نشست تحلیل و بررسی نمایش فیزیکال «مکبث» برگزار شد
نشست تحلیل و بررسی نمایش فیزیکال «مکبث»، جمعه ۲۴ فروردین با حضور علاقه‌مندان در خانه نمایش دا برگزار شد.
به گزارش ایران تئاتر، نمایش فیزیکال «مکبث» به طراحی و کارگردانی یونس ولی‌پور که از ۱۴ اسفند ۱۴۰۲ تا ۲۴ فروردین ۱۴۰۳ در خانه نمایش دا روی صحنه رفته بود، شب گذشته جمعه 24 فروردین نشست تحلیل و بررسی با حضور مخاطبان برگزار کرد.
در این نشست که به همت خانه نمایش دا و پژوهشکده دا برگزار شد، شادی موسوی، علی رضاوند و همچنین یونس ولی‌پور کارگردان و مبین حسین زارعی بازیگر و رامین هاشمی، سمیرا حبیبی‌نژاد از اعضای گروه کارگردانی «مکبث» به مباحث پرداخته شد.
سخنران و تحلیلگر این نشست، شادی موسوی، پژوهشگر بدن و مدرس حرکت معاصر، با رویکرد حرکت‌شناختی و روان‌شناختی به تحلیل نمادها و نشانه‌های بصری و حرکتی اجرا پرداخت و درباره نمایش گفت: «این متفاوت‌ترین اجرای فیزیکال است که با این سبک حرکتی و کارگردانی در ایران روی صحنه رفت. ما در اجرای فیزیکال موردنظر، با فضای غالب اکسپرسیونیستی و انتزاعی مواجه‌ایم همچنین شیوه بیان و حرکت بازیگر اکسپرسیو، غلوشده و اگزجره است. تفاوت اساسی که حرکت در این نمایش با حرکت معاصر دارد، در درام و روایت‌پردازی آن است.»
او افزود: «سبک خاصی که آقای ولی‌پور از آن تاثیر گرفته بر بدن دراماتیک بازیگر بنا شده است. این بدن با ایجاد درام و ضدیت در نمایش به خلق روایت و موقعیت دست می‌زند.»
یونس ولی‌پور با تاکید بر سبک متفاوت اجرایی خود و گروهش اضافه کرد: «ما در گروه تئاتر نامرئی متاثر از سبک تئاتر روسیه و تئاتر شرق و کارگردانانی مانند گروتفسکی، چخوف، آرتو و... کار می‌کنیم چه در ایران چه خارج از ایران. ما در تئاتر از هیچ از بدن بازیگر به درام می‌رسیم.»
او گفت: «در ایران کلاس‌ها و فضاهای تمرین اساسا بر مبنای مکتب نیست و معلمان و استادان این رشته در ایران معمولا از روی کتاب‌های ترجمه شده و با فضای ایرانی در ذهن خود این کلاس‌ها و تمرینات را برگزار کرده‌اند. تئاتر از هیچ، سبک آزمایشی گروه ماست که از سکوت یا از هیچ به تمرین و حرکت می‌پردازیم، که با ادامه این روند به درامی را که این حرکت خلق شده ما نزدیک است، پیدا کرده و نمایش را شکل می‌دهیم و در «مکبث» هم به همین‌گونه از حرکت به محتوا و خود کاراکتر مکبث رسیدیم.»
علی رضاوند نیز این‌گونه از بحث نتیجه‌گیری کرد و گفت: «یکی از جذاب ترین نکاتی که در تئاتر فیزیکال وجود دارد این است که کارگردان آزادی در تأویل به مخاطب می‌دهد و صرفا کلیت روایت را بدون تغییر انتقال می‌دهد. همین‌طور به قول شادی در وضعیت بسیار عریانی با مخاطب روبه‌رو می‌شود.»
