نیلوفر نقیب‌ساداتی:
No2 تمثیلی از انفعال انسان نسبت به ظلم است
کارگردان نمایش «No۲» که براساس نمایشنامه «فاجعه» بکت شکل گرفته؛ این اثر را تمثیلی از روابط آدم‌ها می‌داند که به انفعال انسان نسبت به ظلمی که به او روا می‌شود، می‌پردازد.
به گزارش ایران‌تئاتر، نمایش «No2» براساس نمایشنامه «فاجعه» ساموئل بکت با دراماتورژی محمدرضا رحمتی به کارگردانی نیلوفر نقیب‌ساداتی از 10 تا 31 مرداد در کاخ هنر روی صحنه است.
نقیب ساداتی درباره این نمایش گفت: «دراماتوژی‌های مختلفی روی نمایشنامه بکت صورت گرفته است. این نمایش به داستان گروهی اشاره دارد که روزهای آخر تمرین خود را سپری می‌کنند و کارگردان آن‌ها تصمیم به اعمال تصمیماتی می‌گیرد که روند اجرا دچار اختلال می‌شود.»
او با بیان اینکه رابطه بین افراد این گروه نمایشی، قابل تعمیم به تمامی افراد جامعه است، توضیح داد: «ما برای اجرای این نمایش به شکل کارگاهی و تجربی پیش رفتیم و با اتودهای فراوان مدیا و رسانه را در فرم اجرایی وارد کردیم و داستان در روابط افراد با رسانه‌ای که بین آن‌ها حاکم است، اتفاق می‌افتد. همچنین دوست داشتم تا دانشجویان با دیدن این نمایش نسبت به یکسری امکاناتی که می‌توانند از آن بهره ببرند، آگاه شوند.»
این هنرمند که تجربه طراحی نور در آثار نمایشی زیادی دارد، گفت: «من در رشته کارگردانی تحصیل کردم و با کارگردان‌های حرفه‌ای به عنوان طراح نور در اجراهای داخلی و بین‌المللی همراه بودم. به همین واسطه، سعی کردم در این مسیر بیاموزم و پس از یک اجرا در جشنواره تئاتر دانشگاهی، حالا اولین تجربه کارگردانی‌ام را در بخش حرفه‌ای آماده کردم.»
او ادامه داد: «ما شاهد اجراهای زیادی هستیم که از نور و مدیا برای ایجاد زیبایی و حظ بصری بهره می‌برند اما در این اجرا نور می‌تواند یک کاراکتر باشد و استفاده درستی از آن در جهت پیشبرد اثر شده است. من به سمت نور رفتم تا به وسیله آن بتوانم، ایده‌های کارگردانی‌ام را پیش ببرم. البته که از نظر سخت‌افزاری مشکلات زیادی در مسیر ما وجود دارد، اما سعی کردیم، چیزهایی بسازیم یا از چیزهایی استفاده کنیم که آن‌ها را مرتفع کنیم.»
نقیب‌ساداتی با اشاره به اینکه تمرینات کارگاهی روند کار را طولانی کرد، گفت: «کار به شکل تجربی و کارگاهی روند تمرین را طولانی و کار ما را سخت‌تر می‌کرد، اما خوشبختانه اجرا در قالبی شکل گرفت که روند ارتباط بازیگران، نمایش را پیش می‌برد. ممکن است در این مسیر بداهه شکل بگیرد اما آن‌ها خط داستان را می‌شناسند و براساس فرمی که تمرین شده، پیش می‌روند.»
او ادامه داد: «ما در طراحی صحنه هم سعی کردیم از قالبی بهره ببریم که با مدیا همراه باشد و اکسسوارهای کار هم جایی برای تخیل تماشاگر ایجاد کند. همچنین برای لباس هم از فرم استفاده کردیم تا تلفیقی از شیوه کلاسیک و مدرن بوده و تمامی جنبه‌ها در نظر گرفته شود.»
این هنرمند درباره انتخاب نام نمایش هم توضیح داد: «اسم نمایش وجوه مختلفی دارد تا به ایجاد سوال در ذهن مخاطب بیانجامد. هر تماشاگر یک برداشت متفاوت از کار دارد. از ترکیب شیمیایی «No2» که نابودگر است تا شباهت به واژه نه در زبان انگلیسی. ما در متن بکت هم مدام به اختلاف نظر می‌خوریم و با نه و نشدهای مختلف روبرو هستیم و بخشی از دلیل انتخاب نام همین بود.»
نقیب ساداتی در پایان گفت: «این نمایش تمثیلی از روابط آدم‌ها است و به انفعال انسان از ظلمی که به او روا می‌شود، می‌پردازد.»
گفت‌وگو: نگار امیری
