حاجی فیروز را گم کردیم !

حمیدرضا گل محمدی تواندشتی کارشناس تئاتر و نویسنده نمایش نامه «روز های آخر زمستان » در گفت و گو با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران ، با تاکید به این موضوع که حاجی فیروز را گم کردیم گفت: در گذشته‌های دور حاجی‌فیروز برای مردم بسیار عزیز بود و همه او را دوست داشتن، با آمدنش دل‌ها شاد می‌شد و مردم دوباره به یاد می‌آوردند که نوروز در راه است.

وی افزود:حاجی‌فیروز نزد مردم  احترام خاصی داشت و همه به او احترام می‌گذاشتند. در گذشته بر خلاف آنچه تصور می‌شود،حاجی‌فیروزها شغل و درآمد مشخص خود را داشتند،مثلا کشاورز یا نجار و... بودند ولی در روزهای آخر سال خود را به این شکل درمی‌آوردند تا به مردم شادی هدیه دهند.

وی ادامه داد:مردم نیز به‌منظور قدردانی از آن‌ها و شاید برای استقبال از شادی به حاجی‌فیروزها هدیه می‌دادند. شیرینی،آجیل و حتی گاهی سکه. هرچند که حاجی‌فیروزها برای پول این‌کار را نمی‌کردند. این کار برایشان تقدس داشت. بعید بود کسی حاجی‌فیروز را ببیند و لبخند بر لبش نیاید و شـور و شـوق نـوروز و نوشدن را احساس نکند.

گل محمدی توضیح داد:حاجی‌فیروز در کوچه‌هابه گشت و گذار می‌پرداخت و دایره زنگی می‌زد و می‌خواند «حاجی فیروزم سالی یه روزم». نفهمیدیم چه شد که روزی در همین کوچه‌ها ناپدید شد. رفت و دیگر نیامد و ما آنقدر سرگرم خود و کارهای خود بودیم که اصلا نفهمیدیم که او رفت. جای خالیش را احساس نکردیم و حتی به دنبالش هم نگشتیم. سال‌ها آمد و رفت،نوروزها در پی هم آمد و صدایش هم‌چنان در گوش قدیمی‌ترها بود که می‌خواند «حاجی فیروزم سالی یه روزم».

مسوول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران خاطرنشان کرد:ولی کسی به فکر نیفتاد که او چه شده است و او هم رفت مثل خیلی‌ها که رفتند و ما هم نفهمیدیم و نپرسیدیم که چرا؟

وی تصریح کرد:متاسفانه امروزه در کوچه و خیابان‌های شهر‌های مختلف شاهد این هستیم که این نشانه فرهنگی ماحتما باید فردی باشد که در چهارراه‌ها با سماجت از دیگران پول می‌گیرد و به تکدی‌گری مشغول است. اما این حرکت بیراهه ایی بیش نیست.

این کارشناس هنر‌های نمایشی تاکیدکرد:برای زنده نگه داشتن فرهنگ نوروز باید تمام اجزای آن از جمله حاجی فیروز را حفظ کرد و حاجی فیروزهایی تربیت کرد که نشانه درست فرهنگ نوروز در کشور ما باشند،این سنت دیرینه را زنده کند و به جهانیان بگویند که حاجی‌فیروز هنوز زنده است. وقتی که حاجی‌فیروز زنده باشد سنت دیرینه ایران و ایرانیان زنده است.

گل محمدی تاکید کرد:برای حفظ این سنت دیرینه نمایش نامه روز‌های آخر زمستان را که به شرح حال حاجی فیروز،رسالت و چهره واقعی وی در روز‌های پایان سال می‌پردازد،در زمستان ۹۰ به رشته تحریر در آورده و در چندین نوبت نیز در سطح شهرستان‌های بابلسرو محمود آباد به اجرا گذاشتم.

و ی اظهار کر د:خلاصه داستان این نمایش نامه به حاجی‌فیروز ی می‌پردازدکه سال‌های سال به میان مردم نرفته بود،تصمیم می‌گیرد که در آخرین روز سال همراه پسرش لباس حاجی‌فیروز را برتن کرده،صورتش را سیاه کند و با دایره زنگی اش راهی کوچه بازار شود و پیام بهار را به گوش مردم برساند،در این حین با شهروندی برخورد می‌کند که با او به مقابله درمی‌آید،حاجی‌فیروز در مقابل وی کم نمی‌آورد و برای اثبات خود به بحث و مناظره می‌پردازد و در پایان با کلام خود شهروند را قانع می‌کند آنطوری که جامعه امروز ی در باره حاجی فیروز فکر می‌کنند نیست.