رضا آشفته:
کتاب جشنواره یازدهم تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک، منتشر شد و تا امروز سه شماره از مجله روزانه"مبارک" منتشر شده است.
کتاب جشنواره به سردبیری بابک فرجی و مجله روزانه به سردبیری رامتین شهبازی منتشر شده‌اند. در تحریریه نیز از افراد شناخته شده و خبرنگاران تئاتر کشورمان استفاده شده است.
در کتاب جشنواره، نام جمال جعفری‌آثار، فروغ سجادی، پریسا محمدی، آی‌سان نوروزی، سمیه قاضی‌زاده، نازنین برادارن و مشهود محسنیان و در مجله روزانه"مبارک" نیز نام ندا آل‌طیب، مریم رضا‌زاده، امید بی‌نیاز، محمدرضا رستمی، آزاده سهرابی، بهزاد صدیقی،‌ مهدی عزیزی، جواد قاسمی و امیلی امرایی دیده می‌شود.
شاید مهم‌ترین نکته این دو نشریه استفاده از یک گروه کاملاً حرفه‌ای و آگاه به مسائل و حواشی تئاتر باشد. این نوع تخصص‌گرایی از همان ابتدا تکلیف مخاطب را با یک نشریه حرفه‌ای روشن می‌کند. دیگر در این نوع نشریات مشکلی تحت عنوانِ تیتر، روتیتر، میان تیتر، سوتیتر، لید و... دیده نخواهد شد. مگر سهواً نکته‌ای در جایی دیده شود که آن هم اجتناب‌ناپذیر است. متاسفانه در دوره‌های نه چندان دور گروهی از افراد ناآشنا با مقوله مطبوعات و رسانه‌های جمعی به مناسبت‌های مختلف، مسئولیت نشر چنین نشریاتی را عهده‌دار می‌شدند که فرآیند تولید آن‌ها با اشکالات عدیده و مهم بی‌مانندی روبرو می‌شد.
در کتاب جشنواره، از صفحه روی جلد با انعکاس پوستر جشنواره یازدهم، تکلیف روشن است که چه نشریه‌ای را باید مرور کنند. بعد شناسنامه و پیام مسئولان و هنرمندان که زینت بخش صفحات نخستین آن شده است.
در بخش دوم، هیأت انتخاب آثار با عکس و شناسنامه کاری معرفی شده‌اند. تنوع آدم‌ها در این بخش دلالت بر تنوع نگاه در گزینش آثار خواهد کرد. آدم‌هایی هنرمند از نسل‌های مختلف؛ که با چنین تنوع انتخابی در هیأت انتخاب آثار باید به تنوعِ آثار نیز بیشتر امیدوار شد. در این بین سهیلا احمدی‌فر، مریم اقبالی،‌ آزاده پورمختار، هما جدیکار، روشنک روشن، بهرام شاه‌محمدلو، فرشته صدرعرفایی، ژوبین غازیانی، محمود فرهنگ، مجتبی کاظمی، ماندانا کریمی، مرضیه محبوب و عیسی یوسفی‌پور حضور دارند. این افراد در بخش بازخوانی متون و بازبینی نمایش‌های صحنه‌ای و خیابانی و انتخاب آثار خارجی نقش داشته‌اند.
زینت بخش صحنه پایانی هر بخش نیز یک جمله از بزرگانی مانند آناتول فراسنی، پیتر شومان و چارلز مگ‌نین شده است.
در بخش معرفی آثار(صحنه، خیابانی و خیمه شب بازی) به نام عوامل، معرفی کارگردان، خلاصه نمایش، با عکس کارگردان، گروه و نمایش بسنده شده که به دو زبان فارسی و انگلیسی ارائه شده است. این نوع معرفی نیز زمینه‌ساز کشف استعدادهای جدید و همچنین تشویق و ترغیب مخاطبان برای دیدن آثار هنرمندان از راه رسیده و در حال تجربه کردن خواهد بود.
متاسفانه برخی از غلط‌ها در نام‌ها و نشانه‌ها اجتناب‌ناپذیر است و هر چند ظرافت و دقت در آن اعمال شود، باز هم به دلیل تغییرات غیرقابل پیش‌بینی است.
در بخش پژوهش نیز کتاب‌های منتشر شده در حاشیه جشنواره به شکل مشروحی معرفی شده‌اند. این معرفی نیز دو زبانه صورت گرفته تا مخاطبان خارجی نیز در جریان این اتفاقات قرار گیرند. شاید همین، زمینه‌ای برای آشنایی آنان با آثار جدید ما و همچنین اظهار علاقه‌مندی برای تهیه و ترجمه این آثار در کشورهایشان باشد. به هر حال هر حرکت موثر و مفید، بدون بازتاب نخواهد ماند و چنین ترفندهایی در یک نشریه خاص جشنواره‌ای معتبر و بین‌المللی جزء ضروریات چشم ناپوشیدنی به شمار می‌آید.
همچنین در ادامه به کارگاه‌های تخصصی داخلی(ایرج طهماسب، آتیلا پسیانی و بهرام شاه‌محمدلو) و کارگاه‌های خارجی پرداخته شده است. معرفی بازار جشنواره و غرفه‌ها و فعالیت‌های آن نیز در ادامه آورده شده است. این بخش نیز به نوعی دیگر اطلاع رسانی دقیقی درباره حواشی و جوانب یک جشنواره جدی و معتبر خواهد کرد و وظیفه کتاب جشنواره نیز نباید چیزی جز این باشد.
در پایان این بخش، اشاره به جلسات نقد و بررسی آثار نمایشی و همچنین برگزاری نمایشگاه‌های عکس، عروسک و ماسک شده است.
در بخش مرور جشنواره‌های پیشین نیز به 10 جشنواره به طور مختصر پرداخته شده است. اشاره به شناسنامه هر جشنواره اطلاعات اولیه را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد که تا ضمن آشنایی با روند شکل گیری جشنواره، بتواند به یک نتیجه مطلوب‌تر و قابل پیش‌بینی از جشنواره امسال در تطبیق و مقایسه با جشنواره پیشین برسد.
جدول برنامه‌های جشنواره نیز در پایان کتاب جشنواره ملاحظه می‌شود. این هم از آن نیازهای یک کتاب اطلاع رسانی دقیق است. به این ترتیب می‌توان از انتشار چنین کتابی اظهار خرسندی کرد که اولیه‌ترین نیازها را برای مخاطبان حرفه‌ای یک جشنواره برآورده کرده است.
مجله روزانه هم با خبر، گزارش، نقد، مصاحبه، یادداشت و مقاله توسط همان نام‌های حرفه‌ای پر می‌شود. این افراد به راحتی می‌توانند نیازهای‌ چنین نشریه‌ای را برآورده سازند. دو رنگ بودن"مبارک" نیز از ولخرجی‌های غیر قابل پیش‌بینی کاسته است و بر جدی بودن یک جشنواره می‌‌افزاید. گاهی رنگی بودن دلالت بر زرق و برق یک جشنواره دارد اما از کیفیت سالم و اعتبار هنری و زیبایی شناسانه آن می‌کاهد. مطمئناً هنر اصیل در صرفه‌جویی خلق می‌شود.
عکس‌ها و گرافیک‌ نیز با توجه به حضور افرادی مانند رضا معطریان با سال‌ها تجربه در زمینه عکاسی تئاتر و حسین نوروزی که یکی از حرفه‌ای‌ترین مدیران هنری نشریات کشورمان محسوب می‌شود، دلالت به نشریه‌ای کاملاً جدی و حرفه‌ای خواهد کرد.
البته نقص‌ها و سهل‌انگاری‌هایی در چنین نشریاتی وجود دارد که این، با توجه به زمان محدود نشر، غیرقابل اصلاح است؛ مگر این که یک گروه مدام برای انتشار چنین نشریه‌هایی همکاری کرده باشند تا با تسلط، از این اشکالات عدیده نیز دوری کنند.