علی نصیریان: بازیگر، اسباب دست کارگردان نیست
علی نصیریان، می‌گوید بازیگر، یک هنرمند خلاق است و نباید او را تنها در قالب عامل و اسباب دست کارگردان تصور کرد.
به گزارش ایران تئاتر، موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود، به مناسبت زادروز علی نصیریان، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، بخش‌هایی از گفت‌وگو با این هنرمند را منتشر کرد.
علی نصیریان، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: «یکی از شانس‌ها و اقبال من در زندگی این بود که توانستم راهی را که علاقه‌مند بودم و به آن عشق داشتم، پیدا کنم.»
او با اشاره به علاقه‌مندی خود به نمایش‌های سنتی افزود: «من با دیدن تعزیه و نمایش‌های آیینی و سنتی در دوران خودم که حتی تلویزیون هم نداشتیم به این کار علاقه‌مند شدم. تعزیه را همه می‌دیدیم اما اینکه چطور این گونه نمایشی به وجود آمده است برای من جالب بود. به نظر من تعزیه به وجود آمد زیرا تأثیرگذاری تجسم، تصویر و نمایش واقعه کربلا با نقل و روایت آن فرق دارد.»
این بازیگر پیشکسوت ادامه داد: «ما در خیابان شاپور زندگی می‌کردیم و من در خیابان امیریه در سینما نور، فیلم‌های آمریکایی را بدون دوبله و زیرنویس می‌دیدم. در آن زمان برای فیلم‌ها میان‌نویس می‌گذاشتند، یعنی فیلم را قطع می‌کردند و درباره آن توضیح می‌دادند. به همین دلیل هر وقت به سینما می‌رفتم، دیگر تماشاگران از من سؤال می‌کردند که باسواد هستم تا برایشان میان‌نویس‌ها را بخوانم.»
او افزود: «من برای نقش‌آفرینی‌ها رجوع می‌کنم به انگیزه‌ها و نگاه‌های خودم و حس علاقه و آفرینندگی که یک بازیگر باید داشته باشد، زیرا بازیگر خودش یک نویسنده نمایشنامه و فیلمنامه است. به قول روبرتو چولی، همان‌طور که کارگردان با کارگردانی خود متن را می‌نویسد، بازیگر هم می‌نویسد، زیرا بازیگر یک خلاق است و تنها یک عامل و اسباب دست کارگردان نیست. درست است که باید به کارگردان توجه داشته باشد و حرف‌های او را به اجرا درآورد، بفهمد، گوش کند و گفت‌وگو کند اما به نظر من آفریننده متن بازیگر است.»
نصیریان تاکید کرد: «اگر بخواهیم به مرحله آفرینندگی نقش برسیم، باید به خودمان رجوع کنیم، به جوهر نیرو و قوه و قوت خلاقه که در درون ماست و از آن یاری بطلبیم و نقش را از آن بیافرینیم.»
او ادامه داد: «من فکر می‌کنم هم در تئاتر و هم در سینما استعدادهای بسیار خوبی داریم، در تئاتر بازیگرها و گروه‌های درجه‌یک پیدا شده و به همان مقدار سینمای ما هم بسیار رشد کرده است. وضعیت تئاتر و سینما امروز بهتر از زمان ماست زیرا زمانه عوض‌شده است. ارتباط‌جمعی را در نظر بگیرید همه‌چیز وجود دارد درحالی‌که در زمان با هیچ‌چیزی نبود و ما با دست‌خالی کار می‌کردیم اما امروز بازیگرها ازنظر اطلاعات با دست‌پر کار می‌کنند.»
