداع ... تا اعلام جنگ علیه امام حسین(ع)، حدیث دیگران از سرّ دلبران کربلا از زبان قانیان فرنگ، بی‌وفایی و عهدشکنی کوفیان مهمان‌کش، بُریر و جعفر حقیقت‌یاب، وهب نصرانی نومسلمان شهید، حر ریاحی بریده از مقام دنیا، قاسم داماد، علی اکبر، عباس دلاور قمربنی‌هاشم سقای کربلا و شهادت امام حسین(ع) برگزار کرد.
عشق به حقیقت و واقعیت کربلا بود که انگیزه کنش عاشورایی را به‌رغم تنگناها به‌ویژه تنگنای مالی که در دوره‌های قبل به دلایل معلوم و نامعلوم، یا خیلی کم بوده یا اساسا نبوده است ولی در این دوره منجر به عدم استفاده از همه امکانات بالقوه در اجرای برنامه‌ها شد، در ما برانگیخت. اتفاقی که می‌تواند در آینده توسط تخصیص‌دهندگان اعتبار، قبل از بودجه‌ریزی، با مشورت کارشناسان ساخت و تولید تئاتر با تخصیص اعتبار لازم، منجر به تولید تئاتر حرفه‌ای و فعالیت هنری گسترده‌تر در عرصه فرهنگ و هنر شود.
