میلاد نیک‌آبادی:
«شاه لیر» را پاییز سال آینده به صحنه می‌برم
«شاه لیر» را پاییز سال آینده به صحنه می‌برم 2
«شاه لیر» را پاییز سال آینده به صحنه می‌برم 3
میلاد نیک‌آبادی، کارگردان و مدرس دانشگاه که تصمیم دارد، نمایش «شاه لیر» را به صحنه ببرد؛ از ناشناخته بودن فضای تولید و برخورد تماشاگران با اجراها در این روزها می‌گوید.
به گزارش ایران‌تئاتر، میلاد نیک‌آبادی، کارگردان و مدرس دانشگاه با اشاره به فعالیت‌های خود از تصمیمش برای اجرای نمایش «شاه لیر» در پاییز سال آینده خبر داد.
نیک‌آبادی با اشاره به دلایل عدم حضورش طی سال‌های اخیر روی صحنه تئاتر گفت: «من همیشه بر این باور هستم که تولیدات فکری هنرمند نسبت مستقیمی با اتفاقاتی که در جامعه‌اش می افتد، داشته و زمانی که این اتفاقات شکل سابق خود را از دست می‌دهد، موازنه تولید و اجرا نیز به هم می‌خورد.»
نیک‌آبادی گفت: «زمانی که بحرانی سیاسی و اجتماعی شکل بگیرد در فرم، تفکر و سازوکار اجرای تئاتر هم تاثیر خواهد داشت و نباید به سادگی از آن عبور کرد.»
او ادامه داد: «طی سال‌های اخیر آنچه در جامعه به وقوع پیوست؛ درامی بود که من نمی‌توانستم چیزی بهتر و دیدنی‌تر از آن را به تماشاگر ارائه دهم. درواقع نه تنها من که دیگر همکارانم نیز نمی‌توانستیم با ساز و کارهای قبلی دست به تولید بزنیم و فرم‌های امتحان شده گذشته را برای تولید یک اثر هنری مورد توجه قرار دهیم.»
این هنرمند افزود: «ما باید به شیوه و زبان جدیدی برای ارتباط دست می‌یافتیم و براین اساس من در این مدت تصمیم گرفتم تنها مشاهده‌گر باشم تا اجراگر چراکه نسبتی بین تئاتر و جامعه نمی‌دیدم و البته مناسبات جدید تئاتر را نمی‌دانستم. همچنین گروه‌هایی که از قبل با هم کار می‌کردیم غیر منسجم شده بودند و به همین دلیل در مدت این چند سال شغل دیگری را تجربه کردم.»
نیک‌آبادی بیان کرد: «در این مدت شاهد تلاش و تجربه بچه‌های نسل جدید بودیم تجربیاتی که هرچند گاهی ناپخته و عقیم بود ولی به شدت قابل احترام بود چراکه آن‌ها از هر فرم و زبانی که از قبل وجود داشت عبور کرده و سعی داشتند همه چیز را از نو بسازند و کشف کنند.»
او گفت: «آن‌ها دسترسی خود را به دانشگاه از دست داده بودند، ارتباط‌شان با آثار هنرمندان نیز از دست رفته بود با این حال سعی کردند تا از وضعیت تک صدایی خارج شوند و فرم‌های جدید، زبان و حتی شکل حضور اجراگران را تغییر دهند و شکل‌های تازه را تجربه کنند چون نیاز به این تغییر را به خوبی درک کرده بودند.»
این هنرمند در بخشی از سخنانش با ابراز خشنودی از بازگشت هنرمندان نسل گذشته به صحنه تئاتر به واسطه امید و گشایشی که در این حوزه ایجاد شده است از قصدش برای اجرای نمایش «شاه لیر» در پاییز سال 1404 گفت.
او در پاسخ به اینکه در اجرای «شاه لیر» چقدر به مناسبات جدید تولید تئاتر وفادار خواهد بود؛ مطرح کرد: «جهان تولید جدید برای من ناشناخته است، فرم و شیوه‌های اجرا تغییر کرده است اکنون حتی نوع حضور تماشاگر تغییر کرده است و من در حال ورود به یک دنیای ناشناخته هستم که اکنون نمی‌توانم از جزئیات آن صحبت کنم.»
این هنرمند بیان کرد: «اینکه این روزها تئاترهای خوب هم با عدم حضور مخاطب روبرو هستند، شاید بخشی به دلیل پیروی از همان الگوهای پیشین تئاتر باشد. اگر قرار است با الگوهای گذشته به تولید دست بزنیم در مواجهه با تماشاگر تجربه خوشایندی نخواهیم داشت. ما باید سازوکار و فرم و زبان جدید اجرا را پیدا کنیم. چراکه بخش زیادی از عدم موفقیت گروه‌های نمایشی در جذب مخاطب، فاصله با تغییراتی است که در جامعه به شکل عمیقی رخ داده و ما آن‌ها را مسائلی سطحی می‌دانیم.»
او مهم‌ترین شکاف بین نسل گذشته و جدید را فقدان جشنواره تئاتر دانشگاهی دانست و بیان کرد: «گفتمان جشنواره دانشگاهی، گفتمانی برآمده از شور و شعور و خلاقیت و جسارت بود که همیشه با خود پیشنهادهای جالبی برای تئاتر رسمی کشور داشت که متاسفانه طی سال‌های اخیر نادیده گرفته شد.»
این مدرس و کارگردان تئاتر افزود: «ما نمی‌توانیم از جشنواره‌ای که محل ارجاع و خلاقیت بوده بگذریم. حذف این رویداد فضای ارائه آثار دانشجویان و نسل جدید را نیز دچار مشکل کرد. آن‌ها دست به تجربه می‌زنند اما این تجربه‌هایی که به صورت موردی اجرا می‌شوند و دارای حضور و زیست محدود هستند نمی‌توانند جریانی را شکل بدهد که پیشنهادی برای تئاتر ایران باشند.»
نیک‌آبادی ادامه داد: «در مقایسه با جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر که عموما و حداقل در سال‌های اخیر جریان‌ساز و مؤثر نبوده و همیشه محلی برای ارائه آثار هنرمندان در طول فعالیت سالانه به شمار آمده است، جشنواره تئاتر دانشگاهی عموما جریان‌ساز بوده و نبودن آن اتفاق تلخی است که امیدوارم در وزارت علوم برای برگزاری دوباره آن فکری شود.»
