زهرا مریدی:
صمیمیت «مهمان‌های ناخوانده» برای خردسالان قابل درک است
زهرا مریدی کارگردان «مهمان‌های ناخوانده» معتقد است سادگی و صمیمیت این نمایشنامه برای خردسالان قابل درک است و خانواده‌ها هم به دلیل نبود شوخی‌ها و الفاظ نامناسب در این اثر از آن استقبال می‌کنند.
به گزارش ایران‌تئاتر، نمایش «مهمان‌های ناخوانده» به نویسندگی و کارگردانی زهرا مریدی، هر روز ساعت ۱۶ در سالن آینه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روی صحنه است.
زهرا مریدی، درباره این اثر گفت: متن اصلی این اثر را خانم فریده فرجام در سال ۱۳۴۶ نوشته است. «قصه مهمان‌های ناخوانده» از قصه‌های محبوب من به شمار می‌آید که برای گروه سنی خردسال آماده و اجرا می‌شود.
او ادامه داد: با توجه به سادگی و صمیمیتی که در نمایش هست ما با بازخوردهای خوب مخاطبان روبرو بوده‌ایم. در واقع این اثر برای خردسالان قابل درک است و خانواده‌ها بابت درک قصه توسط فرزاندنشان و همچنین پرهیز از شوخی‌ها و الفاظ نامناسب از این اثر راضی بودند.
این هنرمند بیان کرد: متاسفانه برخی از گروه‌های نمایشی برای جذب مخاطب دست به کارهایی می‌زنند که از نظر محتوایی و حتی اجرایی برای گروه سنی کودکان و نوجوانان مناسب نیست و این امر باعث نگرانی خانواده‌ها می‌شود. خیلی از شوخی‌هایی که در نمایش کودک می‌شود اصلا برای این گروه سنی مناسب نیست و از این بابت من تمام تلاشم را بر این گذاشته‌ام که آن‌ها بتوانند ارتباط خوبی با کار برقرار کنند.
مریدی گفت: چندسال پیش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در پروژه‌ای تحت عنوان کتاب تئاتر از کارگردانانی که کتاب‌های این مجموعه را روی صحنه می‌بردند، حمایت می‌کردند. در تولید این آثار پرتابل بودن نمایش اهمیت داشت تا بتوان در کتابخانه‌ها، شهر کتاب‌ها و دیگر فضاهای متناسب اجرا کنند. در واقع این اجراها برای سالن‌های کوچک طراحی شده است.
او ادامه داد: سعی کردیم برای جذابیت بیشتر از تکنیک‌های مختلف عروسکی بهره ببریم تا بچه‌ها این شگفت‌انگیز بودن را روی صحنه تجربه کار کنند.
این هنرمند با اشاره به لزوم توجه و اطلاع‌رسانی بیشتر برای آثار مرتبط با کودکان و نوجوانان گفت: سالن‌های نمایش لاله بسیار کوچک است و ما فکر می‌کردیم با استقبال مخاطبان برای د‌و تا سه اجرا شدن آماده می‌شویم اما این اتفاق هنوز نیفتاده است.
مریدی در پایان اظهار کرد: برای بچه‌ها لازم است که چه همراه با خانواده و چه از طرف مهدکودک و مدرسه حداقل یک‌بار در ماه به تماشای تئاتر بنشینند. قطعا فضای تبلیغات این چنین کارها آموزش و پرورش، مهدکودک‌ها و ..هست اما امکان دسترسی و اطلاع‌رسانی گسترده برای این عزیزان وجود ندارد. جامعه هدف مشخص است اما نحوه اطلاع‌رسانی و تبلیغ برای این جامعه هدف گنگ است.
