نشست رسانه‌ای تئاتر کودک و نوجوان برگزار شد
اعضای هیئت مدیره انجمن تئاتر کودک و نوجوان طی نشستی از معضلاتی که گریبان این حوزه از تئاتر را گرفته سخن گفتند و از کم‌توجهی به تئاتر کودک و نوجوان گلایه کردند.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از مهر، نشست خبری آسیب‌شناسی تئاتر کودک و نوجوان صبح سه‌شنبه پنجم اردیبهشت با حضور اعضای هیئت‌مدیره انجمن تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر در محل این خانه برگزار شد.
مهدی قلعه از اعضای این انجمن در ابتدای نشست تأکید کرد: «تئاتر مظلوم شده ولی کودک و نوجوان مظلوم‌تر است و حتی در بین هنرمندان تئاتر هم این نگاه وجود دارد و نگاه به تئاتر کودک و نوجوان کوچک‌تر از تئاتر بزرگ‌سال است.»
سپس روشنک کریمی یکی دیگر از اعضای انجمن تئاتر کودک و نوجوان گفت: «مهم‌ترین مشکل ما این است که امسال ۱۰۲ سال است که تئاتر کودک و نوجوان در ایران پا گرفته ولی متأسفانه همچنان متولی مشخصی ندارد که باعث آسیب‌هایی نظیر مقطعی و ابزاری نگاه کردن به تئاتر کودک و نوجوان شده است.»
قلعه در ادامه توضیح داد: «چند سال زحمت کشیده شد که در خانه تئاتر انجمن‌ها تبدیل به صنف شوند و انجمن تئاتر کودک یکی از این‌ها بود ولی گفته می‌شود که دیگر مجوز انجمن صنفی صادر نمی‌شود. چرا بعدازاین همه تلاش نباید صنف شکل بگیرد؟ آیا تقابل بین دیدگاه‌های متفاوت مدیریتی باعث چنین اتفاقی شده است؟ دراین‌بین هنرمندان تئاتر آسیب می‌بینند. گفته می‌شود دیوان عدالت اداری اعلام کرده که دیگر انجمن صنفی شکل نمی‌گیرد. دو سال تلاش ما چه می‌شود؟ ما مجوز گرفتیم و تبدیل به صنف شده‌ایم ولی تمدیدمان نمی‌کنند.»
کریمی نیز در ادامه متذکر شد: «ما در اداره کل هنرهای نمایشی فقط یک سالن برای تئاتر کودک و نوجوان داریم و کانون پرورش فکری نیز دو سالن. در برنامه‌ریزی‌های کلان به دلیل اینکه مدیران و تصمیم‌سازان، آن چنان که باید تئاتر کودک و نوجوان را نمی‌شناسند، اهمیت درخوری برای کودکان و نوجوانان قائل نیستند.»
قلعه ادامه داد: «در کانون با قدمتی که دارد، مدیریت تئاتر تبدیل به معاونت تئاتر می‌شود. در شهر تهران ۷۰۰هزار دانش‌آموز ابتدایی داریم و بالغ بر یکمیلیون مخاطب در تهران داریم و فقط دو سالن.»
سپس کریمی بابیان اینکه حضور مدیران بی‌دغدغه معضل دیگر تئاتر کودک و نوجوان است، گفت: «مدیر غیرمتخصص در تخصصی‌ترین سالن تئاتر کودک و نوجوان قرار می‌گیرد و این امر باعث نادیده گرفتن عدالت بین هنرمندان و گروه‌های تئاتر به لحاظ بودجه و نوبت اجرایی می‌شود. این امر باعث کناره گرفتن حرفه‌ای‌ها می‌شود. ما در تئاتر کودک و نوجوان مقوله پیش‌تولید را نداریم و کارگردان با هزینه شخصی باید کار خود را انجام دهد و در مقابل کمک‌هزینه‌ها بسیار ناچیز است.»
او عنوان کرد: «مراکزی هم که کمک‌هزینه و حمایت مالی انجام می‌دهند نیز می‌گویند بودجه نداریم و علناً جور فرهنگ و هنر بر دوش هنرمندان است.»
در ادامه قلعه درباره مشکل پیش‌آمده برای بیمه هنرمندان تئاتر توضیح داد: «کاری غیرقانونی درباره بیمه هنرمندان صورت گرفته و ۵۰ درصد سرانه درمان هنرمندان را قطع کرده‌اند. متوجه شده‌ایم حتی حقوق بازنشستگی ما کمتر از کف دستمزد تعیین‌شده وزارت کار است.»
سپس کریمی یادآور شد: «از سوی نهادها و مراکز فرهنگی و هنری به ما گفته می‌شود بودجه‌ای در اختیار ندارند تا بودجه تئاتر کودک و نوجوان را افزایش دهند اما تعداد زیادی جشنواره در سطح کیفی پایین برگزار می‌کنند. در عرصه حرفه‌ای هم مشکلاتی داریم. چرا یک جشنواره معتبر به‌رغم نقاط ضعف متعددی که وجود دارد باید فقط به دلایل سیاسی چندین سال در یک شهر ماندگار شود؟ چرا جشنواره نباید اساسنامه داشته باشد؟»
قلعه نیز در ادامه این سخنان متذکر شد: «تنها جشنواره بین‌المللی ما ۱۸ سال در یک شهر برگزار می‌شود ولی آن شهر هنوز نتوانسته به لحاظ سخت‌افزاری یک سالن تئاتر اضافه کند. درعین‌حال سهم‌خواهی هم می‌کنند و وزیر ارشاد و معاون هنری هم به‌رغم موافقت با تغییر میزبانی نمی‌توانند اقدامی در این خصوص انجام دهند.»
کریمی نیز با بیان اینکه آموزش‌وپرورش ما دورترین نهاد ممکن نسبت به تئاتر کودک و نوجوان است، متذکر شد: «دلیل این دوری این است که تئاتر اولویت‌شان نیست.»
در ادامه این نشست، تهرانی بازرس انجمن نیز گفت: «در حال حاضر اگر یک نوجوان بخواهد تئاتر ببیند نمی‌داند باید به کدام سالن مراجعه کند.»
قلعه در این خصوص تأکید کرد: «ما در تهران سالنی مختص نوجوان نداریم. نسل نوجوان در تئاتر، موسیقی و سینما رها شده است. تولید تئاتر نوجوان داریم اما سالن نداریم.»
حامد زحمتکش دیگر عضو انجمن تئاتر کودک و نوجوان نیز گفت: «باید رشته تئاتر کودک و نوجوان در دانشگاه تأسیس شود. ما در رشته‌ای فعالیت می‌کنیم که یک فوق تخصص است و این فوق تخصص نیاز به آموزش دارد. بیش از یک دهه از طرح شکل‌گیری رشته دانشگاهی تئاتر کودک و نوجوان می‌گذرد ولی اقدامی نشده؛ گویا وزارت علوم و دیگر وزارتخانه‌ها موافق نیستند.»
او گفت: «نیروهای تخصصی تئاتر کودک و نوجوان در شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنرهای نمایشی حضور ندارند. نگاه به تئاتر کودک و نوجوان چرا باید حساس و مبتنی بر نگاه غیرتخصصی و غیرهنری باشد؟»
علی فروتن نیز از هنرمندان تئاتر کودک و نوجوان و عضو هیئت‌مدیره انجمن تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر در بخش دیگری از این نشست گفت: «در طول سال سعی می‌کنیم بهترین غذا و لباس را برای کودکان‌مان فراهم کنیم اما کمتر به غذای روح و روان آن‌ها اعم از کتاب، فیلم، تئاتر، فیلم یا شعر می‌اندیشیم و کمتر خانواده‌ای مطالبه‌گر کار فرهنگی کودکان است. وقتی نوجوان رها شود، به انواع و اقسام مواد مخدر و بزهکاری‌ها کشیده خواهد شد و گاه تصور می‌شود تصمیم‌گیرندگان، عمداً با فعالیت‌های هنری برای کودکان و نوجوانان همکاری نمی‌کنند چون نمی‌شود که مدام به این زمینه بی‌توجه باشند.»
او متذکر شد: «وقتی شهرداری که خود باید فعالیت فرهنگی داشته باشد، اجازه نمی‌دهد پوستر نمایش‌های تالار «هنر» بر پشت شیشه این تالار نصب شود و بابت آن پول می‌خواهد، چه توقعی می‌توان داشت. اغلب مسئولان ما به فکر جشنواره هستند چون برای‌شان سودآوری دارد؛ بنابراین تئاتر کودک و نوجوان نه‌تنها صفر بلکه زیر صفر است و متأسفانه تصمیم‌گیرندگان خود را به نشنیدن زده‌اند. کار هنر تشر زدن و تلنگر زدن است، اما چون بعضی مدیران دوست ندارند اشتباه‌های‌شان بیان شود، از هنرمندان خوش‌شان نمی‌آید.»
مجید قناد دیگر عضو انجمن تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر هم تأکید کرد: «بسیاری از هنرمندان حرفه‌ای ما فعالیت خود را از کار کودک آغاز کردند اما به دلیل کم‌توجهی‌ها به‌تدریج از این حوزه دور شدند.»
او درباره برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان، گفت: «ازآنجاکه یک جشنواره تخصصی تئاتر کودک و نوجوان داریم، باید نقاط قوت و ضعف آن را با هم ببینیم. متأسفانه در تمام این سال‌ها با وجود ماندگار شدن جشنواره در استان همدان هیچ سالنی به سالن‌های تئاتر همدان اضافه نشده و امکانات فنی هم ارتقا پیدا نکرده است. درحالی‌که با لغو این انحصار می‌شد میان استان‌ها رقابت ایجاد کرد تا سطح کمی و کیفی جشنواره به این شیوه رشد و ارتقا داشته باشد. ضمن اینکه نظرسنجی از مخاطبان در سالن‌های تئاتر کودک و نوجوان می‌تواند نشان‌گر سطح کیفی آثاری باشد که این روزها در سالن‌های تخصصی کودک و نوجوان روی صحنه می‌روند.»
این هنرمند شناخته‌شده در پایان سخنان خود گفت: «کودکی که از کودکی به تئاتر دیدن عادت نکند، در بزرگ‌سالی هم مخاطب هنر نخواهد بود و به همان اندازه میزان مطالبه‌گری در کشور ما کم خواهد شد که این روند برای رشد یک جامعه خوب نیست.»
