تئاتر کار کردن نیاز به جنگیدن دارد

ملودی‌ آرام‌نیا، کارگردان نمایش «باغ دکتر کوک» نوشته آیرا لوین با ترجمه‌ای از شهرام زرگر که این شب‌ها در سالن استاد ناظرزاده تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه است، درباره روند تولید این اثر توضیح داد.

او با اشاره به انتخاب این نمایشنامه برای اجرا گفت: من به دنبال متنی بودم که جالب باشد. متاسفانه مشکل همیشگی ما در تئاتر ایران، نبود قصه جذاب و جالب است‌. ما نویسندگان خوبی در ایران داریم اما اکثر کارهای‌شان تولید شده است یا در بسیاری موارد گرفتن مجوز متن از آن‌ها دشوار است.

او ادامه داد: برای انتخاب متن با آقای شهرام زرگر صحبت کردم و زمانی که این نمایشنامه را پیشنهاد دادند، بسیار خوشحال شدم‌. این نمایشنامه با ترجمه آقای زرگر به‌زودی منتشر خواهد شد.

این هنرمند افزود: این کار کمدی اجتماعی تلخی است که فضایی مرموز دارد. من پیش از این و در دوران کرونا متن پر پرسوناژ و کمدی را انتخاب کرده بودم که به اجرا نرسید. در آن دوره با توجه به حال و هوای مردم ترجیح می‌دادم کاری کاملا کمدی روی صحنه ببرم که با تعداد زیاد پرسوناژ جذاب باشد اما اکنون با توجه به بودجه و هزینه‌های تولید کار کردن از قبل نیز سخت‌تر شده است و آن کار را کنار گذاشتم.

این هنرمند بیان کرد: من جز کارگردان‌هایی بودم که در اوایل فعالیت خود همیشه از نمایش‌های قصه‌گو پرهیز می‌کردم و تاکید خودم را روی تصویر و حرکت می‌گذاشتم. اما وقتی به سراغ نمایشنامه‌های قصه‌گو رفتم از اینکه قصه‌ گفتن را بلد نباشم، می‌ترسیدم.

آرام‌نیا با اشاره به تفاوت این کار با دیگر آثارش گفت: همیشه در مسیر تولید از کمک و راهنمایی زنده‌یاد پسیانی بهره می‌بردم و در این کار ستاره پسیانی همان نقش راهنما و همراه را برای من داشت و واقعیت این است که اگر ستاره نبود؛ این متن هیچوقت روی صحنه نمی‌رفت.


او ادامه داد: من، ستاره پسیانی و پاشا رستمی از ابتدای شکل‌گیری اثر با یکدیگر همراه بودیم. دیگر بازیگران و عوامل کار نیز با توجه به همکاری‌هایی  که از گذشته داشتیم در کنار من هستند. در این مسیر باید از زحمات همه عوامل از جمله طراح صحنه، طراح لباس، طراح گریم و دیگر عزیزان و همچنین حمایت‌‌های کیومرث مرادی یاد کنم.


این کارگردان با اشاره به طراحی صحنه اثر گفت: تماشاگر حق دارد تا دکور ببیند و باید به او احترام گذاشت. گاهی دل‌مان برای دکور، لباس و گریم‌های قدیمی تنگ می‌شود. او باید در سالن نمایش از دیدن کار و زمانی که صرف می‌کند؛ لذت ببرد. برای من دکور بسیار مهم است با وجودی که خودم در برخی از کارهایم دکور نداشته‌ام. شرایط اقتصادی به گونه‌ای است که همیشه باید نگران تماشاگر باشی تا هزینه تولید جبران شود و این موضوع واقعا غم‌انگیز است.

او ادامه داد: کاش کارگاه، فضا یا تیمی وجود داشت که حداقل دکور، لباس و اکسسوار اجراها را با هم به اشتراک بگذارند. انقدر هزینه‌های تولید بالا رفته که غم‌انگیز است و مجبوریم در فرصت زمان کم و با اندک متریال دست به تولید بزنیم. دیگر فرصتی که باعث می‌شد، مدت‌های طولانی با دل خوش تمرین کنی وجود ندارد و تئاتر کار کردن نیاز به جنگیدن دارد.

این هنرمند با اشاره وضعیت مخاطبان گفت: من در این مدت آثار خوبی را دیدم اما آوردن مخاطبان به تئاتر کار سختی شده است. همیشه به این فکر می‌کنم چطور می‌شود به مخاطبان اطلاع داد تا به تماشای کارها بنشینند. از زمانی که اینستاگرام و هزینه‌ پیج‌های تبلیغاتی اضافه شد، کار هم سخت‌تر شده است. در واقع اگر حمایت، پشتوانه و یا شغل دیگری نداشته باشی نمی‌توانی از عهده هزینه بربیایی. من همیشه با خودم می‌گویم آیا دیگر توانی برای کار دارم یا نه؟!

آرام‌نیا در پایان گفت: امیدوارم همه افراد جامعه تئاتر ببینند. همه تئاترها ارزش دیدن دارد. چون برای هر کار زحمت زیادی هست و حتما افراد تمام تلاش‌شان را در آن شرایط و موقعیت صرف کرده‌اند. امیدوارم دولت به تئاتری‌ها کمک کند چراکه همیشه نمی‌توانیم خودمان به حمایت از آثار هم بپردازیم. دولت باید افراد را به دیدن تئاتر تشویق کند. هزینه بلیت ارزان نیست و قطعا با حمایت دولتی می‌توان بخشی از این هزینه‌ها را مرتفع کرد.

گفت‌وگو: نگار امیری