«داستان باغ وحش» براساس نیازها و مفاهیم بنیادی بشری به نگارش درآمده است

به گزارش ایران‌تئاتر، مسعود سخایی، بازیگر و تهیه‌کننده نمایش «داستان باغ وحش» به نویسندگی ادوارد آلبی با ترجمه حسین پرورش و کارگردانی خسرو خورشیدی با اشاره به گذشت بیست‌وهفت سال از نخستین دور اجرای این نمایش از دغدغه اجرای دوباره آن گفت.

مسعود سخایی با اشاره به نمایشنامه گفت: این متن جزو شاهکارهای ادبیات نمایشی دنیاست که برای تمامی مخاطبان در سراسر جهان قابل فهم است. ما نیز سعی کردیم در اجرا و ارائه برای تماشاگر  قابل فهم باشد. در واقع محتوای این نمایشنامه زمان خاصی نمی‌شناسد  و ربطی ندارد که این قصه در کدام جغرافیا تعریف می‌شود جراکه براساس نیازها و مفاهیم بنیادین بشری به نگارش در آمده است. در این نمایش سیستم سرمایه‌داری باعث اختلاف طبقاتی و شکاف بین افراد جامعه شده و خیلی از مفاهیم عمیق انسانی ازجمله عشق، خانواده، ارتباطات انسانی و ... را تحت تاثیر قرار داده و به نابودی کشانده است.

او با بیان اینکه در نمایش «داستان باغ وحش» ایفاگر نقش جری است؛ ادامه داد: جری، نماینده قشر محروم و پایین دست جامعه است که سرنوشت تلخی داشته و درک عمیقی از زندگی و جامعه دارد. نه تنها برای این نقش که برای حضور در تمامی آثار علاوه بر جذابیت نقش و سختی آن، این موضوع که نقش از خودم دورتر باشد تا بتوانم توانایی خود را محک زده و به نمایش بگذارم برای اهمیت زیادی دارد. البته که قطعا باید با متن و شخصیت ارتباط روحی و حسی برقرار کنم. تاکنون اینگونه کار کرده‌ام و قطعا از این به بعد هم همین خواهد بود.

این هنرمند همچنین با اشاره به تجربه همکاری با خسرو خورشیدی  بیان کرد: استاد خورشیدی علاوه بر اینکه استاد من و بسیاری از هنرمندان فعال عرصه تئاتر بوده‌اند؛ حق پدری بر گردن من دارند. من سر کلاس‌های ایشان از نوع آموزش‌‌شان در بخش طراحی صحنه حس کردم که چقدر نگاه کارگردانی دارند و چقدر طراحی‌های‌شان در خدمت کارگردان است و در آن زمان چون متن «داستان باغ وحش» را خوانده بودم و متن جمع و جور دو نفره‌ای بود با اصرار آقای خورشیدی را برای کارگردانی اثر راضی کردم.

وی ادامه داد: بسیاری از دوستان همچنان بعد از 27 سال وقتی من را در تئاتر می‌بینند آن اجرا را به یاد دارند. ما دقیقا در 20 تیر 1377 این نمایش را اجرا بردیم و امسال 20 تیری که گذشت بیست‌وهفت سال از اجرای آن کار گذشت. خیلی دوست داشتیم این متن را دوباره اجرا کنیم به دلیل اینکه یک یادگاری خوب و با کیفیت از استاد برای ما بماند و امیدوارم که سایه ایشان همچنان مستدام باشد.

سخائی درباره چالش‌های تهیه یک اثر نمایشی گفت: ما نه هنرپیشه سوپراستار داریم، نه رقص و آواز، نه دکور و لباس آنچنانی زرق و برق دار، نه کارمان کمدی است که باعث شود، مخاطب به واسطه آن به تماشای نمایش بنشیند. در حال حاضر نگاه همه به گیشه است و در چنین شرایطی هنرمندان باید محتوایی را به مخاطب عرضه کنند که ذائقه مخاطب باشد و بابت آن مبلغی بپردازد. ما برای شعور مخاطب احترام قائل هستیم و ابتدا سعی داریم به خودمان احترام بگذاریم، می‌خواهیم غذای روح و محصولی فرهنگی ارائه شود که مخاطب وقتی از سالن خارج می‌شود؛ اندوخته‌ای هرچند اندک به داشته‌هایش اضافه بشود نه اینکه همان سلیقه و داشته‌های قبلی‌اش نیز کوچک‌تر کنیم.

این بازیگر افزود: در تمام این سال‌ها فقط خود صحنه و تئاتر بوده که برای‌مان اهمیت داشته است. برای‌مان صحنه قداست دارد و بر این باوریم که هر چیزی را نباید روی صحنه به نمایش بگذاریم، باید چیزی را به مخاطب ارائه دهیم که ارزشمند باشد و ارزش وقت، هزینه و انرژی مخاطب را داشته باشد. نمایشنامه «داستان باغ وحش» این پتانسیل را داراست که تماشاگر با دیدن آن به فکر فرو خواهد رفت؛ حتی اگر کمترین کار پیدا کردن متن  و خواندن نمایشنامه باشد. ضمن اینکه حضور تماشاگر برای ما مثل هواست ما برای دیده شدن توسط تماشاگران کار میکنیم.

او بیان کرد: فرهنگ مثل اکسیژن است. اگر در جامعه بخش فرهنگی تقویت شود؛ متعاقب آن بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.  اگر این بخش تقویت شود؛ سواد فرهنگی بالا می‌رود و خیلی از معضلات خود به خود حل می‌شود. اما متاسفانه به دلیل عدم حمایت امکان ارائه نمایش به مخاطب وجود ندارد. وقتی ما به صفحه‌های مجازی محتوا ارائه می‌دهیم، ابتدا باید هزینه‌ای داشته باشم تا محصول ارائه شود. قطعا صاحبان صفحات مجازی هم حق دارند تا بابت خدمات‌شان هزینه دریافت کنند و ما نمی‌توانیم آن‌ها را از حق‌شان منع کنم. به همین دلیل سیستم حمایتی باید برای کارهایی که به واسطه سوپراستار و تبلیغات دیده می‌شوند یک شیوه برخورد داشته باشد و برای کارهای فرهنگی که قشر مخاطب خاصی دارد، شیوه دیگری برگزیند. باید حمایتی روشمند صورت بگیرد تا تئاتر بتواند ادامه حیات داده و هنرمندان در این فضا نفس بکشند.

گفت‌وگو: نگار امیری