یادداشت رایانی مخصوص بر حواشی تعیین حریم یک مجموعه فرهنگی
آیا راه‌حلی دارید تا مجموعه‌ی تئاترشهر از آسیب‌ها مصون بماند؟
ایران تئاتر - مهرداد رایانی مخصوص:درباره موضوع پیش آمده و مرتبط با مجموعه تئاترشهر تهران،دو واژه‌ی حریم و حفاظت بر سر زبان‌هاست. گمان می‌کنم که ورود به برتری یکی بر دیگری یا حاکم شدنِ یکی بر دیگری، بحثی فرعی است و اصل موضوع را مخدوش می‌کند.
لازم است تا سرراست وارد مساله شد: عقل سلیم حکم می‌کند تا هرجا احساس می‌کنیم جان و مال‌مان در خطر است از آن محافظت کنیم.
باری تئاترشهر هم به لحاظِ فیزیکی و هم به لحاظِ فرهنگی موردِ تعرض قرار گرفته و شایسته است تا مالک/مالکان آن محافظت کافی و وافی را محقق نمایند. الان به شکلِ حقوقی، بهره‌برداری و حفاظت از این ملک برعهده‌ی وزارت فرهنگ‌وارشاداسلامی است و مردم به لحاظ حقوقی با رای خویش (انتخابات) تولیت را به ایشان سپرده‌اند و هرنوع تصمیمی به منظورِ حفاظت و صیانت لازم‌الاجراست و در صورت تعلل و وقوعِ خدشه‌های بیشتر و بنیاد برافکن، فردا روز باید به شکلِ قانونی پاسخگوی تعلل‌ها باشند!
مسبوق هستید که اگر هر مجموعه‌ی عمومی همانند تئاتر، سینما، مجتمع‌های تجاری و... دچار آتش‌سوزی شوند و چاره‌های فرار مردم در هنگامِ آتش‌سوزی از پیش پی‌ریزی نشده‌باشد و فوتی رقم بخورد، مسئول آن مجتمع یا تئاتر یا سینما یا... به زندان فرستاده و به قتل عمد/سهوی محکوم خواهد شد و در این‌باره مدیر بالادست، افکار عمومی یا... مطرح نیست و قانونگذار، مسئول را فرا می‌خواند و پاسخگو می‌داند. همانند این مساله درباره‌ی مجموعه‌ی تئاترشهر مطرح است.
هم‌اکنون تعرضی (مکرر و مکرر) رخ داده‌است و نوع تعرض هم فرهنگی و هم فیزیکی است و آسیب‌هایی به هنرمندان، مخاطبان و ساختمان وارد شده. هر عقل سلیمی با دیدنِ چنین هجمه‌هایی به‌فوریت چاره‌ای می‌اندیشد. فرض کنید اعضای یک خانواده با دزد سرگردنه‌ای مواجه می‌شوند که دست برقضا دشنه‌ای هم به همراه دارد و قصد تعرض هم در او زنده شده! مسئول خانواده چه می‌کند؟ همه‌پرسی برگزار می‌کند؟ افکار عمومی را به کمک می‌طلبد؟ شوراهای مختلف را به شور می‌خواند؟ دیر است و این بنا که ثبت میراث فرهنگی هم بر پشتِ سندِ آن است باید حفاظت شود.
سال‌های دوری که آقای کرباسچی شهردار تهران بودند، دستور دادند تا حصارِ دور این مجموعه همانند همه‌ی پارک‌ها برداشته شود و گفتند که اینجا جزو ملحقات پارک دانشجو است. این قبیل بحث‌ها حاشیه‌سازی است و چه جزو ملحقات باشد و چه نباشد، الان لازم است تا از آن حفاظت شود. این حفاظت می‌تواند با حضور مامورانِ موظف (چه تعداد؟) به شکل 24 ساعته فراهم شود یا با ایجاد مانع یا حصار یا... . هر شکلی که اتخاذ می‌شود، ضرورت دارد تا به سرعت جاری شود.
من از عزیزانی که به هر دلیلی (درست و اشتباهش بماند) می‌گویند نباید دور این مجموعه‌ی فرهنگی حصار کشید و... می‌پرسم که راه‌حل شما چیست؟ آیا راه‌حلی دارید تا این ساختمان از آسیب‌های ذکرشده مصون بماند؟ اگر منزل شما مورد هجوم قرار بگیرد چه می‌کنید؟ هر روز که فرزندان و اعضای خانواده‌ی شما با بیرون رفتن از منزل یا با وارد شدن به آن با جماعتی که سنخیتِ مناسبی ندارند و بعضا در میان‌شان نیز اراذل و اوباش نیز دیده می‌شود، مواجه شوند، لبخند می‌زنید و می‌گویید باید تحمل کرد؟ اگر هر روز چند معتاد کنارِ دیوار و درِ منزل شما بیایند و آتش روشن کنند و به دیوارها، در و پنجره‌های منزل شما آسیب برسانند، نگاه می‌کنید یا درصددِ حفظ و حراست و محافظت آن برمی‌آیید؟
