محمدامین کهنه‌پوشی به ایران تئاتر گفت:
بازیگران «کار، کودک، خیابان» می‌خواهند بازیگر بمانند
محمدامین کهنه‌پوشی اعلام کرد که بازیگران نمایش «کار، کودک، خیابان» از میان کودکان کار انتخاب شده‌اند و می‌دانند که پس از ایفای نقش به‌همراه معضلاتشان فراموش می‌شوند درنتیجه دوست دارند بازیگر بمانند
به گزارش ایران تئاتر، محمدامین کهنه‌پوشی که به‌عنوان نویسنده و کارگردان از مریوان با نمایش «کار، کودک، خیابان» در بخش مسابقه یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر مریوان شرکت کرده است، درباره این نمایش، گفت: موضوع نمایش پرداختن به مضامین کودکان کار در سنین پایین است. این بنا بر هر دلیلی در شرایط اقتصادی نامناسب قرار میگرند و برای این‌که کمک خرج خانواده باشند، از تحصیل و کودکانگی خود باز می‌مانند. این کودکان در شرایطی سخت و نامطلوب مورد هجوم محیط، جامعه وآینده‌ای ناپیدا بزرگ می‌شوند. باز ماندن از کودکی و محرومیت‌های تحصیلی، مورد بی‌توجهی قانون قرار گرفتن و فراموش شدن آن‌ها در جامعه، به عقده‌های روانی تبدیل می‌شود.
وی در ادامه افزود: پس زمانی‌که این کودکان بزرگ می‌شوند، در وضعیت بیکاری و آینده‌ای نافرجام، مشکلات روحی و روانی‌شان دوچندان می‌شود و احساس ناخوشایند آن‌ها به زندگی از سویی و از سوی دیگر نگاه مغرضانه و بی‌تفاوتی مردم به این قضیه، این کودکان را به زنگ خطر جدی برای جامعه بدل کرده است. در ادامه این روند و در این برهه زمانی با جدی‌تر شدن معضل بیکاری، کودکان کار جهت جبران و تغییر وضعیت، آمادگی و یا تمایل به تبدیل شدن به آدم‌های بزهکار در جامعه را پیدا می‌کنند که این روزها در اخبار شاهد رویداد آن هستیم.
کارگردان نمایش «کار، کودک، خیابان» گروه اجرایی نمایش را معرفی کرد: این نمایش، کاری از گروه تئاتر «شانوی رژ» است. نویسنده و کارگردان آن، خودم هستم و اغلب بازیگران نمایش نیز از میان کودکانی که به آن‌ها لقب کودکان کار را می‌دهیم؛ انتخاب شده‌اند. بازیگران نمایش به‌ترتیب ایفای نقش؛ پویا محمدی، حسام معروفی، هوشیار رحیمی، کژوان رحیمی، عطا احمدی، کارونصیری، آریا علی‌خانی، پیمان گلناری، آیلین شکری، رادان سبحانی و نیان کهنه‌پوشی هستند. بخش انتخاب موسیقی را خودم بر عهده گرفته‌ام.
این هنرمند عرصه تئاتر خیابانی ضمن اعلام این مطلب که «کار، کودک، خیابان» چند اجرا را تجربه کرده است، گفت: این اثر پس از چند شب اجرا در محل دریاچه زریوار و پارک شانو، به کار خود پایان داد. بازیگران این اثر، اغلب از افراد واقعی کودکان کار بودند که در این چند شب اجرای نمایش، رویاهای بازیگری را در سر می‌پروراندند ودیگر دل‌شان نمی‌خواست به سر کار برگردند. آن‌ها با وجود این‌که مردم در قالب نمایش با احساسات آن‌ها هم‌دردی می‌کردند و خودجوش و با حمایت خود، کار کردن اجباری کودکان در سنین کم را ممنوع می‌دانستند، به‌خوبی درک کرده بودند که بعد از این نمایش دوباره توسط همین مردم به فراموشی سپرده می‌شوند و دوباره شرایط به وضعیت سابق بازمی‌گردد!
وی در ادامه افزود: نمایش در حالی پایان می‌یابد که تعدادی ازمخاطبان کودکان کار که هرشب برای دیدن نمایش می‌آمدند به نحوی با نمایش و بچه‌های بازیگر ارتباط تنگاتنگی می‌گرفتند. آن‌ها هم دل‌شان می‌خواست بازیگر شوند در این چند شب اجرا بیشتر از دویست نفر کودک کار و خیابانی التماس می‌کردند وآدرس می‌دانند که روزی دنبال‌شان برویم و آن‌ها هم برای بازیگری بیایند تا نقش اجرا کنند.
