قربان نجفی:
تمامی مفاهیم بازیگری تنها روی صحنه تعبیر می‌شود
قربان نجفی می‌گوید، تمامی مفاهیم بازیگری تنها روی صحنه تعبیر می‌شود و شما هیچ جای جهان چیزی را تحت عنوان بازیگری سینما پیدا نمی‌کنید. تئاتر تمام ظرفیت‌های بازیگر را به او یادآور می‌شود. در تئاتر همواره در حال یادگیری هستی و در این هنر همواره از خودت می‌آموزی.
به گزارش ایران‌تئاتر، قربان نجفی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون این روزها با کنسرت-نمایش «بیژن و منیژه» به کارگردانی شکرخدا گودرزی در سالن 2 پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است.
نجفی درباره حضورش در این نمایش می‌گوید: «این نمایش که براساس فرهنگ ایرانی و به ویژه داستانی از «شاهنامه» که یکی از ارزشمندترین کتاب‌های جهان نوشته شده و موسیقایی بودن آن من را ترغیب کرد که در کنسرت-نمایش «بیژن و منیژه» حضور پیدا کنم.»
این هنرمند در پاسخ به دلایل کم‌کاری‌اش در تئاتر ادامه می‌دهد: «تئاتر برای من مثل فتح کردن یک قله سخت و جدید است و پیدا کردن راه صعود موفقیت‌آمیز به آن هولناک است. به همین دلیل هر تپه‌ای را برای صعود انتخاب نمی‌کنم و هرچیزی را تئاتر نمی‌دانم.»
او می‌افزاید: «بازیگر برای تئاتر نیاز به جمع کردن انرژی دارد تا بتواند چنین حرکت بزرگی را انجام دهد. به همین دلیل باید تمام شرایط را در یک کار بسنجم تا خودم را برای حضور راضی کنم. البته جدا از این حساسیت که بخش عمده عدم حضور در هر پروژه‌ای به شمار می‌آید، موضوع تامین اقتصادی هم در تئاتر وجود دارد که باعث می‌شود به سمت کارهای تصویر بروم تا زندگی را سپری کنم و حضور روی صحنه را به تعویق بیاندازم.»
به گفته این بازیگر هیچ نقش منفی و مثبتی وجود ندارد چراکه در درون هر یک از ما تمامی گرایش‌های مثبت و منفی وجود دارد. یک طیف خاکستری که از سمت سیاهی به سفیدی یا بالعکس در حرکت است.
نجفی می‌گوید: «حتی در درون آدم‌ها در زمان انجام مثبت‌ترین کار هم تمایلاتی به گرایش‌های منفی وجود دارد و بالعکس. درون هر شخصیت منفی هم آدمی است که می‌تواند زیبایی را در جهان به وجود بیاورد، همانطور که هیتلر می‌توانست یک نقاش عاشق باشد.»
او با بیان اینکه به تئاتر به عنوان یک مدیوم بازیگرساز نگاه می‌کند، می‌افزاید: «حال و هوایی که روی صحنه دارید، را هیچ جای دیگر پیدا نمی‌کنید. تمامی مفاهیم بازیگری تنها روی صحنه تعبیر می‌شود و شما هیچ جای جهان چیزی را تحت عنوان بازیگری سینما پیدا نمی‌کنید.. تئاتر تمام ظرفیت‌های بازیگر را به او یادآور می‌شود. در تئاتر همواره در حال یادگیری هستی. در این هنر همواره از خودت می‌آموزی. تئاتر مثل این است که در پیله‌ای هستی که باید بیشترین ظرفیت را در آن برای خودت ایجاد کنی. تئاتر توان و ظرفیت درونی بازیگر را بیشتر می‌کند تا بازیگر خود را بازیابی کند. تئاتر برای بازیگر مثل خوردن آب برای زندگی حیاتی است.»
این هنرمند درباره فعالیت‌های آینده خود در عرصه تئاتر پاسخ می‌دهد: «برای کار جدید نیاز دارم تا کمی استراحت کنم و به لحاظ روحی و جسمی ترمیم شوم چراکه در تئاتر آسیب جدی می‌بینم و فشارهای زیادی متحمل می‌شوم. وقتی روح بازیگر درگیر کاری می‌شود کم‌کم جسم او را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد و به همین دلیل نیاز به بازسازی دارد.»
او با بیان اینکه شرایط تئاتر مساعد نیست و هنرمندان فشارهای زیادی را متحمل می‌شوند، ادامه می‌دهد: «در همه جای جهان تئاتر از جانب دولت حمایت می‌شود. این هنر برای جامعه واجب و تاثیرگذار است من اگر تصمیم‌گیرنده بودم کار در تئاتر و تماشای آن را برای تمامی افراد واجب می کردم.»
بازیگر کنسرت-نمایش «بیژن و منیژه» می‌گوید: «تئاتر درمانگر است و مشکلات روحی، روانی فردی و اجتماعی را درمان می‌کند. این هنر تخیل‌پذیری آدم‌ها را قوی می‌کند و این کشف بزرگی در روانشناسی است. اگر انسان‌ها تخیل‌پذیری بالایی داشته باشند، می‌توانند خود را به جای دیگری بگذارند و بسیاری از بیماری‌های روحی و روانی‌شان درمان می‌شود.»
قربان نجفی در پایان می‌گوید: «متاسفانه اکنون تئاتر را به خودش سپرده‌اند. در حالیکه این هنر به دلیل عدم حمایت در برخی موارد سلامت خود را از دست می‌دهد و اصالت اصلی‌اش به فراموشی سپرده می‌شود.»
گفت‌وگو: نگار امیری
