تئاتر دیالوگی در جستجوی کمال مطلوب برای استعلای جامعه

به گزارش ایران‌تئاتر، شکرخدا گودرزی، کارگردان و بازیگر تئاتر و تلویزیون، به مناسبت روزملی هنرهای نمایشی و روز جهانی تئاتر، یادداشتی را منتشر کرد.

در این یادداشت آمده است:

«اگر قرار بود من پیامی برای روز جهانی بنویسم، واقعا نمی‌دانستم از چه کلماتی استفاده کنم که در برگیرنده همه تئاتر باشد. از اولین روزی که با تئاتر آشنا شدم یعنی از بیش از نیم قرن پیش تاکنون، تمام تجربه زیستی و دانش مطالعاتی و همه فعالیت‌های اجتماعی و نگاه انتقادی یا نگرش فلسفی‌ام با تئاتر همراه بوده و لحظاتی که بنابر جبر یا ضرورت روی صحنه نبودم برای صحنه نوشتم و برای صحنه خوانده‌ام. بنابراین تئاتر هرگز از من جدا نبوده.
تئاتر برای من نه این کلمه‌ کلیشه‌ای «ضرورت» که همگان به کار می‌برند که ضمن «ضرورت» یک «مناسک» بوده است. مناسکی که سعی کردم مسئولانه و شفاف درکش کنم و آن را ترویج دهم. شاگردانی تربیت کنم که تئاتر را محل گفت‌وگو و پیشنهاد برای صلح و زیستن بهتر ببینند و بکوشند همان‌گونه که تئاتر آیینه تمام نمای زندگی و جامعه‌ است، در آن زیست کنند و با درک این ضرورت، چشم‌انداز نهایی‌شان مدارا و صلح باشد.
تئاتر گفت‌وگو می‌کند که چه کند!؟ گفت‌وگو صرف گفت‌وگو که معنا ندارد! تئاتر دیالوگ است برای این که وضعیت را از آنچه که اکنون هست به جلو ببرد و در جستجوی کمال مطلوب و روابط انسانی برای استعلای جامعه باشد. پس گفت‌وگو در تئاتر راهی می‌شود برای ارج گذاشتن به انسان خردمند و مسئولیت‌پذیر، انسانی که در پی مدارا  و مروت باشد و بتواند ماهیت گفت‌وگو را بپذیرد و برای دیگری حق قائل باشد. دیگری در تئاتر بسیار مهم است. بنابراین تئاتر محلی است برای کشف و شناخت دیگری!
اینجاست که تئاتر یک امکان بالقوه و ارزشمند برای رشد فضایل جامعه است. وقتی ما در تئاتر نقشی بازی می‌کنیم، می‌خواهیم دیگری را بشناسیم. نویسنده‌ای که نقشی آفریده دیگری را، آنکه بیرون از اوست، شناخته و نوشته است و کارگردان با هدایت درست بازیگر سعی می‌کند راهی برای ارائه دیگری که غیر از خود بازیگر است، باز کند.
پس صحنه تئاتر محل رویارویی و مواجهه با دیگران است به زیباترین و هنرمندانه‌ترین شکل، بنابر این شایسته است روز جهانی تئاتر را بر تمام کوشندگان شناخت و دیگری تبریک بگویم.»